[Foto] Indian Summer Festival dag 1

LittleMissGiggles

Waar het Indian Summer Festival vorig jaar gelijk viel met Pinkpop, is het festival in Broek op Langedijk dit jaar een weekje opgeschoven. Fijn voor de festivalgangers, die zo niet voor een keuze komen te staan. Ze hoeven sowieso weinig te kiezen, want de acts op de main en second stage zijn nooit tegelijkertijd. Natuurlijk zijn er ook andere bezienswaardigheden op het festivalterrein, maar deze twee podia zijn de grootste publiektrekkers. Het resultaat is een kudde festivalgangers die zich na elk optreden omdraait en naar het andere podium sjokt. Zo ook FOK!fotograaf Vincent Riemersma en recensente Lisanne van de Bunt, die voor FOK! aanwezig waren bij het zomerse festival in Noord-Holland.

Na een week van tropische temperaturen, voelt de 19 graden inclusief fris windje niet helemaal als een Indian Summer, maar gelukkig is het droog. En aan gure windjes hebben de festivalgangers lak. Sommigen kan het écht niets schelen: blote benen, blote armen, blote buiken, ze komen allemaal langs. Ach, daar is het immers een festival voor. Het festivalterrein is verdeeld in kleuren: Red (main stage), Purple (second stage), Green (Heineken Starclub), Blue (comedy), Yellow (80’s, 90’s, 00’s) en Black (De Weerwolven Presents). Maar wil je dat terrein bereiken, dan moet je eerst een flink eind lopen. Vanaf de parkeerplaats en de camping moet je ruim een kwartier lopen naar het festivalterrein. En dat is best ver, als je hele lijf stijf staat van de festivalkriebels. Tip voor volgend jaar: neem een fiets mee.

De openingsact op de eerste festivaldag is Lucas Hamming, bekend van Giel Beelens De Beste Singer-Songwriter van Nederland. Leren jas, leuke kop met een flinke bos krullen en een elektrische gitaar. Ja, Hamming mag er wezen. Dat vinden de meisjes voor het podium ook, die al vroeg naar het festival zijn gekomen om hun favoriete rocker van dichtbij te kunnen zien. Helaas is de opkomst aan het begin van de middag nog wat mager en is het veld voor de main stage leger dan het zou moeten zijn. Maar goed, het is nog maar 12.45 uur. De 20-jarige singer-songwriter krijgt het publiek dat er is in ieder geval redelijk mee met zijn nummers, al gaat het niet helemaal foutloos. Over-all een leuke openingsact van de eerste festivaldag.

Indian Summer Festival

Na Town of Saints en Taymir is het om 15.00 uur tijd voor DI-RECT op de second stage. “Indian Summer, hebben jullie er zin in?”, roept zanger Marcel Veenendaal. De mannen hebben drie kwartier om een feestje te bouwen, maar het gros van de festivalgangers op het langzaam volgestroomde veld komt niet verder dan hoofdknikken. Dat ligt niet aan de kwaliteit van de band, die loepzuiver rockt, maar puur aan de festivalsfeer die er bij de meeste bezoekers nog niet helemaal in zit. Pas als de band Times Are Changing, hun hit uit 2009, speelt, komen de voetjes van de Indian Summerbezoekers een stukje van de vloer. Een goed optreden, al krijgt de Nederlandse rockband het publiek niet echt mee.

Di-rect

Meer energie vinden we bij het optreden van Chef’Special op de main stage. De eerste tonen van Julie klinken, het zonnetje breekt eindelijk door en er wordt flink gejoeld. De band, die vorig weekend Pinkpop mocht openen, maakt er direct een feestje van. Frontman Joshua Nolet: “We gaan lekker. Chill. Ik voel 'm.” En het publiek gelukkig ook. Al springend genieten ze van de show, die bij de top van de dag hoort. Nolan beweert zijn stem kwijt te zijn doordat hij te hard geschreeuwd heeft tijdens de overwinning van Oranje, maar daar is niets van te horen. Hij is vocaal ijzersterk en blijft netjes binnen de lijntjes. Ook gitarist Guido Joseph laat zien niet de minste te zijn met een fabuleuze gitaarsolo.

Chef'Special

Na het Chef’Special-feestje loopt een deel van de festivalgangers terug naar Purple voor een optreden van Jacqueline Govaert. In eerste instantie is de opkomst een beetje mager, maar langzaamaan wordt het veld voller. Backstage wrijft Govaert haar handjes warm. Na een diepe zucht en een “Oké!” rent ze het podium op, waar ze direct achter haar piano springt. Haar nieuwe nummers zijn best catchy, maar worden niet echt opgepikt door het publiek. Jammer, want Govaerts stem is ongelofelijk helder en zuiver. Als ze het wat oudere Overrated zingt, bewegen er zowaar een paar monden mee. Maar het wordt pas echt gezellig als ze nog verder teruggaat in de tijd. “Vandaag is een soort mini Krezipreünietje”, zegt Govaert. Met de drummer van de in 2009 gestopte band op het podium, en de gitarist en tevens zus van Govaert in het publiek, is de helft van de band aanwezig op het festival. Als vervolgens Sweet Goodbyes wordt ingezet, zingt eindelijk iedereen mee. Maar dat is dan ook de enige keer. Beetje jammer.

Jacqueline Govaert

Tegen de tijd dat Novastar op het podium staat, is het etenstijd. En dat is te merken. Verspreid over het hele festivalterrein verorberen bezoekers zakken patat met mayo, loempia’s en pannenkoeken. Veel publiek heeft Novastar dus niet, tenminste, niet dansend voor het podium. Nou is de muziek van de band toch al geen echte festivalmuziek. Het grootste probleem ligt ook hier bij de nummers die veelal niet bekend zijn bij het publiek. Hoewel de live performance van de band prima is, genieten de meeste festivalgangers meer van hun broodje kebab dan van de muziek van Novastar.

Novastar

Bij Showtek is dat heel anders. Het veld voor het tweede podium is razendsnel vol met feestgangers die, na hun rustige avondmaaltijd, helemaal klaar zijn voor een feestje. De lampen boven het podium worden voor het eerst echt goed gebruikt en flitsen de dansende menigte tegemoet. Leuk extraatje: er spuit vuur en rook uit het podium. De voetjes gaan van de vloer en de handjes in de lucht. Het bier ook trouwens, maar dat hoort erbij. Showtek brengt eindelijk een beetje feeststemming op het Indian Summer Festival. Jammer dat het zo lang moest duren.

Showtek

Wie het publiek ook ongelofelijk goed weet in te pakken, is de Britse Birdy. Alleen laat zij de mensen niet springen en hakken, maar enkel heen en weer wiegen. En dat is niet erg. Nee, dat is prachtig. Honderden festivalgangers helemaal los laten gaan is een kunst, maar ze betoveren en kippenvel bezorgen, is misschien nog wel veel knapper. En dat laatste doet de achttienjarige Birdy – met haar band – zonder al te veel moeite. En man, ze is zo lekker normaal gebleven. Grotere artiesten doen normaal geen soundchecks in het volle zicht van het publiek, maar Birdy wel hoor, geen probleem. Haar prachtige piano- en gitaarspel en haar hoge, fragiele stem laten het publiek wegzweven naar de betoverende wereld van Birdy. En potverdikkie, wat is het er mooi.

Birdy

De overgang van de bescheiden performance van Birdy naar de party place van Yellow Claw is nogal groot. Gelukkig hebben Nizzle, Jim Aasgier en MC Bizzey, de drie dj’s die Yellow Claw vormen, genoeg ervaring om een enorme groep mensen pijlsnel op te warmen voor een feestje. De mensen die graag willen dansen, krijgen na een uur wachten een droomperformance: dansen tot je erbij neervalt.

Yellow Claw

Indian

Voor wie niet van wachten houdt en graag een optreden overslaat, zijn er natuurlijk nog andere locaties. Muziek uit de 80’s, 90’s en 00’s in Yellow, cabaretiers in Blue, techno en house in Black en natuurlijk de Heineken Starclub in Green. De club van de biermagnaat is een enorme, vierkante stellage met een binnenplaats, bomvol met zowel oude als jonge festivalgangers die hun dance moves willen showen. Rondom lopen trappen, die uitkomen op platforms waarop je los kan gaan of gezellig een biertje kan drinken met een bezopen onbekende. Verschillende dj’s, waaronder Benny Rodrigues en Lucien Foort, verzorgen de keiharde beat die je laat trillen op je benen. Op een goede manier dan. In het midden van de club hangt een gigantische discobal die de gezichten van feestgangers rondom letterlijk laat oplichten. Leuk voor tussendoor of gewoon de hele dag.

Heineken Starclub

Ondertussen is daar om 21.00 uur Tom Odell, net als Birdy een Britse singer-songwriter. Een aardige, blonde jongen, die ook nog eens muzikaal is. Ja, natuurlijk staan de fangirls in groten getale vooraan. Maar aan het ietwat valse, lage gezang achter me te horen, heeft Odell niet alleen vrouwelijke fans. Gelukkig, want dat zou zonde zijn. De 23-jarige muzikant zet namelijk een geweldige show neer. Hij heeft serieuze piano skills en een bijzonder stemgeluid dat volgens velen doet denken aan Jeff Buckley. Helaas wordt hij met regelmaat overstemd door de band, waardoor zijn teksten niet altijd goed verstaanbaar zijn. Maar dat negeren we dan maar even.

Tom Odell

Na nog een uurtje dansen met Chase & Status DJ set + Rage, is het tijd voor de aller-, allerlaatste act van de dag: Underworld. De wat oudere bezoekers van het Indian Summer Festival voelen zich direct weer een jong blaadje en gaan helemaal los op Born Slippy, de soundtrack van hun jeugd. Maar ook de jongere bezoekers kunnen de hypnotiserende mix van house, techno en electro niet weerstaan. En de muziek is niet het enige hypnotiserende aan de show. Vocalist Karl Hyde gaat helemaal los in een funky jasje met wijd uitlopende mouwen. De ‘Godfathers van de elektronische muziek’, zoals Indian Summer Festival ze noemt, sluiten de eerste dag van het festival af met een feestelijke knaller.

Chase & Status

Indian Summer

Chase & Status

Underworld

En met dat fijne gevoel van binnen, dat gevoel dat je krijgt van een dag goede livemuziek en lang leve de lol, is het lopen naar de camping of parkeerplaats niet eens zo erg meer. Ondanks het gebrek aan sfeer aan het begin van de dag, toch een toffe eerste dag van Indian Summer.

Underworld

[Foto] Indian Summer Festival dag 1

Lees ook

1 reactie