Valkyria Revolution

Valkyria Chronicles is een van mijn favoriete games op PlayStation 3. Toen SEGA na al die jaren aankondigde de serie weer nieuw leven in te blazen met Valkyria Revolution was mijn interesse meteen gewekt. Maar voldoet deze nieuwe revolutie wel aan de hoge eisen van de fans van de franchise? Er zijn twee delen vertaald geweest, maar het derde deel bleef alleen in Japan. Dat was al in 2011, dus je snapt dat kenners van de serie blij werden dat Valkyria Revolution ook voor het Westen aangekondigd werd. Er is alleen een probleem: het lijkt wel of uitgever SEGA vergeten is waar Valkyria om gaat en bij het moderniseren en aanpassen van mechanieken zijn er ernstige steken gevallen.

Laat ik beginnen met de kenmerkende graphics van Valkyria Chronicles. Die zijn verdwenen in Valkyria Revolution. Weg zijn de beelden die uit een schetsboek lijken te zijn weggelopen. Daarvoor in de plaats krijgen we modernere, kleurrijkere plaatjes. Dat hoeft zeker geen minpunt te zijn, maar het zet wel meteen de toon wat er met de rest van het erfgoed van Valkyria Chronicles is gebeurd.

Er is nog wel wat herkenbaars uit eerdere delen. Het verhaal gaat wederom om Ragnite, de brandstof in rijk dat wel verdomd veel op Europa lijkt. Het fictieve Jutland komt in verzet en wil de grote rijken terug dringen. Dat blijkt een vooropgezet plan te zijn om Jutland zo ver te krijgen en zo rolt het verhaal verder. Er ontvouwt zich een interessant verhaal, dat wel. Een leuke verwijzing naar het origineel is dat je het achteraf beleeft door een dagboek met krantenknipsels etc. door te lezen. Je kunt in dit boek ook bladeren om missies opnieuw te selecteren of zelfs optionele missies of stukken verhaal te volgen.

Een nadeel is de opbouw van Valkyria Revolution. Er zijn de scènes tussen de gevechten door. Ze zijn in grote getalen aanwezig en duren lang. Om maar een voorbeeld te noemen: de eerste twee uur die ik speelde waren twee gevechten waaronder een tutorial. Dan een x aantal filmpjes waarin een compleet team wordt voorgesteld met wel erg matige one-liners. In die eerste paar uur is er nog een toeristische route door de hoofdstad, zodat je ook weet dat je verschillende kooplieden hebt, nieuwe wapens kunt ontwikkelen en kleding kunt aanpassen om je beter voor te bereiden voor de komende gevechten.

Een van de sterke punten uit Valkyria Chronicles waren de personages. Je leefde mee met ze, je snapte ze, het waren jouw vrienden. Dat gevoel kreeg ik bij Valkyria Revolution compleet niet. Waarschijnlijk ligt het aan de snelle introducties, het grotere aantal mensen die je leert kennen en het feit dat er altijd iets lolligs gezegd moet worden onderling. Het lijkt net of iedereen in elke scène iets moet hebben gezegd. Zonde, want daar lag de kracht van Chronicles: een uitstekend verhaal met personages die je wat deden.

De voorgangers waren allemaal turn-based spellen. Valkyria Revolution is daarin zeker een revolutie, want de makers hebben gekozen voor een hybride actiespel met strategische elementen. In plaats van in beurten te vechten en in jouw beurt op je gemak strategische keuzes te maken mag je nu in realtime rondrennen in de levels. Aanvallen mag je dan weer niet altijd, een aanval moet weer 'opladen' voordat je het opnieuw mag.

Soms werkt het prima, maar soms voelt het gewoon niet goed aan. Vooral bij bazen krijg je het gevoel dat je wilt aanvallen, maar dan moet je weer wachten op je volgende slag. Dus dan ren je maar rondjes of sta je in block totdat je weer mag. Er zijn nog mogelijkheden om het wat extra strategisch te maken, zoals het geven van orders aan je teamgenoten, dekking zoeken achter muren, combineren van aanvallen met bepaalde personages en de mogelijkheid om op elk moment in de huid van een andere teamlid in het veld te kruipen. Maar dat werkt vooral lekker met grote groepen tegenstanders, in andere gevallen is het compleet zinloos en hadden ze het level-design moeten aanpassen.

Door niet te kiezen wat voor game het wil zijn krijgt Valkyria Revolution van alles wat. Het is te traag voor een echte actiegame, maar te snel voor strategie-spellen. Had een van de twee gekozen en de gameplay was waarschijnlijk beter geweest. Maar ze waren waarschijnlijk bang kenners voor het hoofd te stoten en hebben er toch strategie in willen proppen. Terwijl spin-offs van andere franchises zoals Hyrule Warriors laten zien dat een genreverandering echt geen probleem hoeft te zijn. Met Valkyria Revolution wisten ze blijkbaar geen raad en dat probleem heb ik ook een beetje met het cijfer. Het is niet dat het slecht in elkaar zit, maar het had de naam Valkyria niet moeten dragen. Daarvoor ligt het te ver van het origineel. Ik vrees dat de franchise voorgoed dood is, of SEGA moet echt met een revolutie komen.