Foto's: Reisverslag Bhutan
FOK!ker NiGeLaToR (Nigel van Houten) reisde in oktober af naar Bhutan. Niet alleen als vakantie, maar ook om hier op Boedhistische wijze te trouwen. In dit reisverslag lees en zie je vooral meer over de reis naar Bhutan, het leven daar en de trouwceremonie.
Als je naar Bhutan reist kun je eigenlijk maar op twee praktische manieren het land inkomen. Over land via de Noord-Indiase grensplaats Phuentscholing of via een van de luchthavens die op Paro, de tweede 'stad' van Bhutan vliegen. Op de heenweg reisden we over land via het noorden van India en deden daar meteen de deelstaten Sikkim, West-Bengaal en Assam aan.
Bhutan zelf is een land met ongeveer 700.000 inwoners en een grondoppervlakte vergelijkbaar met Nederland. Het ligt grotendeels in de Himalaya, wat betekent dat zelfs de laaggelegen dalen vaak boven de 2.000 meter hoogte zijn. Een wandeling van een paar dagen richting de 4.000 meter is voor ons laaglanders een aardige uitdaging.
Zelfstandig reizen in Bhutan is er niet bij; je dient bij een lokale reisagent een chauffeur met gids te boeken en de minimale besteding is 200 dollar per persoon per dag. Daar is wel vervoer, onderdak en eten bij inbegrepen, maar evengoed voor veel mensen te duur. Verder heeft het land gemiddeld 17 bochten per kilometer in de weg, dus vroeg of laat wordt iedereen een keer wagenziek. Toch is het de moeite meer dan waard. Waar Zuid-Spanje elk jaar verandert in een Nederlandse provincie, blijft Bhutan vooral Bhutan. De mensen zijn toegankelijk en ondanks dat het tot de 10% armste landen behoort, voelen de mensen zich rijk en gelukkig. Zelf rekenen de Bhutanen dan ook liever in Bruto Nationaal Geluk, waar de focus op levensgeluk ligt in plaats van het behalen van zoveel mogelijk rijkdom.
In West-Bengaal (India) wonen nog veel Tibetaanse vluchtelingen die na de inval van China in Tibet de grens over zijn gevlucht. Deze vluchteling werkt aan een tapijt.
Deze regio is vooral bekend om zijn Darjeeling thee, welke geplukt wordt in de buurt van de plaats Darjeeling.
Ondanks de welvaart in India merkt het grootste deel van de mensen er niets van. Stenen klein maken voor de bouw is dan ook een dagtaak voor deze vrouwen.
Geen stromend water, maar natuurlijk wel SMS-en met je vriendje :-)
De regio Sikkim grenst India met China en is berucht om de slechte wegen. (Wie ziet de auto rijden?)
Onderweg naar een klooster.
Jonge monniken in hun felrode gewaden.
Even poseren bij een kleine stupa.
30 kilometer rijden kost je ongeveer 3 uur door de vele obstakels
Mediteren, leren, eten en het huishouden doen.
Rijstvelden
Op de foto gaan is een coole aangelegenheid (geleerd van MTV)
Helaas ging onze trouwceremonie niet op de geplande dag door in deze tempel, wel tijd om Bhutan te leren kennen. Het rechtsom draaien van gebedsmolens is een belangrijk onderdeel van een bezoek aan de tempel.
Versierde dak van een van de oudste tempels.
Een zegen van een oude heer in traditionele kledij.
Mediteren, mediteren, mediteren..
Ruïnes van een Dzong, een traditioneel fort ter bescherming van de regio.
Horen, zien, voelen
Jonge monnik houdt de wacht bij de ingang van een tempel.
Het nationaal museum, in nog steeds gebruikte traditionele bouwstijl.
Boogschieten is nog steeds de populairste en belangrijkste sport, echter tegenwoordig met high tech composiet bogen. Er wordt op een doel ter grote van een A4'tje geschoten over een afstand van meer dan 100 meter.
Zonsondergang in Bhutan
Uitzicht over de tweede stad van Bhutan, Paro, omringd door rijstvelden.
Logeren op een boerderij is een echte aanrader!
Onze 'trouwdag' begint met een bezoek aan de grootste Stupa in de hoofdstad Thimpu.
Na het wederzijds drinken uit een kommetje melk zijn we officieel getrouwd. Een Boedhistische trouwceremonie is eenvoudig en indrukwekkend, in ons geval in een Boedhistische tempel omringd door nonnen en toevallige bezoekers.
Het enige geregelde verkeersknooppunt in Bhutan. Gekkenhuis, dit is tijdens de spits.
Bijzondere mensen kom je overal tegen.
Op de enige (snel)weg van west naar oost staan we zo 2 uur te wachten op het kappen van deze bomen.
Op de versmarkt kun je vooral veel pepers krijgen. Het hoofdbestanddeel van elke maaltijd, naast rijst.
Hoewel er niet gerookt wordt in Bhutan eet men massaal de Areka noten (Beetle Nutt), wat stimulerend werkt, maar je tanden ook vooral erg rood maakt.
Wat de Eiffeltoren voor Parijs is, is de Punackha Dzong (fort) voor Bhutan.
Ejaculerende fallussymbolen aan de muur voor goed geluk en vruchtbaarheid.
Lokale scooterjeugd.
Vlinder
Traditionele kledij wordt nog veel gedragen en is op veel plekken verplicht.
Uitgestrekt en hooggelegen. De laagste dallen zijn vaak al boven de 2.000 meter.
Wederom logeren op de boerderij, bovenop een berg. De rust is overweldigend.
Bhutaanse huizen zijn immens groot en volledig leeg. Meubels hebben geen nut en de ruimte gebruik je om in het najaar voorraden op te slaan.
Oogsttijd.
Jak wol leent zich uitstekend voor warme kleding.
Trotse jonge monnik.
Mediteren op Crocs
Gebedstol
Traditionele dans van de monniken, normaal uitgevoerd met masker en kostuum.
Betoverende trommels en chants.
Op de binnenplaats van de Dzong (fort).
Fire lake, waar vuur niet uit gaat onder water.
Gebedsvlaggen kom je overal tegen en worden opgehangen voor geluk of herinnering.
Tijd om te mediteren
Even een momentje voor jezelf.
Waar paarden doodvriezen komen Jaks lekker op gang.
Tigers Nest, alleen bereikbaar na een flinke wandeling en veel groter dan je denkt (en dus verder lopen dan je hoopte).
Vertrek vanaf de luchthaven in Paro, door de grote hoogte (2500m) en de bergen eromheen in de top 10 van gevaarlijkste luchthavens ter wereld.
Foto's en tekst: Nigel van Houten
