Editors brengen de beste melange van nieuw en oud in de Ziggo Dome

Het nieuwe album Violence is vers van de pers en dat er wat muzikaal 'geweld' verwacht kan worden van Editors is een understatement. De heren hebben er zichtbaar zin in en maken van de Ziggo Dome een kolkende massa van geluid van een onwijs hoog niveau. We waren erbij en zagen dat het zelfs voor de mensen met een zitplek niet mogelijk was om op die stoel te blijven zitten. De voetjes gingen massaal van de vloer, er werd geklapt en luidkeels meegezongen. 

Er wordt geopend met een nummer van die nieuwe plaat, namelijk 'Hallelujah (So Low)'. Vooral het laatste stukje dat Tom Smith een aantal keer herhaalt vindt zijn weg in het publiek. Het is een nummer met gelijk een enorme partij aan gitaarwerk en Smith grijpt de eerste kansen om te laten zien dat hij, zoals eigenlijk altijd het geval is, onwijs goed bij stem is. Iets wat gelijk opvalt is het geluidsdesign. Er is namelijk geen enkel moment tijdens het concert dat de bass de overhand neemt. Door dit effect ontstaat er meestal het gevoel dat het geluid of te hard staat, of juist te zacht. Daar zijn dus direct de eerste punten gescoord. Na Violence wordt er in een hoge versnelling overgeschakeld naar The Weight of Your Love, dat alweer uit 2013 stamt. Op deze plaat zijn, naast nog veel andere knallers, 'Ton of Love' en 'Formaldehyde' te vinden. Het zijn er twee die het onwijs goed doen in een livesetting.

Door de gehele set valt het trouwens op dat er snel geschakeld wordt tussen het oudere werk, waar veel mensen ongetwijfeld vanavond voor naar de Ziggo Dome zijn gekomen, maar dat er ook genoeg ruimte is voor het nieuwe werk. Dat nieuwe album wordt namelijk op een paar nummers na in zijn volledigheid gespeeld. De titeltrack 'Violence' is een waar kunststuk en speelt met een flink aantal muziekgenres. Dit is overigens iets wat de heren graag doen en is iets wat ze al in meerdere interviews hebben aangegeven. Er is duidelijk te merken dat de balans tussen het hardere gitaarwerk en de elektronische kant nog steeds iets is waar Editors een bewuste keuze in maakt tijdens het creatieve proces. 'Violence' en ook 'Cold', die later te vinden is op de setlist, vertonen allebei dit karakter. 

Van The Back Room worden de grootste succesnummers gekozen om vanavond aan het publiek te brengen. 'Lights', 'Blood' en 'Munich' hebben weer dat overduidelijke karakter van de snerpende gitaren en indrukwekkend slagwerk, waardoor ze als een welkome afwisseling komen in deze set. Aan deze nummers is geen snippertje elektronisch werk te vinden, maar ze doen het onwijs goed bij het publiek, dat over het algemeen vanavond alles omarmt wat de heren ten gehore brengen. Zowel vanuit de zaal als vanaf de tribunes is er een hoge mate van enthousiasme te zien. Editors laat overigens ook zien dat de muziek toegankelijk is voor jong en oud, want tussen het publiek kan iemand van 8 maar ook van 88 zitten. Het is een band waar niet de gekte omheen ontstaat die er rondom andere succesvolle formaties hangt, maar die wel degelijk weet waarvoor deze mensen vanavond zijn gekomen. Dit is waarschijnlijk de reden waarom tot aan de toegift aan toe Tom Smith het publiek elke keer in het Nederlands bedankt voor de positieve reacties. Dat toegift bestaat uit een indrukwekkend aantal van vijf nummers en het absolute hoogtepunt in die reeks is toch wel 'Papillon'. Het mag dan enorm smaken naar Depeche Mode, maar Editors heeft er zo'n eigen draai kunnen geven aan dit soort muziek dat het nog geen eens meer uitmaakt. Na 'Marching Orders' bedankt Smith het publiek nogmaals voor het komen, op de nederige manier zoals hij dat kan doen. 

Iedereen die Editors wel een keertje live heeft gezien, al is dat nou op een festival of tijdens een eigen show, weet dat ze leveren. Dit is ook een van de redenen dat het publiek elke keer weer in grote aantallen terug blijft komen. Vanavond speelden ze voor een uitverkochte Ziggo Dome, maar zelfs als ze het aan de overkant zouden proberen zou die ook uitverkopen. De garantie op kwaliteit én kwantiteit is de sleutel tot het succes van Editors. Daarom is het wachten totdat ze weer hier te zien zijn (hint: dat is op Pinkpop).