In Memoriam: Leonard Nimoy (1931 - 2015)

Gisteren is de legendarische acteur Leonard Nimoy op 83-jarige leeftijd overleden. In deze In Memoriam blikken we terug op het leven van de Amerikaanse acteur, regisseur, dichter, zanger en fotograaf Leonard Nimoy, die vooral wereldberoemd zou worden met zijn rol van het personage Spock in de succesvolle franchise Star Trek.

Mr. Spock

De jonge jaren
Leonard Simon Nimoy wordt op 26 maart 1931 geboren in Boston als zoon van Orthodox Joodse vluchtelingen uit de Sovjet Unie. Als hij 8 jaar oud is komt hij voor het eerst in aanraking met het acteervak als hij in een toneelstuk in een lokaal theatertje mee mag spelen. Zijn ouders zagen liever dat Leonard ging studeren of dat hij accordeon leerde spelen, maar zijn grootvader moedigde de jonge jongen aan om zijn hart te volgen en zo werd de jonge Nimoy acteur.

Kid Monk Baroni (1956)
Kid Monk Baroni (1956)

Als Nimoy 17 jaar is speelt hij zijn eerste grote rol in een amateurbewerking van Awake and Sing. Nimoy ging naar een acteerschool maar wist de opleiding niet af te ronden. Nadat Nimoy in 1952 de hoofdrol had gespeeld in de boksfilm Kid Monk Baroni was de jonge acteur in meer dan 50 B-films en series te zien. Zo zien we hem onder meer als een sergeant in de monstermierenfilm Them! en is hij als professor te zien in de horrorklassieker The Braineaters.

Nimoy en Shatner in The Man from U.N.C.L.E. (1964)
Nimoy en Shatner in The Man from U.N.C.L.E. (1964)

Op televisie was Nimoy ook niet van het scherm te slaan. Zo was de acteur te zien in series zoals The Twilight Zone, Dragnet, Bonanza, Rawhide, The Untouchables en The Virginian. In de laatstgenoemde serie was hij voor het eerst samen met zijn latere Star Trek collega DeForest Kelley te zien. In 1964 is Nimoy te zien in een aflevering van de serie The Man from U.N.C.L.E., waarin hij de tegenspeler is van de eveneens nog jonge acteur William Shatner.

Star Trek
In 1966 kwam Leonard Nimoy voor een 'moeilijke' keuze te staan. Hij moest namelijk kiezen tussen een rol in de populaire soapserie Peyton Place of een rol in de toen gloednieuwe sciencefiction-serie Star Trek van Gene Roddenberry. Nimoy koos gelukkig voor de laatste optie en werd zo wereldberoemd als het personage Spock, een wezen dat half mens en half Vulcan was. De eerste serie van Star Trek, die ook wel The Original Series wordt genoemd, zou van 1966 tot 1969 op de tv te zien zijn, toen er abrupt een einde kwam aan de reeks.

Star Trek: The Animated Series (1973)
Star Trek: The Animated Series (1973)

Het zou daarna tot 1973 duren voordat we Nimoy als Spock terug zou keren op de beeldbuis in de serie Star Trek: the Animated Series. Omdat de tekenfilmserie niet zoveel budget had als de tv-serie wilde men alleen gebruik maken van de stemmen van William Shatner, Leonard Nimoy, DeForest Kelley, James Doohan en Majel Barrett. Volgens de producers konden Doohan en Barrett ook prima de stemmen van de personages Sulu en Uhura vertolken. Nimoy weigerde echter te tekenen als Nichelle Nichols en George Takei niet zelf aan de serie mee mochten doen. Door het annuleren van de oorspronkelijke serie dreigden een aantal van zijn collega's in financiële problemen te komen en daar stak Nimoy een stokje voor. De 22 episodes van Star Trek: the Animated Series zou van 1973 tot 1974 uitgezonden worden en zijn tot op de dag van vandaag nog steeds te zien op de Amerikaanse tak van Netflix.

Star Trek: Phase II
Toen men bij Paramount Pictures in de gaten kreeg dat het wellicht geen slimme zet was geweest om de originele serie van Star Trek zo abrupt af te kappen ging de filmmaatschappij op zoek naar naar nieuwe scenario's om de reeks nieuw leven in te blazen. In mei 1975 tekende Gene Roddenberry een contract om met een budget van 5 miljoen dollar de film Star Trek: The God Thing te gaan produceren. Alhoewel de film nooit gemaakt zou worden werden bepaalde elementen uit het verhaal wel verwerkt in de latere speelfilm Star Trek: The Motion Picture. De schrijvers Chris Bryant en Allan Scott leverden in 1977 het script voor de film Star Trek: Planet of the Titans, maar na het immense succes van de film Star Wars: A New Hope zagen de producers er geen brood in om nog een ruimtefilm uit te gaan brengen en verdween ook dit scenario op de welbekende plank om daar stof te gaan verzamelen.

Paramount wilde echter wel met het Star Trek gebeuren verder gaan en plande in 1977 een serie in die het vervolg moest gaan worden van The Original Series. Laatstgenoemde reeks was alleen in Amerika op dat moment al op 137 televisiezenders te zien en had dus duidelijk nog niks aan kracht ingeboet. Leonard Nimoy was echter een stuk minder optimistisch over de serie. De acteur was sowieso niet blij met het feit dat Roddenberry op allerlei Star Trek-conventies blooperbeelden van hem had vertoond en uiteindelijk zou Nimoy maar in 2 van de 11 geplande afleveringen een rol spelen. Daarnaast was Nimoy ook verbonden aan het toneelstuk Equus.

Uit Het Vrije Volk van 31 maart 1978
Uit Het Vrije Volk van 31 maart 1978

De Star Trek films
Alhoewel Star Trek: Phase II nooit verder kwam dan de productietafel zou de reeks wel van belang zijn voor de latere series en films. Zo werd de twee uur durende pilot 'In Thy Image', die was geschreven door Alan Dean Foster, de basis gaan vormen voor de allereerste Star Trek-speelfilm Star Trek: The Motion Picture. Vanaf 1979 tot 1991 zou de cast van The Original Series te zien zijn in een zestal speelfilms, waarbij Leonard Nimoy bij zowel The Search For Spock (1984) als de opvolger The Voyage Home (1986) ook op de regiestoel plaats mocht nemen. Ook leverde Nimoy het scenario voor de films The Voyage Home (1986) en The Undiscovered Country (1991).

Uit The Spokesman-Review van 5 mei 1984
Uit The Spokesman-Review van 5 mei 1984

Datzelfde jaar keert Nimoy terug als het personage Spock in de serie Star Trek: the Next Generation. In de tweedelige aflevering 'Unification', een verhaal dat zich 75 jaar na de film The Undiscovered Country afspeelt, zien we hoe Spock de vrede probeert te bewaren tussen de Romulans en de Klingons, een tweetal oorlogzuchtige buitenaardse rassen. Het zou daarna 18 jaar duren voordat we Nimoy naar het witte doek terug zagen keren als de oude Spock in de film Star Trek: The Future Begins (2009), waarin we terugkeren naar de oorsprong van de federatie van de planeten. In de vervolgfilm Star Trek Into Darkness (2013) zou Nimoy voor de allerlaatste keer in de huid van Spock kruipen. Het zou tevens de laatste rol voor de acteur zijn.

Ander werk
Naast Star Trek was Nimoy ook in diverse andere producties betrokken. Zo maakte hij in 1973 zijn regiedebuut met een aflevering voor de serie Night Gallery. Pas vanaf de jaren tachtig was Nimoy wel vaker op de regiestoel te vinden en zo maakte hij in 1987 de succesvolle komedie Three Men and a Baby.

Uit De Waarheid van 17 september 1981
Uit De Waarheid van 17 september 1981

Naast regisseur was Nimoy ook een begenadigd schrijver. In 1975 zorgde Nimoy voor een heleboel rumoer toen hij zijn boek I Am Not Spock in 1975 uitbracht, waardoor fans dachten dat hij afstand nam van de rol van het populaire personage. Het bleek echter om een auto-biografisch boek te gaan waarin Nimoy de dialoog aangaat met zijn personage Spock. In 1995 waren de fans dan ook weer helemaal gerust toen het boek I Am Spock van de schrijver verscheen.

Als acteur was Nimoy nog regelmatig op het witte doek te vinden. Zo zagen we hem opduiken in onder meer Invasion of the Body Snatchers (1978) en The Pagemaster (1994). Ook was het karakteristieke stemgeluid van Leonard Nimoy te horen in series zoals The Simpsons, Duckman, Invasion America en The Big Bang Theory, in films zoals Rashi: A Light After the Dark Ages (1999), Atlantis: The Lost Empire (2001) en Transformers: Dark of the Moon (2011) en deed voiceovers in computergames zoals Civilization IV (2005) en Kingdom Hearts 3D: Dream Drop Distance (2012). Op de televisie zagen we Nimoy voor het laatst in 2012 in een grote rol opduiken als het personage Dr. William Bell in de populaire reeks Fringe.

Mr. Spock's Music From Outer Space (1967)
Mr. Spock's Music From Outer Space (1967)

De platen van Leonard Nimoy
Naast bovengenoemde activiteiten bracht Leonard Nimoy ook een groot aantal grammofoonplaten uit, die veelal een cultstatus kregen. Zo verscheen in 1967 zijn eerste elpee getiteld Leonard Nimoy Presents Mr. Spock's Music From Outer Space, waarop we een aantal catchy  noveltyliedjes aantreffen zoals 'Music To Watch Space Girls By', 'Where No Man Has Gone Before' en 'Twinkle, Twinkle Little Earth'. Op de in datzelfde jaar verschenen opvolger The Two Sides Of Leonard Nimoy horen we een plaatkant met liedjes van Mr. Spock en een plaatkant met favoriete liedjes van Nimoy zelf, waaronder 'If I Were A Carpenter', 'Love Of The Common People' (dat later nog een hitje zou worden voor zanger Paul Young) en het hilarische dildo-lied 'The Ballad Of Bilbo Baggins'.

The Touch of Leonard Nimoy (1969)
The Touch of Leonard Nimoy (1969)

Daarna zouden er op het label Dot Records, waarop ook de eerste twee platen waren verschenen, nog een drietal elpees (The Way I Feel in 1968 en The New World of Leonard Nimoy en The Touch of Leonard Nimoy in 1969) uitgebracht worden waarop Nimoy zijn favoriete liedjes van andere artiesten en eigen composities zou vertolken. Ook bracht Nimoy in het midden van de jaren zeventig een aantal elpees uit waarop hij klassieke verhalen van Ray Bradbury, H.G. Wells en Robert A. Heinlein voorlas.

Mr. Spock 2

De laatste jaren
Begin 2014 maakte Leonard Nimoy bekend dat hij leed aan COPD, een gevolg van zijn rookverslaving waarmee hij dertig jaar geleden al was gestopt. In het laatste jaar van zijn leven moest Nimoy dan ook regelmatig voor behandling naar een ziekenhuis. Op 19 februari werd de acteur naar het medisch centrum van Los Angeles gebracht met pijn op zijn borst. Drie dagen later schreef Nimoy zijn laatste bericht op het medium Twitter, waarin hij zijn gedicht 'You and I have Learned' met zijn vele volgers deelde. Met die woorden willen we dan ook dit In Memoriam aan deze legende afsluiten.