Cult: American Gothic
Het is 1995 en Shaun Cassidy maakt met American Gothic zijn opwachting op het kleine scherm. We zien het stadje Trinity en maken kennis met sheriff Buck, een intens slechte man die er alles aan doet om zijn macht over het gehucht in stand te houden.
Producers Sam Raimi (o.a. Evil Dead) Robert G. Tapert (o.a. Xena: Warrior Princess) en David Eick (o.a. Battlestar Galactica) namen samen 22 afleveringen voor hun rekening. Drie heren met heel wat cult-klassiekers op hun naam staan en die de nodige ervaring hebben met het opzetten van series en films. Vooral Raimi is een naam die bekend is bij het grotere publiek, hij speelt overigens een kleine rol in een van de afleveringen. Waar Sam Raimi gaat, daar gaat Bruce Campbell, ook hij maakt zijn opwachting in het stadje Trinity, al is het maar voor een enkele aflevering.
American Gothic zou je kunnen zien als een voorloper op series zoals True Blood en Carnivale, het heeft een soortgelijke sfeer, speelt zich af in het Zuiden van de Verenigde Staten en overal hangt een ietwat viezig bruin tintje overheen. De personages gaan gebukt onder een broeierige hitte en worstelen zich door de dagelijkse beslommeringen heen. Het accent is sexy en achter alles en iedereen gaat wel een geheim schuil.
American Gothic is een stuk braver dan we tegenwoordig gewend zijn van een serie waarin bovennatuurlijke krachten worden aangewonden om smerige geheimen ook daadwerkelijke geheim te houden, en waar diezelfde krachten een strijd leveren om de zalige zieltjes van de bevolking van Trinity.
Lucas Buck (Gary Cole) doet er alles aan om Trinity in zijn macht te houden, en hij gaat over lijken om de voogdij over de jonge Caleb Temple (Lucas Black) te krijgen. Dat Caleb hier bijzonder weinig voor voelt is een obstakel waar Buck maar moeilijk overheen komt. Vooral als de jongen zich goed op zijn gemak te voelt bij de arts Matt Crower (Jake Weber), die met zijn eigen persoonlijke demonen worstelt telkens als hij naar een fles kijkt. Wanneer Caleb's nicht Gail Emory (Paige Turco) naar Trinity komt om de dood van haar ouders te onderzoeken is het plaatje compleet en lijkt het geluk van Lucas Buck definitief voorbij te zijn.
Maar sheriff Buck is niet de enige die het zwaar krijgt, alle personages worden door de mangel gehaald, inclusief de verschillende nevenfiguren. Zo worstelt hulpsheriff Ben Healy (Nick Searcy) met het dilemma of zijn ethische bezwaren zwaarder opwegen tegen zijn loyaliteit jegens Lucas. Selena Coombs (Brenda Bakke) is een niet-zo-heel-brave lerares die zich vol overgave in heeft gelaten met sheriff Buck en er gaandeweg achterkomt dat ze beter verdient dan het vleesgeworden kwaad. Merlyn Temple (Sarah Paulson) speelt een gekwelde ziel, de geest van Caleb Temple, ze belichaamt alles dat Lucas Buck niet is, maar ook in het hiernamaals is een ziel niet veilig voor verleiding, en op bepaalde momenten is Merlyn waarschijnlijk even gevaarlijk en sadistisch als Lucas Buck.
Niemand is onschuldig, niemand lijkt te kunnen ontsnappen aan de tekortkomingen van hun eigen menselijkheid. Het is die zwakte die de serie aantrekkelijk maken. Wat in de eerste instantie een vrij simplistische groep figuren lijkt te zijn, is aan het einde van de rit een groep beschadigde individuen die zich met moeite overeind kunnen houden.
American Gothic had het destijds niet mee zitten. De serie werd niet in de bedoelde volgorde uitgezonden wat het voor het publiek moeilijk maakte om zich te motiveren om de serie te blijven volgen. Toen de het aantal kijkers terugliep gooiden ze de serie van de buis om vervolgens weg te rotten tot het een kleine tien jaar later op DVD uitgebracht werd zonder al te veel bombarie.
Het is geen makkelijke tijd geweest voor American Gothic fans, maar ze hadden het geluk dat de makers van de serie op tijd wisten dat ze geen tweede seizoen zouden krijgen. Zo is er een einde aan de serie geschreven en zijn er destijds vier extra afleveringen opgenomen om het eerste en enige seizoen een fatsoenlijk einde mee te geven. Dat de serie obscuur is en er maar weinig mensen van het bestaan afweten, wil niet zeggen dat het geen goede serie is.
Dit pareltje mag dan een eeuwigheid onder het stof gelegen hebben, -en de mobiele telefoons zijn ondertussen een stuk kleiner geworden- maar het verhaal staat als een huis. American Gothic is een serie die zijn tijd wat dat betreft ver vooruit was.
De schrijvers van de serie speelden destijds met de verwachtingen van het publiek en schopten met veel plezier de stoel onder je reet vandaan door er een paar onthullingen in te gooien die je nooit aan zag komen. Figuren die aan het begin van de rit puur en onschuldig leken, alsof ze uit welke andere middelmatige serie dan ook gestapt waren, ontwikkelden zich in iets dat verre van puur en onschuldig is. Je weet vanaf het eerste moment dat Lucas Buck in beeld verschijnt dat hij de belichaming van het kwaad is. Hoe verrot de man dan ook moge zijn, hij heeft een zeker charisma dat het op bepaalde momenten toch behoorlijk lastig maakt om hem echt te zien als een slecht mens. Uiteindelijk kloppen de mensen zelf bij Lucas Buck aan voor een gunst, en kun je het de duivel kwalijk nemen als hij aan die gunst een prijskaartje hangt? Zoals ze zeggen: "Karma is a bitch".
In American Gothic zie je dezelfde thema's terugkomen die je in series zoals True Blood tegenkomt. Als kijker zie je hoe bepaalde figuren overduidelijk slecht zijn, de stelling dat het Kwaad een wezenlijke factor is, maar je krijgt een schijnwerkelijkheid voorgeschoteld waarin het lijkt of er een balans is tussen Goed en Kwaad. Die schijnwerkelijkheid wordt al snel met de grond gelijk gemaakt. Er is geen Goed, er is alleen de mens met alle gebreken die er bij het mens-zijn horen. Het Kwaad is evenzo menselijk en blijkt gaandeweg lang niet zo verfoeibaar te zijn.
Het is de verleiding om sympathie op te brengen voor elementen waarvan je weet dat ze verdorven en slecht zijn.
American Gothic is niet perfect, er is een behoorlijke hoeveelheid filler waar je doorheen moet komen. Afleveringen sluiten dan wel netjes op elkaar aan en spelen in op onthullingen uit eerdere afleveringen, maar de rode lijn die ontwikkelt zich behoorlijk traag in de eerste helft van de serie. Het is niet aan te raden om de hele serie achter elkaar te kijken, omdat je op een gegeven moment je zal storen aan de verschillende zijwegen die de schrijvers nemen om de serie op te vullen met materiaal.
Toch is het een schande dat deze serie destijds voortijdig van de buis is gehaald en nooit een fatsoenlijke Nederlandse release heeft gekregen op DVD. Het is een obscure serie die slechts een handjevol mensen zich waarschijnlijk nog kunnen herinneren, en dat is eeuwig zonde, omdat het verhaal van een stad in de greep van de duivel een veel breder publiek zou moeten kunnen bereiken.
Voor de echte doorgewinterde fans van True Blood zal Sheriff Buck misschien bekend voorkomen, hij speelt namelijk een miniscuul rolletje in het vierde seizoen.
