Interview/concert: Black Stone Cherry

Onlangs besprak FOK! het debuutalbum van de Amerikaanse rockband Black Stone Cherry. De band uit het kleine Edmonton, Kentucky tourt momenteel samen met Hinder door Europa. FOK! sprak in de Amsterdamse Melkweg met zanger/gitarist Chris Robertson en gitarist Ben Wells. Beide heren zijn de twintig nog niet zo lang geleden gepasseerd en toch lijkt het alsof ze al een heel leven achter zich hebben...

Jullie toeren nu een week door Europa. Wat is jullie indruk?
Chris: Wij komen uit een dorp in Kentucky met 1600 inwoners. Toen we boven de oceaan hingen beseften we pas: we gaan naar Europa om daar onze muziek te laten horen. Naar Zweden, Duitsland, Nederland... te gek! We hebben nu een aantal shows gedaan en de respons van het publiek is indrukwekkend. We hadden niet verwacht dat mensen ons hier zouden kennen en zo enthousiast over ons zouden zijn. Onze cd is hier net een week uit terwijl mensen onze songs al kunnen meezingen. Via myspace of op een andere manier kennen ze dus ons materiaal al. Dat is echt geweldig.
Ben: Ik denk dat de helft van onze fans hier ons heeft leren kennen via myspace. Het internet is dus erg belangrijk.

Is het moeilijk voor jullie om je als voorprogramma te profileren?
C: Nee, eigenlijk. Als we maar kunnen spelen.
B: Hinder heeft dezelfde handicap als wij, alleen zijn zij al beroemd in de VS. Het is daarom wel grappig dat we samen in Europa zijn. Zij moeten ook van nul alles opbouwen. Dus ook al staan wij in hun voorprogramma, we zijn hier nieuw met nieuwe gezichten. Het is in ieder geval 'fun'. In dit geval moet je het ook niet zien als een headliner/support-tournee maar gewoon als twee nieuwe bands die zich hier komen voorstellen.

Is het anders dan de tournee die jullie met Zakk Wylde deden?
C: We speelden toen toch voor een ander publiek en zijn band Black Label Society is toch net van een ander kaliber. We hebben het geluk dat we eigenlijk met iedereen kunnen spelen. Black Label Society is één van de heftigste hard-rockbands van het moment terwijl Hinder een soort van party-rock 'n roll maakt. Van Zakk hebben we veel geleerd. Hij is een held voor mij.
B: Die tour heeft van ons absoluut betere muzikanten gemaakt.

Chris en Ben van Black Stone Cherry


Jullie staan er om bekend dat jullie niet aan drugs doen, is het dan niet toch verleidelijk als je in Amsterdam bent?
C: We zijn inderdaad compleet 'clean'. Toen we pubers waren dronken we bijvoorbeeld wel alcohol maar vanaf de dag dat we een platencontract kregen zijn we helemaal voor de muziek gegaan. We hebben zoveel goeie muzikanten en bands meegemaakt die er aan onder door gingen. Daarom zijn we er niet eens aan begonnen.
B: We zijn wel op plaatsen geweest waar de verleiding moeilijk te weerstaan is. Maar het is niet zo dat we als ex-drugsverslaafden moeten uitkijken om niet terug te vallen in oude gewoontes. Het werkt voor ons gewoon niet zo. Wij maken het liever allemaal nuchter mee. Maar ieder zijn ding hoor.

Hoe zouden jullie je muziek omschrijven?
C: Écht. Het is natuurlijk een cliché, maar wel waar. Een hoop bands zeggen dat ze klinken zoals echte rock 'n roll hoort te zijn. Dat slaat meestal nergens op.Wij zijn zoals een échte rockband hoort te klinken. De meeste andere bands maken gebruik van digitale opnametechnieken zoals 'Click track' en 'Pro Tools' waardoor je een heel kunstmatig geluid creëert. Wij nemen de muziek op zoals je het live zult horen.
B: Alles is live en staat voor waar wij in geloven. Wat je op het album hoort kunnen wij daardoor ook live spelen.

Wat zijn jullie belangrijkste invloeden?
C: Voor mij zijn dat Lynyrd Skynyrd, Black Sabbath, Freddie King, John Lee Hooker, Cactus, Muddy Waters, etcetera.
B: Ik hou ook van die muziek maar ook van Aerosmith en Elvis. Ik snap niet waarom Chris daar niet van houdt.
C: (lacht)
B: Qua inspiratie haal ik veel uit de bekende southern-rock en bluesartiesten. Maar ook minder bekende groepen als Mountain en Cactus.

Zijn jullie een southern metal-band of is dat te kort door de bocht?
B: Ja, toch wel. We zijn vooral een rockband maar omdat we uit het zuiden komen en onze stemmen zuiders aandoen, klinken we 'southern'. Je kunt niet 'southern' zijn als het niet in je zit. Het is een way of life.
C: De muziek is een verlengstuk van wat wij zijn. Er zit dus geen producer achter. Het is niet bedacht.
B: Ik hoorde trouwens dat er een band -waar ik de naam niet van zal noemen- bestempeld is als een 'southern metalband'. In de meeste gevallen slaat dat nergens op.
C: Bij 'southern metal' denk ik aan bands als Pantera en Down.
B: Zelfs trieste muziek als emo wordt soms zo gelabeld.

Chris, wie heeft jou als zanger beïnvloedt?
C: Freddie King. Hij was een echte bluesman uit Texas, bovendien één van Eric Claptons favoriete gitaristen. Ik ben óók fan van zijn gitaarspel maar nog een grotere fan van zijn stem. Naast King houd ik ook van Frankie Miller en Glenn Hughes. Van Freddie King heb ik het meeste geleerd. Hij had misschien niet de beste stem maar wél een krachtige stem.

Is er door Wolfmother sprake van een 'classic rock'-revival?
B: Ja, misschien en dat zou cool zijn. Er zijn een hoop bands die de 'oldschool sound' weer terugbrengen in hun muziek, compleet met de kleding uit die tijd. Wij hebben er niet over nagedacht en gezegd: "we willen zo en zo klinken". Wij klinken zoals we klinken door onze invloeden, doordat we van kinds af aan naar die muziek hebben geluisterd.

Denk je niet dat jullie toch om die reden een contract gekregen hebben?
C: Ik denk zeker dat platenmaatschappijen op zoek zijn naar 'de nieuwe Wolfmother', maar ik geloof niet dat Roadrunner zo te werk gaat. Ze zetten juist trends. Als je ziet welke bands ze door de jaren heen ontdekt hebben...

De song 'Lonely Train' is te horen in een WWE worstelspel. Zijn jullie worstelfans?
C: Als kind was ik helemaal fan van 'The Ultimate Warrior'!
B: Jake the Snake! Hulk Hogan!
C: Yeah! Dan hebben we het over begin jaren negentig. Toen we gitaren kregen verdween de televisie uit beeld.
B: We waren wel vereerd toen ze ons vroegen of ze dat nummer mochten gebruiken. Het is gewoon cool.

Hoe reageert jullie omgeving op het succes?
B: Er heerst wel een gevoel van trots in Edmonton. Het maakt het makkelijker om een tijd van huis te zijn als je weet dat ze thuis achter je staan. Inmiddels zijn een hoop jongeren geïnspireerd geraakt door ons en een band begonnen. Ze realiseren zich dat het niet uitmaakt waar je vandaan komt om een mate van succes te bereiken. Als je hard werkt kom je er wel. Het is iets waar wij op gehoopt hadden.

Op Youtube staat een filmpje over de band en jullie achtergrond. Is het belangrijk om te weten waar jullie vandaan komen?
B: Mensen krijgen een beter idee hoe je als muzikanten met elkaar omgaat.
C: Onze families staan absoluut boven aan de lijst. Zij hebben ons altijd gesteund in alles wat we hebben gedaan. Onze ouders hebben ons nooit gepusht om een baan met meer zekerheid te gaan zoeken. Ze geloofde in ons sinds de eerste dag. Na God komen onze families en daarna komt de rest pas.

Zijn jullie religieuze personen?
B: We zijn geen Bijbelfanaten of zo (lacht)
C: We geloven niet op een niet fundamentalistische manier.
B: Wij zijn geen band van de omgekeerde kruizen maar ook geen 'christian rockband' . We zijn gewoon een band met positieve boodschap en uitstraling.

Zouden jullie touren met een band als Deicide?
B: Ik weet niet zeker of wij met hun publiek overweg kunnen (lacht). Toevallig hebben we een keer moeten invallen voor Deicide en dat was toch anders... (lacht)