Nerve

In een spel dat nog meer in het dagelijks leven ingrijpt dan Pokémon Go (en ook een hogere sociale factor heeft), merkt Emma Roberts dat het overtreden van de regels niet altijd een spelletje is.

Het spel Truth or Dare is voor veel Nederlanders iets uit Amerikaanse films en series. Kies om een vraag naar waarheid te beantwoorden óf om een gedurfde daad te doen. Lieg je, of weiger je de daad te doen, dan verlies je. Nerve is een online reality game waaraan je meedoet als kijker, of als speler. Als je een kijker bent, kun je spelers opdrachten geven. Als die opdrachten worden uitgevoerd, verdient een speler geld. En iedereen kan letterlijk meekijken via de telefoon van de speler, of van andere kijkers.

Sydney, de beste vriendin van Vee (Emma Roberts), is zo'n onzeker typetje dat constant verbergt hoe onzeker ze wel niet is. Dit in tegenstelling tot Vee, die net zo min onverschrokken de wereld betreedt, maar dat niet bepaald verbergt. Wanneer Nerve van start gaat in New York City, waar de twee wonen, is Sydney er dan ook als de kippen bij om bekend te worden als speler, en zo de nieuwe social media ster te worden. Intussen vertelt ze Vee dat ze eens uit haar schulp moet kruipen, en in een poging dat kracht bij te zetten wekt ze de woede van haar vriendin op. Het is niet onverwacht dat Vee zich vervolgens aanmeldt voor Nerve - als speler.

Nerve doet een beetje denken aan The Game, hoewel de overeenkomst voornamelijk te vinden is in hoeverre de speler beheerst wordt door het spel. Vee krijgt opdracht na opdracht en wordt door de kijkers gepartnerd met Ian (Dave Franco), zodat ze samen opdrachten kunnen uitvoeren. De kijkers bedenken op deze manier een verhaal voor het stel, dat ruimte biedt voor spanning, humor en zelfs een beetje romantiek. Tegelijk wekt Nerve de zorgwekkende indruk dat het spel niet ontweken kan worden; er zijn overal kijkers die je filmen, en het netwerk aan hackers dat verantwoordelijk is voor het spel heeft net iets teveel controle over, om maar wat te noemen, je bankrekening, om ineens opdrachten te gaan weigeren. Het zou daarom zomaar kunnen dat het een slecht idee is om überhaupt aan dit wellicht levensbedreigende spel mee te doen.

Nerve is een film van Henry Joost en Ariel Schulman, die eerder verantwoordelijk waren voor de derde en vierde Paranormal Activity-films. Deze bijdrage aan het bioscoopaanbod is echter een stuk origineler. Door Nerve in New York te plaatsen wordt de alomtegenwoordigheid van het spel benadrukt en het effect ervan vergroot, en lijken de gevaren waaraan de spelers zich blootstellen serieuzer. Het gebruik van mobiele telefoons als element in het verhaal is bovendien naast een leuke gimmick een interessante kritiek op hoe we tegenwoordig toch allemaal zo verknocht zijn aan onze batterijslurpende apparaatjes; hier bepaalt je telefoon letterlijk wat je doet. En de verhaallijn zelf, waarin we Vee zichzelf (verrassing!) onder hoge druk zien ontdekken, blijft door de wisselende elementen van diverse voorbijgangers, opdrachten via smartphones en het feit dat iedereen het spel lijkt te spelen (alsof de film bewust is uitgebracht in de tijd van Pokémon Go) divers, boeiend en slechts moeilijk voorspelbaar. Het mag dan wellicht zo zijn dat het einde van Nerve, een grote finale waarin de risico's aanzienlijk toenemen, op een zwakke manier wordt afgerond, maar behalve een kleine teleurstelling in wat blijkbaar gemeengoed is bij films met een dergelijk interessant concept, mag dat de pret niet drukken.

Joost en Schulman hebben met Nerve een interessante, boeiende techno-thriller gemaakt, waar bovendien nog een kleine boodschap uit te halen valt. Maar bovenal is het door de prima cast en dito regie gewoon een leuke wegkijker. En gebaseerd op hun vertolkingen in Nerve mogen Roberts en Franco best vaker samen een film dragen.