CD: Rolling Stones - Blue And Lonesome
Sinds dit weekend ligt er eindelijk weer eens een nieuwe plaat van The Rolling Stones bij de betere platenboeren. Dat werd ook wel tijd aangezien het alweer ruim elf jaar geleden was dat er een plaat van de band verscheen. Op Blue And Lonesome, het 23e studioalbum van de Britse groep, gaan The Rolling Stones weer terug naar de roots van hun muziek en geven zo een prachtig eerbetoon aan hun grote muzikale helden van weleer. Het idee voor Blue And Lonesome ontstond eind 2015 toen Keith Richards met het voorstel kwam om het nummer 'Blue And Lonesome' van Slim Memphis op te nemen. Het resulteerde in een driedaagse opnamesessie in de British Grove studio van Mark Knopfler in West-Londen waarbij een twaalftal authentieke bluesklassiekers op de gevoelige band werden vastgelegd. Met uitzondering van de 69 jaar jonge Ron Wood zijn de mannen de 70 jaar al ruim voorbij maar The Rolling Stones klinken jonger op deze plaat dan op menig voorganger.
Mensen die de band wat beter kennen van hun vroegste werk weten dat The Rolling Stones vanaf het begin af vooral een rauwe bluesband was die hun platen vulden met liedjes van hun grote inspiratiebronnen zoals Chuck Berry, Rufus Thomas en Willie Dixon. Laatstgenoemde artiest is overigens ook goed aanwezig op Blue And Lonesome, waarop we zijn composities 'Just Like I Treat You' en 'I Can't Quit You Baby' aantreffen, met bij dat laatste liedje een prachtige gastbijdrage van niemand minder dan de gitaargod Eric Clapton.
Clapton was geheel toevallig in dezelfde studio aan het werk met zijn eigen nieuwe plaat en kon de verleiding niet weerstaan om wat ouderwetse blues op te nemen met de Stones. Zo is er ook een onmiskenbaar fijn stuk slideguitar van Slowhand te horen in 'Everybody Knows About My Good Thing', een liedje dat Mick Jagger ook al eens opnam met Gary Moore maar wat op deze plaat pas goed tot zijn recht komt. Blue And Lonesome is een bijzondere plaat geworden omdat het voor het eerst is dat The Rolling Stones een plaat uitbrachten waarop geen enkele eigen compositie te vinden is. Daartegen horen we wel prima vertolkingen van klassiekers van onder meer Little Walter, Howlin' Wolf en Otis Hicks.
Blue And Lonesome is een album geworden die aan alle kanten de sfeer ademt van de tijd waarin The Rolling Stones nog optraden in obscure kroegen en clubs, zo ongeveer in dezelfde omgeving als waar dit album werd opgenomen. Dat Mick Jagger nog steeds een bluesman in hart en nieren is toont hij met zijn vlammende harmonicawerk en zijn rauwe strot, die mede door het prima productiewerk van Don Was uit de speakers lijkt te knallen. Zwaar verplichte kost dus voor de fans van The Rolling Stones (en in het bijzonder voor de liefhebbers van hun werk voor het album Aftermath), maar ook zeker geschikt voor mensen die wel een willen weten waar de mannen van The Rolling Stones al zo'n 54 jaar hun melomane mosterd vandaan halen. Feit is dat de mannen bij lange na nog geen 'Seniles On Main Street' zijn.