FOK!ker van de week: CartWOman
Ze was lang ForumAdmin en veel FOK!kers kenden haar. Maar toen kwam er een topic dat ze naar het ziekenhuis moest en sindsdien had niemand meer wat van haar gehoord. Veel mensen maakten zich zorgen over haar, maar we hebben haar gevonden! Maandagavond was ze te horen op FOK!radio, waar Nolius en Martijn in de rubriek 'Hoe is het nu met?' contact legden met CartWoman.
Het was koningendag en ik wilde de stad in, lekker een biertje drinken in de kroeg enzo. En terwijl ik mijn sok aantrek schiet het spontaan in mijn rug. Na een uur kon ik helemaal niets meer. Ik ben vervolgens op bed gaan liggen en heb ik de dokter gebeld en die is toen langsgekomen. Die zei dat ik een paar dagen rust moest houden.
Nee, het werd alleen maar erger. Ik kon zelfs niet meer normaal plassen. Toen weer de huisarts erbij en na wat geklop met een hamer op mijn knie, kwam hij tot de conclusie dat het toch niet goed zat. Waarna ik met spoed naar het ziekenhuis ben gebracht.
In het ziekenhuis bleek dus dat ik een hernia had, waaraan ik, na twee dagen in het ziekenhuis te hebben gelegen, geopereerd ben. Daarna ging het overigens niet meteen beter met me.
Ja!, dat was ontzettend lief. Ik heb zitten huilen, niet normaal. Ik was natuurlijk al labiel door alle medicijnen en toen kreeg ik ook nog eens post van allemaal FOK!kers. Ik wist niet wat me overkwam. Mijn man bleek het adres in het topic gezet te hebben. Ik wist daar niets van en ik vond het dus ontzettend leuk dat ik allemaal kaartjes kreeg. Het leukste kaartje kreeg ik van DirkH, hij had het kaartje zelf gemaakt. Dirkh had mijn usericon op het kaartje geplakt en er stond een hartje op. Ik vond het ontzettend lief! Ik heb het kaartje nu nog steeds.
Niet goed, het herstel ging erg langzaam. Ik had de eerste paar weken ontzettende pijn ’s nachts. Om het een beetje dragelijk te houden zat ik aan de morfine. Die paar maanden gingen dan ook als een droom voorbij. Ik heb tot op de dag van vandaag ook nog geen gevoel in mijn onderbeen. Mijn rechter been is ook zichtbaar dunner dan mijn linker been.
Heel erg weinig, ik lag dagen op bed en dan zette mijn man de laptop wel op mijn buik en dan keek ik een paar keer maar het ging totaal langs mij heen. Mijn man had een paar goeie vrienden gemaild dat ze maar moesten bellen als ze wilden informeren hoe het met mij ging. Want e-mailen kon ik echt niet. Ik heb ook helemaal niet naar alle mailtjes gekeken die ik gekregen heb, ik was daar gewoon te suf voor.
Ik probeer het niet goed te praten dat ik niet gereageerd heb. Ik kreeg een ontzettend schuldgevoel en na een tijdje durfde ik ook gewoon niet meer te reageren. Ik kon dat niet meer maken, ik voelde mij zo schuldig. Als ik zo nu en dan lurk zucht ik eens en dan denk ik: Wat heb ik mij afschuwelijk gedragen.
Ja, toen je belde, wist ik dat ik weer op FOK! moet komen posten. Ik wil wel weer gaan posten, maar het forum is wel veranderd. Nieuwe users kennen mij allemaal niet, maar ik zie nog steeds die oude bekenden voorbijkomen. Je gaat je toch hechten aan zo’n forum. Wat ik dan wel weer jammer vind is dat FOK! soms zo traag is!! Maar ik vertrouw op de inzet van de personen die daar iets aan doen. Nogmaals mijn excuses aan de mensen die zich zorgen hebben gemaakt. Ik heb iedereen gemist.
