Crossing Souls

Het heeft even geduurd, maar Crossing Souls is eindelijk uit. Na het succes van de Netflix-serie Stranger Things kunnen we weer een eighties throwback beleven, maar dit keer in een spel. Crossing Souls is overigens sinds 2014 in ontwikkeling, met een doorstart in 2015, dus de game is er niet omdat Netflix-serie uit 2016 de makers zo geïnspireerd had.

De game kijkt vooral naar films en games uit de jaren tachtig. Denk aan de films The Goonies, Gremlins en Back to the Future, waarin de nice guys de helden zijn. Dit spel heeft dus ook een zooitje nerds als heldenteam. Het speelt zich af in de zomer van 1986. In Californië is een vriendengroep vakantie aan het vieren. Kevin, jouw jongere broertje, vindt een lijk bij het meer. Niet goed, dus hij haalt de rest van de groep erbij. Eenmaal bij het lijk zien ze een raar voorwerp in de vorm van een pyramide. Het blijkt een oud artefact te zijn waarmee je de geesten in je omgeving ziet. Deze geesten wachten op hun oordeel en moeten nog op de aarde blijven. Nu zou het een saai spel worden als er geen bad guy is die het voorwerp wil hebben om op de een of andere manier de macht over onze levende wereld te grijpen. En laat diegene ook nog een Amerikaanse generaal zijn die alles op alles zet om het voorwerp in zijn handen te krijgen.

In Crossing Souls begin je als Chris, een jongen die opstaat, via een walkie-talkie hoort dat zijn broertje iets gevonden heeft en de rest van de bende bij elkaar moet zoeken. In de tuin krijg je een vader-op-zoon-momentje als je vader zijn honkbalknuppel geeft, omdat het tijd is dat Chris wat moet gaan betekenen in de sport. Daarmee ga je op zoek naar de andere leden van de vriendengroep. Al snel vind je Matt, de wetenschapper van het stel. Hierdoor krijg je een laserwapen en een jetpack tot je beschikking. Zo heeft elke vriend andere vaardigheden. Met die vaardigheden moet je puzzels oplossen om weer verder te geraken. Wisselen van vriend doe je met een druk op de knop, zo eenvoudig is het gehouden. Je moet in een doolhof bijvoorbeeld dozen verschuiven. Dat kan Joe, maar Joe kan ze niet allemaal bereiken, dan komt dan weer jetpack Matt weer van pas. Als je bij zo'n doos bent, dan wissel je weer om naar Joe en kun je verder met de puzzel. De puzzels zijn leuk om te doen op deze manier, echt vast kom je nooit te zitten.

Dat wisselen komt ook van pas bij het vechten. Als je bijvoorbeeld meerdere tegenstanders tegelijkertijd tegenover je krijgt dan is vriendin Charlie handig. Zij gebruikt een zweep om een wijder gebied te slaan. Daarnaast is ze snel in het mijden van aanvallen. En ja, er komen Indiana Jones referenties voorbij. Komt er een sterkere baas voorbij dan is krachtpatser Joe de persoon om je er door heen te slaan. Op deze manier heb je meerdere vechtstijlen onder de knop om de gevechten gevarieerd te houden. Bij bazen is alleen aanvallen vaak niet genoeg, maar wordt de gameplay omgegooid om het een unieke belevenis te maken.

Crossing Souls biedt nog meer te wisselen dan personages alleen. A la Stranger Things en The Legend of Zelda: A Link to The Past kun je ook naar een alternatieve wereld. Daar kom je dan weer zombies, spoken en meer ondoden tegen. Heel leuk is dat de hele geschiedenis van het dorpje langskomt. Denk daarbij ruim: dinosaurussen, holbewoners die tv kijken, en slachtoffers van de Amerikaanse burgeroorlog komen langs. Sommigen geven je ook missies, meestal leveren ze items op die later van pas komen, zoals een potion om te gebruiken bij een boss-fight. De missies zijn kort genoeg om leuk te blijven. Een grappige vond ik bijvoorbeeld een Amerikaanse soldaat die wil dat ik een andere familie overtuig geen zwembad op zijn graf te bouwen.

Crossing Souls is een korte game, met acht uur ben je er doorheen. Het zijn wel acht fantastische back-to-memory-lane uren. Het verhaal is leuk, de personages goed uitgewerkt. Het spel levert enorm veel variatie aan gameplay in die tijd, daar zouden andere games wat van kunnen leren. Bossfights waarin je een spelletje Simon Says doet om de levensmeter van de baas te laten dalen heeft wat weg van de humor in oude Sierra-adventuregames. De makers gooien de gameplay vaak zat om, zodat je na moet denken bij een boss-fight in plaats van heel vaak op de aanvalsknop te rammen. Ben je in voor een kort maar krachtig avontuur, dan is Crossing Souls zeker de moeite waard. Wil je meer tijd kwijt zijn in de game dan is er nog van alles te verzamelen, zoals elke NPC die het spel rijk is, maar dat is alleen weggelegd voor de mensen die alles compleet willen hebben gedaan.