Verslag WWE Live: WrestleMania Revenge in Ahoy
WWE, een van de grootste sportentertainmentbedrijven ter wereld, deed vorige week voor de tweede keer Nederland aan met de Wrestlemania Revenge Tour 2014. Een show waarbij het entertainmentgehalte de boventoon voert en de uitkomst van de wedstrijden op voorhand al is beslist. Is een dergelijke show wel geschikt voor het oh zo nuchtere Nederlandse volk?
Om maar gelijk met de deur in huis te vallen, ja het is een vooropgezette show. Toch durf ik te zeggen dat showworstelen wel degelijk een sport is. De actie die de atleten laten zien is van hoog niveau en de acties die in de ring worden uitgevoerd vragen een lichaam dat een flinke klap kan opvangen. Het is dan ook niet zonder reden dat de WWE-organisatie al jarenlang een flinke campagne voert om mensen ervan te weehouden de moves thuis uit te proberen. De sporters oefenen hun bewegingen elke dag, iets wat niet veel mensen thuis zullen doen.
Vanaf het moment dat ik naar de Ahoy in Rotterdam loop is al duidelijk te zien dat Nederland wel degelijk warm loopt voor dit worstelevenement. Waar je verwacht vooral enthousiaste kinderen te zien zijn er minstens even zo veel papa’s, mama’s en zelfs kindloze volwassenen die in het shirt van hun favoriete worstelaar in de rij staan om naar binnen te mogen. Waar in 2013, bij de eerste Nederlandse WWE-show, er zo’n zesduizend man in de zaal zaten, doen de rijen dit keer vermoeden dat dit aantal dit jaar flink hoger ligt.
Foto's: Bram Muller / FOK!
Voor de show van start ging had ik nog even de mogelijkheid om in gesprek te gaan met Sander Schrik. Voor veel mensen een onbekend gezicht, maar voor de Nederlandse worstelfan inmiddels een zeer bekende naam. Hij voorziet niet alleen de Nederlandse WWE-uitzendingen op Eurosport en RTL7 van commentaar, hij is ook de social media-beheerder voor de WWE in Nederland. Al snel wordt duidelijk dat Sander iemand is die met recht van zijn hobby zijn beroep heeft gemaakt. Een jarenlange worstelfan die, zo weet hij mij te vertellen, zelfs een keer een date met een dame heeft afgebroken om naar TNT Nitro, een worstelshow uit de jaren 90, te gaan kijken.
Een van de dingen die Sander weet te vertellen is dat WWE steeds meer aanslaat in Nederland. De fanbase, die sowieso groter is dan je zou verwachten, is hard aan het groeien. De organisatie zelf is volgens hem ook erg onder de indruk van het Nederlandse publiek. Ze geven een positieve vibe af en zijn erg luidruchtig, iets dat een wezenlijk onderdeel is van de sfeer van een show.
Ondanks dat alles scripted is, wat in het Nederlands betekent dat alles qua verhaallijnen en wedstrijduitslagen van tevoren is uitgedacht, is niet alles bij iedereen bekend. De commentatoren krijgen namelijk van tevoren niet te weten wat de wedstrijduitslagen zijn. Ook worden beslissingen soms op het laatste moment genomen. Zo vertelt Sander dat de beslissing om de winstreeks van The undertaker op Wrestlemania (The Streak) te laten eindigen, hij heeft 21 jaar op rij gewonnen, ongeveer vier uur voor de wedstrijd is genomen. Ook het publiek heeft een grote invloed op de uitkomst van de wedstrijden. Zo was het nooit de bedoeling dat Daniel Bryan, die de rol van schlemiel op zich nam, er met de titel vandoor zou gaan op de laatste Wrestlemania. Hij kreeg echter zo veel support vanuit het publiek dat de grote bazen er niet meer omheen konden en hem uiteindelijk hebben laten winnen.
Foto's: Bram Muller / FOK!
Voor wat betreft de WWE-ambities van Sander, hier heeft hij een duidelijke droom voor. Op persoonlijk vlak zou hij heel graag naar Amerika verhuizen om scriptschrijver te worden bij WWE. Voor WWE in Nederland geeft hij aan dat hij het heel gaaf zou vinden als er een pay-per-view, een van de maandelijkse grote evenementen, naar Nederland zou komen, al zou hij ook graag genoegen neemt met een opname voor de wekelijkse RAW- of Smackdown-shows.
Na het gesprek met Sander, waarbij we als twee langlopende worstelfans vooral veel oude wedstrijden hebben opgehaald, was er ook nog de mogelijkheid om met een van de worstelaars, The Miz, te spreken. Dit was uiteindelijk een heel kort gesprek, want er stonden een aantal jonge fans te wachten op een door hen gewonnen meet-and-greet. WWE steekt namelijk veel tijd en moeite in de fans en bij elke show worden er jonge fans backstage gehaald om de worstelaars te ontmoeten.
Op de vraag wat The Miz van Nederland vond was hij heel simpel. "Tot dusverre heb ik jullie vliegveld gezien en de busrit naar de hal toe en de hal zelf en alles was helemaal geweldig." Het is kenmerkend voor de worstelaars, die zo’n driehonderd dagen per jaar op pad zijn om shows te geven. Toch vind hij het niet erg om weinig van de landen te zien waar hij komt. Het mooiste van alles vind hij namelijk de arena zelf en het live publiek. Dit is namelijk heel anders dan wat hij meemaakt in Amerika. In land hangt weer een andere vibe. Dit is ook de reden dat hij in deze wereld is gestapt. Hij vertelt hoe hij zelf als kleine jongen zijn gezicht schminkte als Ultimate Warrior. Als hij dan ziet hoe kinderen nu hem nadoen, dan is dat een gigantisch compliment voor hem. Dit maakt het voor hem goed dat al het reizen en werken er voor zorgen dat er geen ruimte is voor een sociaal leven. "Als ik in de ring sta en al die mensen zie en ik kan er voor zorgen dat ze me uitjouwen of me toejuichen, dat is het mooiste wat er is. Dat vind je nergens anders ter wereld."
Uiteindelijk is dan eindelijk het moment daar, de show gaat van start. Een vol Ahoy en je voelt vanaf het eerste moment dat er al een bepaalde sfeer hangt die bijna on-Nederlands voelt. Sowieso merk je aan de wedstrijden zelf al dat WWE het Nederlandse publiek serieus neemt. Ondanks dat er op hetzelfde moment een evenement in Duitsland is, heeft men een flink aantal grote namen naar de hal gebracht in de vorm van The Miz, The Shield, Randy Orton, Kane en Big Show.
Foto's: Bram Muller / FOK!
Het hele evenement is één grote show, zoals je zou verwachten. Veel licht, opzwepende muziek en een omroeper die je bij het darts de 180’s wil laten roepen. De atleten zwepen het publiek op met hun opkomstmuziek en de voor hun personage markante gebaren. En als ik dan om me heen kijk, het nuchtere Nederland gaat er helemaal in op. Het is geweldig om een vol Ahoy massaal ‘ROB. VAN. DAM.’ te horen schreeuwen als de veteraan de ring instapt. En dan heb ik het nog geeneens gehad over de reactie van het publiek op het moment dat bij de main event-wedstrijd eerst de muziek start van Randy Orton en vervolgens de muziek van het drietal The Shield uit de speakers knalt. Het enige dat ik miste was zo’n Amerikaanse sportcommentator die roept: "And the crowd goes wild!!!".
Wat absoluut opviel aan het evenement, was niet alleen dat het publiek opging in de sfeer die de organisatie neerzette, maar dat het blijkbaar ook allemaal echte fans waren. De dingen die uit het publiek werden geroepen, de chants en het boegeroep naar de worstelaars, het was alsof ik naar een uitzending van WWE in Amerika zat te kijken. Niets Hollandse nuchterheid, gewoon allemaal schreeuwen.
Je kunt van showworstelen zeggen wat je wilt en vinden wat je vindt, maar één ding leert een avond als die in Ahoy wel. WWE heeft het entertainmentdeel van sportentertainment prima onder de knie. WWE Wrestlemania Revenge Tour was misschien nep, vooropgezet en welk vooroordeel je ook wilt neerleggen, het was absoluut een avond prima vertier. Zoals Sander Schrik tegen mij zei: "Het is gewoon heerlijk om een keer te schreeuwen voor je favoriete worstelaar en niet te hoeven denken aan je baas, je hypotheek of andere sores."
