FOK!toen: 10 jaar na de aanslagen in Londen
7 juli 2005 is een dag die veel inwoners van de stad Londen nooit meer zullen vergeten. Op de ochtend dat de Britse kranten bekend hadden gemaakt dat Londen zich klaar kon maken voor de Olympische Spelen van 2012 trok een reeks ontploffingen een spoor van vernieling door de stad, waarbij tientallen doden en honderden gewonden vielen. In deze FOK!toen blikken we terug op deze inktzwarte dag in de Britse geschiedenis.
Wat voor velen een doodnormale donderdagochtend had moeten worden zou voor velen een helse dag worden die ze nimmer meer zouden vergeten. Om 08.51 uur ontploften binnen 50 seconden bommen in metro's van de Circle Line bij Edgware Road, de Hammersmith & City Line tussen Liverpool Street en Aldgate East en de Piccadilly Line tussen King's Cross St. Pancras en Russell Square. In eerste instantie dachten de autoriteiten nog dat er niet meer gaande was dan een enorme stroomstoring in de ondergrondse, maar daar kwam snel verandering in toen er vanaf het Edgware Road station berichten binnenkwamen over doodsbange metropassagiers, die ramen in probeerden te slaan met hun paraplu's om zo uit de getroffen metrostellen te kunnen ontsnappen.
In de daaropvolgende chaos ging er al snel het verhaal dat er een zestal ontploffingen hadden plaatsgevonden in de Londense metro. Later zou men verklaren dat deze verwarring was ontstaan omdat vluchtende gewonde passagiers op verschillende metrostations aankwamen en men zodoende met verschillende aanslagen te maken dacht te hebben. Nadat duidelijk was geworden dat er geen sprake was van incidentele gebeurtenissen werd de volledige Londense ondergrondse platgelegd. Duizenden forensen moesten op zoek naar een andere manier van vervoer om op hun werk te kunnen komen. Nog geen uur na de eerste explosie in de metro werd de chaos pas echt compleet toen er aan boord van een dubbeldekkerbus bij Travistock Square ook nog eens een bom tot ontploffing kwam. Londen was het doelwit van een terroristische aanval.
Al vrij snel na de aanslagen wisten kenners dat we te maken hadden met Al-Qaeda. De manier waarop de aanslagen in Londen werden gepleegd vertoonden namelijk nogal wat overeenkomsten met de werkwijze van de islamitische terroristen. Zo ontploften de bommen vrijwel gelijktijdig, waren de aanslagen niet van tevoren aangekondigd en vonden plaats in de ochtend om zo meer aandacht in de media te genereren. Ook werden de aanvallen gepleegd op publieke locaties tijdens de spits waarbij vooral veel burgers werden getroffen.
De aanslagen in het Londense openbare vervoer werden gepleegd door een viertal zelfmoordterroristen. Zo werd de aanslag bij het station van Edgware Road gepleegd door de 30-jarige Mohammad Sidique Khan, waarbij een zestal omstanders en de dader om het leven kwamen. Als tweede blies de 22-jarige Shehzad Tanweer zichzelf op in een metrostel in de omgeving van het station van Liverpool Street. Bij deze zelfmoordactie lieten 7 mensen en de dader het leven. Ook de 19-jarige Germaine Lindsay maakte een eind aan zijn leven door zichzelf op te blazen in een metrostel op het traject tussen de stations van King's Cross St. Pancras en Russell Square. Bij deze laffe aanslag zouden 27 mensen de dood vinden. Als laatste was er dan nog Hasib Hussain die als 18-jarige de jongste van het zelfmoordcommando was. Hussain zat op het bovenste dek van een dubbeldekkersbus toen hij zijn zelfvernietigingsknop indrukte bij Travistock Square. Naast de jonge zelfmoordenaar kwamen 13 mensen in de bus om het leven.
Khan, Tanweer en Hussain waren in het Verenigd Koninkrijk geboren kinderen van islamitische Pakistaanse immigranten. Lindsay was geboren op Jamaica maar was bekeerd tot de islam toen hij zijn gruwelijk daad tot uitvoering bracht. Zowel Khan als Tanweer namen videoboodschappen op waarin ze een verklaring gaven voor hun komende misdaad tegen nietsvermoedende mensen. Beide video's werden op zenders zoals Al Jazeera uitgezonden. Naast Al-Qaeda zou ook de splintergroepering Abu Hafs al-Masri Brigades de aanslag proberen te claimen, maar na hun claims van stroomstoringen in het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten, die beiden trouwens het resultaat waren technische problemen, nam echt niemand deze roeptoeters nog serieus.
De aanslagen van 7 juli 2005 was de bloedigste aanslag op Brits grondgebied sinds de aanslag op de Pan-Am Vlucht 103, die boven het Schotse Lockerbie tot ontploffing kwam in 1988 en was met 56 doden en meer dan 700 gewonden de zwaarste aanslag in Londen sinds de Tweede Wereldoorlog.
