Game Of The Year 2014 - nummer 2
Bayonetta 2 is puur gedestilleerde lol. Ik wist na de eerste chapter – een chapter die overigens zo intens is dat het normaal gesproken het laatste level was geweest van een goede actiegame – al dat dit een van de beste, zo niet de beste game van het jaar was.
Bayonetta 2 is de beste game in zijn genre dankzij twee belangrijke elementen. Eerst is er het ongelofelijk soepele vechtsysteem. Het voelt simpelweg heerlijk om de belachelijke vijanden dood te meppen. Het is niet alleen soepel maar ook toegankelijk. Het is niet alleen toegankelijk maar kent ook meer dan genoeg diepgang voor de hardcore spelers die voor Pure Platinum gaan.
Het tweede element is de manier waarop de actie in beeld wordt gebracht. Bayonetta 2 is spectaculair in de puurste zin van het woord. Bayonetta zelf en haar moves zijn erg stijlvol, maar de actie wordt pas echt vet als je Witch Time activeert. De kleur op het scherm verandert en vijanden draaien in slow-motion, rijp voor de slacht. Dan heb ik het ook nog niet eens gehad over gevechten waarin goden op de achtergrond vechten of hele gebouwen instorten. Het is, en dit bedoel ik positief, belachelijk.
Kort gezegd: het voelt alsof je in een Dragon Ball Z gevecht zit, maar dan wel eentje waar je ook volledig controle over hebt. Bayonetta 2 is bovendien een stuk beter dan zijn voorganger. De ietwat vervelende mini-games zijn er dit keer niet, de subwapens zijn dit keer wel gevarieerd en belangrijk en de game is een stuk kleurrijker.
Okay, de humor is niet altijd top en de camera is soms iets te pervers voor mijn smaak, maar uiteindelijk gaat het om hoeveel lol je hebt met een game. Ik heb dit jaar meer dan zestig games gespeeld en Bayonetta 2 was met afstand de allerbeste game in die lijst. Het is de game waar ik de meeste lol mee heb gehad. En dat voor een game die niemand wilde hebben, waardoor die uiteindelijk bij Nintendo is terechtgekomen. Achteraf is dat een gouden zet gebleken.
