Interview: Sigourney Weaver

Donderdag is de film The Cold Light Of Day in de bioscoop verschenen. Voor deze gelegenheid gaf niemand minder dan Sigourney Weaver enkele interviews ter promotie van deze film.

Cold Light Of Day

Volgens Sigourney Weaver was het werken aan de film The Cold Light Of Day fantastisch. “Ik hield er echt van. We hadden een grote internationale cast, een geweldige crew en een mooie ervaring om te werken in Madrid. Ik moest mijzelf echt even knijpen want ik was bezig met zo’n mooie ouderwetse maar grote thriller, nota bene als schurk."

Weaver spelt in de film naast grote namen zoals Bruce Willis en Henry Cavill. De film meet zich met films zoals zij die nog kent van vroeger. “Het doet mij denken aan Marathon Man. Het is een spannende thriller zoals ze dat vroeger goed konden maken.” Weaver heft niets dan lof voor de hoofdrolspeler in de thriller waar zij aan meewerkt. “De hoofdrol wordt door een geweldige Engelse acteur gespeeld, Henry Cavill.”

Henry zijn personage Will Shaw is op vakantie met zijn familie als plots zijn leven ondersteboven staat. Hij moet ineens zijn eigen leven redden en ontdekken wat er met zijn familie en vader (Bruce Willis) is gebeurd. Op dat punt gaat hij naar een in eerste instantie behulpzame vrouw genaamd Carrack (Sigourney Weaver). “Weet je, ik vond het echt leuk om mijn personage te spleen, zelfs als ze waarschijnlijk de vijand is,” zo legt Weaver uit. “Voor mij is zee en verzuurde werknemer die ontdekt dat de Amerikaanse overheid haar pension heft geweigerd en daarom zelf aan de slag gaat.”

De introductie is geweest, het vraaggesprek kan dus beginnen. 

Cold Light of Day

Is dit een van de films waar we nooit echt weten wie de waarheid spreekt en wat de echte motieven zijn?

Ja, dat is het. Iemand zei tegen mij: ‘weet je, het publiek weet niet of je nou goed of slecht bent.’ En dat is zo goed, voor even dan. Er is een punt waarop ze moeten weten wat ik echt ben, maar in het begin zorgt deze verwarring bij zowel het publiek als bij Henry zijn personage voor spanning.”

Heb je ooit eerder met Bruce Willis gewerkt?

Nee, dit was de eerste keer en ik heb we hebben maar een scene samen. Net in die scene pakt het juist slecht uit voor Willis’ personage (lacht). Het was erg leuk om met hem te werken, hij is een geweldige acteur. Het is ook geweldig om films zoals deze te maken, je mag werken met fantastische acteurs waar je veel waardering voor hebt. 

Hoe vond je de samenwerking met regisseur Mabrouk El Mechri? Hoe was hij?

Hij maakte die mooie en interessante film met Jean-Claude Van Damme (JCVD), wat een ontroerende film is en het waard is om te bekijken. Dat is het enige wat ik van hem heb gezien, ik denk dat Mabrouk een jonge, getalenteerde regisseur is. Hij houdt van dit genre en hij was erg behulpzaam met mijn personage, want hij wilde haar zo normaal mogelijk laten doen tijdens al het geweld dat zij aanricht tegen mensen. Het is alsof er iets bij het personage brak. Niet dat ze verveeld is, maar alles is voor haar hetzelfde waard; leven, sterven of een mooie foto op een tafel.

Wat denk je dat de essentiële factoren zijn om een thriller zoals deze te laten werken?

Allereerst het filmen op een fantastische lokatie, in dit geval het zuiden van Spanje en daarna Madrid. In ons verhaal is het een jonge man in zijn eentje in een onbekend land, dat hoort voor mij gewoon bij het genre. Het is ook een coming-to-age-verhaal waar de hoofdpersoon denkt dat zijn leven maar uit een ding bestaat, maar dan volledig omslaat.

En ik denk dat het publiek heel erg gaat genieten van de actie in de film. Het is een spannend geheel en sommige stunts zijn erg vernieuwend; de autoachtervolgingen en de schietpartijen gemixt met geweldige personages waarvan je nooit zeker weet of het nou een goede of slechte is.

Cold Light of Day

Erg veel jonge actrices noemen jou als grote voorbeeld voor hun carrier. Ripley in de Alien-reeks is natuurlijk een zeer iconisch en belangrijk personage voor jonge actrices, toch?

Ik denk wel dat het waar is, maar ik kan er alleen geen credits voor krijgen. Ridley Scott vind het geweldig om erg sterke, vrouwelijke personages te maken. We waren allemaal geïnteresseerd in Ripley als persoon en het bleek dat het personage uiteindelijk een feministische vooruitgang veroorzaakte, maar in werkelijkheid was de timing gewoon net goed. Ik denk dat ik erg veel geluk had dat ik de rol kreeg en ik de kans kreeg om haar verhaal verder te vertellen op verschillende manieren. Ze was een fantastisch personage op te spelen. Vanaf daar kon ik afstand van haar nemen en andere dingen aannemen die mij werden aangeboden, ik voel me zo bevoorrecht.

Op een bepaalde manier wilde ik altijd een Engelse actrice worden zoals mij moeder. Zij was er een en ze toerde met een gezelschap uit Liverpool. Iedere drie á vier dagen wisselden ze van rol. Ik vond dat geweldig om te horen. Ergens probeer ik dat patroon ook te volgen, hoewel ik natuurlijk wel veel verschillende films doe. Ik spring vaak van genre naar genre, van kleine rollen naar grote rollen. Ik wil gewoon graag onderdeel uitmaken van een verhaal, ongeacht de rol. Zoals de film Paul, het was geweldig om te werken met Simon Pegg en Nick Frost en hoewel mijn rol maar klein was, het was zeker memorabel. Ik heb ook veel geluk met mijn agenten die mij veel mijn eigen gang laten gaan en deze personages laten spelen.

Denk je dat het nu beter is voor actrices?

Weet je, ik denk dat er meer mogelijkheden zijn voor actrices, net zoals de groei aan kansen voor vrouwen in andere bedrijfsvlakken. Als voorbeeld, ik vond The Girl With The Dragon Tattoo geweldig, Rooney Mara was goed. Ik heb The Hunger Games nog niet gezien maar  ik ga er bijna van uit dat Jennifer Lawrence ook goed is. Dat zijn ook twee rollen waar niets is wat het lijkt, het gaat er echt om wie ze zijn. En dat wil ik graag in de bioscoop zien.

Je vertelde eerder dat je onder de indruk bent geraakt door de verhalen van jouw moeder. Is zij ook de redden dat je bent gaan acteren?

Ik weet het niet. Ik denk dat ik dacht ‘Nouja, ik kan niet acteren omdat mijn moeder het heft gedaan’. Het succes van mijn ouders heft mij geïntimideerd en gaf mij het gevoel dat ik erg hard mijn best er voor moest doen. Maar in werkelijkheid lieten mijn ouders mij vaak in de kou staan en moedigde, maar ontmoedigde ook niets aan in deze bedrijfstak. Ik denk dat hun instelling was ‘succes. Het is een zware baan en we hopen dat ze het goed doet.’ Ze waren volgens mij onvoorbereid op het feit dat ik zo succesvol werd. Ik overigens ook niet, ik heb gewoon veel geluk gehad. En als ik het horde over het werk van mijn moeder in de theatergroep in Engeland, dat klonk voor mij als hard werk. Een ouderwetse toneelgroep, toeren, vijf shows per dag. Het is een fantastisch, maar uitdagend leven.

Cold Light Of Day

Iets totaal anders; Is Avatar II in de maak?

Jazeker. Jim Cameron is net klaar met een expeditie naar de bodem van Mariana Trench, wat erg spannend is. Hij wilde eerst dat bereiken voordat hij zich volledig kon overgeven aan Avatar 2 en 3, waarvan we verwachten dat we volgend jaar in januari beginnen. Avatar was een bijzondere film, ik heb nog niet zoveel science fiction gedaan maar ik vind het erg leuk om te doen. Het is een ding dat voor ons Aardbewoners goed is om dit soort films te zien waarbij je denkt ‘hoe is het om een mens te zijn?’ En er is natuurlijk een sterke boodschap voor de natuur in verwerkt waar Cameron mee verder gaat in de volgende Avatar-films.

Als je terugkijkt op jouw filmcarrière, zijn films zoals Alien, Gorillas In The Mist en The Ice Storm onvergetelijk. Zijn dat ook jouw favorieten?

Absoluut. Gorillas In The Mist, The Ice Storm en ook The Year Of Living Dangerously. Het zijn films die het allemaal goed deden, maar dat is misschien een kwestie van geluk. Niet om als Pollyanna te klinken, maar ik ben erg bevoorrecht geweest om te werken aan films met mensen waar ik van hou. Een van de dingen dat ik erg graag wil, hoewel ik het nooit heb gezegd en omdat mijn vader toch een pionier is geweest voor de televisiewereld, is een populistische carrière hebben. Ik wilde in films spelen die niet alleen opzienbarend waren. Nee, ik wilde in die grote popcornfilms spelen omdat dat ook de films zijn die ik graag zie. Ik hou natuurlijk van alle films, maar die grote films zijn mijn favoriet. Net zoals The Cold Light Of Day, je kan met popcorn in jouw hand ineens in Spanje zitten, dan ben je op een boot en wordt je neergeschoten. Het is een fantastische ervaring.