Het verhaal van Jules Bianchi

Jules BianchiEergisteren, 17 juli 2015, overleed Formule 1-coureur Jules Bianchi na een negen maanden durende coma aan zijn verwondingen. Bianchi raakte betrokken bij een ernstig ongeval op het circuit van Suzuka in verraderlijke omstandigheden, waarbij hij met ruim honderd kilometer per uur tegen een bergingswagen botste. Het werd al als een wonder gezien dat de jonge Fransman het overleefde, maar een tweede wonder is helaas nooit gekomen. FOK!sport blikt terug op de loopbaan van Bianchi.

Vroege jaren
Jules Bianchi werd op 3 augustus 1989 geboren in het Franse Nice. Hij was kleinzoon van Mauro Bianchi, die in de jaren zestig in de GT-series uitkwam, en achterneef van oud-Formule 1-coureur en Le Mans-winnaar Lucien. Al vroeg in zijn leven werd duidelijk dat Bianchi ook de racewereld in ging.

Start van carrière
Bianchi kwam voor het eerst uit in een éénzitter in 2007, toen hij zijn debuut maakte in de Franse Formule Renault 2.0. Al direct bleek Bianchi uit het juiste racehout gesneden te zijn door in zijn eerste weekend meteen tweemaal op het podium te staan. Zijn eerste overwinning volgde in het tweede weekend, waar hij beide races wist te winnen. Gedurende het seizoen won hij nog drie keer en stond hij in totaal elf van de dertien races op het podium. Deze goede resultaten werden beloond met een eerste plek in het kampioenschap en een zitje in de Formule 3 Euroseries voor het team van ART Grand Prix.

Zijn eerste seizoen in de Formule 3 verliep niet zonder problemen, Bianchi belandde slechts negen van de twintig races in de punten en viel viermaal uit. Gedurende het seizoen mocht hij twee keer op de hoogste trede plaatsnemen en eindigde hij op de derde plek in het kampioenschap. In 2009 kwam Bianchi opnieuw uit voor ART Grand Prix in de Formule 3, ditmaal met meer succes. Negen keer sleepte hij de overwinning in de wacht en twaalf keer eindigde hij op het podium. De voorsprong op de nummer twee in het kampioenschap was dusdanig groot, dat Bianchi al een weekend van tevoren zeker was van een eerste plek in het kampioenschap. In dit jaar werd Bianchi voor het eerst in verband gebracht met een zitje bij Ferrari.

Jules Bianchi racete in 2008 in een Formule 3-bolide van ART op Zandvoort (Pro Shots/Archive)
Jules Bianchi racete in 2008 in een Formule 3-bolide van ART op Zandvoort (Pro Shots/Archive)

Opstapklasses
In 2010 kreeg Bianchi een zitje aangeboden in de GP2 bij regerend kampioen ART. In de eerste races behaalde hij twee poleposition en een behoorlijk aantal punten. In Hongarije raakte de Fransman betrokken bij een groot ongeluk in de hoofdrace, waarbij ook Ho-Ping Tung betrokken was. Hij spinde in de eerste bocht, waarna Tung hem niet meer kon ontwijken en van voren geraakt werd. Bianchi hield aan dit ongeluk een gebroken ruggenwervel over en kon niet meer starten in de sprintrace op zondag. Geheel tegen de verwachtingen in verscheen hij weer aan de start van de races in België en maakte hij de rest van het seizoen af. Hij eindigde het seizoen op een derde plek, achter Pastor Maldonado en Sergio Pérez. Aan het eind van het jaar werd hij door Ferrari bevestigd als test- en reserverijder voor het volgende seizoen.

Het volgende jaar bleef Bianchi bij ART. Net zoals in zijn eerste jaar behaalde Bianchi wisselende resultaten, met zijn eerste GP2-overwinning tijdens de hoofdrace in Groot-Brittannië als hoogtepunt. Bianchi eindigde het jaar opnieuw op een derde plek, dit keer achter Romain Grosjean en Luca Filippi. In 2012 maakte Bianchi de overstap naar de Formule Renault 3.5, waar hij een contract getekend had voor Tech 1 Racing. Het hele jaar door maakte de Fransman kans op het kampioenschap, een strijd die tot de laatste race duurde. Na eerste race van het laatste weekend had Bianchi vier punten achterstand op Robin Frijns. In de tweede race haalde hij Frijns in de slotfase in, wat hem het kampioenschap zou bezorgen. Hij verloor het kampioenschap echter toen hij bij een inhaalactie van de Nederlander van de baan raakte en de race moest staken. Hij eindigde op een tweede plaats, achter Frijns.

Formule 1
In 2013 maakte Bianchi zijn Formule 1-debuut voor Marussia. Dit leek eerder dat jaar echter niet het geval, aangezien Luiz Razzia de tweede rijder van Marussia was. Op 1 maart werd Razzia vervangen door Bianchi, omdat Razzia niet aan de sponsorverplichtingen kon voldoen. In zijn eerste race eindigde hij na fraaie inhaalacties op Maldonado en Daniel Ricciardo uiteindelijk op een vijftiende plaats. In de volgende race eindigde hij dertiende, een resultaat wat uiteindelijk niet meer overtroffen werd door zijn teamgenoot en beide Caterhams.

2014 ging van start waar 2013 geëindigd was. De Marussia had nog steeds geen aansluiting met het middenveld en streed met Caterham om de tiende plek in het constructeurskampioenschap. Het hoogtepunt van zijn carrière behaalde Bianchi in Monaco. Met een negende plek haalde hij de eerste punten voor Marussia binnen, punten die zijn team een negende plek in het kampioenschap bezorgden.

Het jaar eindigde echter tragisch voor het team. In Japan begon het halverwege de race flink te regenen en schoot Adrian Sutil van de baan de bandenstapel in. Toen zijn wagen geborgen werd spinde ook Bianchi en botste hij op volle vaart tegen de bergingswagen. Bianchi raakte in een coma en moest vechten voor zijn leven. Zijn team haalde het einde van het seizoen ook niet meer. Door financiële problemen moest Marussia de laatste drie races missen. Bianchi werd verzorgd in een Japans ziekenhuis, voor hij eind november 2014 naar zijn geboortestad Nice werd gevlogen. Daar overleed de Fransman in het ziekenhuis op 25-jarige leeftijd.


De crash gefilmd door een toeschouwer (Bron: YouTube)