7: Beste ritmespellen

Ritmespellen zijn er in alle soorten en maten, van het bewegen van heel je lichaam tot het rocken op plastic gitaren. Maar wat zijn volgens ons nou precies de zeven beste ritmespellen? 

Rock Band 3
Om maar meteen met de koning van alle ritmespellen te beginnen, Rock Band 3 biedt alles voor de huis tuin en keuken-rocker. Rock Band 1 was het eerste spel dat een band in huis hield, met naast de bekende (bas-)gitaar ook een drumstel en een microfoon. In het nieuwste spel van deze serie is er nog een instrument bijgekomen, de keyboard. Wat Rock Band 3 zo leuk maakt is dat het echt voelt alsof je een echte rockband in je kamer hebt staan. Je speelt bekende liedjes na, ondertussen zijn er al meer dan 2000 liedjes te spelen via Rock Band, door middel van op het juiste moment op de juiste knop te drukken. Dat gebeurde ook al in de eerdere Rock Band en Guitar Hero-spellen, maar met deel drie hebben ze het hele genre naar een nieuw niveau getild. Voor elk instrument is er een ‘Pro-mode’ waarin het spel behoorlijk wat realistischer wordt. Met Pro-drums moet je bekkens gebruiken, met Pro-keyboard speel je echt het liedje na op de 25 toetsen en binnenkort zal er een Pro-gitaar uitkomen dat gewoon een elektrisch gitaar is, maar werkt met het spel. Hierdoor is het spel niet alleen leuk, maar ook erg leerzaam.

Osu! Tatakae! Ouendan
Soms zijn er van die Japanse spellen die je gewoon móet hebben. Osu! Tatakea! Ouendan voor de Nintendo DS is er een van. Ondanks dat het spel alleen Japanse teksten had werd het een regelrechte importhit in Amerika en Europa. Het basisprincipe van het spel is erg simpel, op de achtergrond speelt een liedje af en de speler moet op het juiste moment met de stylus een rondje aantikken. Maar oh wat was dat verslavend. De muziek was Japanse Popmuziek en de meeste liedjes klonken behoorlijk goed. Niet alleen was de game zo leuk door de muziek en door op de juiste tijd dingen aan te tikken maar het kwam ook behoorlijk door de sfeer. Het spel had een flinterdun verhaal, jij was namelijk lid van een mannelijke cheerleadersgroep. Door te dansen en het gebruik van muziek zorgde de speler ervoor dat de wensen van de mensen die je hielp uitkwamen. Of het nou ging om het versieren van een vrouw of het maken van huiswerk, de filmpjes tussen de muziek door waren erg leuk gedaan en grappig. Het concept kwam later ook uit in Amerika en Europa onder de naam Elite Beat Agents, waarin gebruik werd gemaakt van bekende Westerse hits. Hoewel dat ook een erg goed spel is was de Japanse versie toch van een wat hoger niveau en verdient daarom een plekje in deze lijst.

Guitar Hero 2
November 2005 was een maand waarin het muziekgenre pas echt ging leven in het Westen. Met de komst van Guitar Hero was het opeens hip om op plastic gitaren door je kamer te rocken. Hoewel Harmonix met het eerste spel de muziekgames een nieuw leven gaf, werd het spel op alle vlakken verbeterd met het tweede deel. Met een stuk meer heerlijke hits waarvan helaas bijna alles was gecoverd door een andere band en heerlijke gameplay was dit een genot om te spelen. Guitar Hero 2 bracht naast de 5 knopjes ook nog wat extra gameplay zoals het gebruik maken van onder andere Hammer-ons en Pull-off's (HoPo’s), oftewel knopjes die je erg snel achter elkaar moest drukken zonder de 'snaar' aan te raken, net als op een echte gitaar. Het waren die kleine dingetjes die van dit spel echt een meesterwerk maakte en tevens ook een bestseller. Het spel verkocht niet zo goed als de opvolger ervan (en de verkopen werden nooit meer zo goed als Guitar Hero 3) maar toch voelde deel 2 als spel zelf lekkerder aan. De muziekkeuze is natuurlijk een kwestie van smaak, maar wanneer je Sweet Child O’ Mine in een game hebt ben ik verkocht.

DJ Hero 2
De rockgames verkochten anno 2009 een stuk minder en Activision zat even te twijfelen wat ze zouden doen. Ze gingen alsnog een muziekgame maken, maar gooiden het nu over een hele andere boeg, we mochten de virtuele DeeJay spelen. Deel één bracht een heel nieuw spel inclusief een draaitafel, maar zonder een uitgebreide careermode en met een matige soundtrack (Daft Punk uitgezonderd) was het wel een heel goed spel, maar voor verbetering vatbaar. Die verbetering kwam in november van dit jaar met DJ Hero 2. Een unieke mix van echte dance-muziek en Hiphop kwam samen in een game die heerlijk bleek te zijn. Het scratchen op de draaitafel was heerlijk als nooit tevoren en je hebt met dit spel meer het gevoel alsof je ook echt een DJ bent dankzij de freestyle secties waarin je zelf tussen de twee platen kan cross-faden. De gameplay werkt, de muziek is top en het heeft genoeg in huis om als één van de beste ritmespellen genoemd te worden.

Rock Band: The Beatles
Rock Band: The Beatles bracht niet zo heel veel veranderingen aan de bekende gameplay van de Rock Band-serie, het zag er grafisch wat anders uit en je kon nu met drie mensen tegelijk in harmonie zingen. Maar wat het wel bracht is één van de, of wellicht wel de beste fanservices ooit. Wanneer je een game maakt van de grootste band die ooit heeft bestaan moest het natuurlijk wel perfect zijn en dat was het ook. De vier heren uit Liverpool kwamen in allerlei vormen op je beeldscherm terecht en het was heerlijk vormgegeven. Waar je normaliter meer aan het letten was op welke knop je moest drukken met een Rock Band-spel, was iedereen nu meer gefocust op de achtergronden waar weer een bizarre videoclip werd getoond die past bij het thema van het lied. Samen met authentieke filmpjes en foto’s was dit een spel niet alleen voor fans, maar ook voor iedereen die van muziek houdt. Dit spel maakte fans van bijna iedereen en het was heerlijk om te zien hoe The Beatles als een joviaal groepje muzikanten op het scherm werden gezet. Je kreeg er bijna rode wangetjes van.

Dance Central
Met de komst van Kinect lag de weg open voor echte dansgames. Harmonix, hun vierde notering in deze lijst, kwam dan ook direct op de lanceerdag van Microsofts speeltje met Dance Central, een dansspel waarin je heel je lichaam nodig had om de beste moves eruit te toveren. Met andere dansspellen gebruikte je alleen delen van je lichaam, met DDR gebruikte je je voeten en met Just Dance alleen je armen, maar het was een genot om te zien hoe heel je lichaam nu werd gebruikt. Je moet nu voor het eerst ook echt dansen voor een spel en dat bleek behoorlijk leuk te zijn. Iedereen vindt dansen (stiekem) leuk en dat merk je ook direct aan het aantal mensen dat dit willen spelen. Tover je Dance Central tevoorschijn op een feestje heb je binnen no-time genoeg deelnemers voor een behoorlijke dance-off. Ook al miste dit spel nog wel wat features, zoals een degelijke game om het dansen heen en een echte multiplayer is dit toch een van de leukste ritmespellen. Want het spelen van games draait voor de meeste toch om plezier, en met Dance Central haal je genoeg plezier in huis voor de hele familie.

Audiosurf
De laatste op de lijst is misschien iets minder bekend, maar leuk is het zeker. Audiosurf is een indie-game voor de PC die volledig op jouw muziekcollectie rekent. In het spel kies je een nummer die op jouw harde schijf staat en dan begint de pret. Aan de hand van de snelheid van de muziek wordt er een soort racebaan gemaakt waar de speler met een vliegtuig overheen moet gaan. Ondertussen is het de taak om gekleurde blokjes te pakken, vier op een rij levert punten op. De mix van puzzel,  jouw eigen muziek en snelheid was uniek en bleek behoorlijk leuk. De gameplay veranderde natuurlijk helemaal aan de hand van je eigen smaak, het verschil tussen Death Metal en rustige ballads bleek in de gameplay behoorlijk groot te zijn. Een aanrader voor iedereen die van muziek en puzzelen houdt.