Assassin's Creed Chronicles: India

Assassin's Creed Chronicles is een 2,5D spin-off-serie van Ubisofts populaire franchise Assassin's Creed. India is het tweede deel in de serie, nadat vorig jaar China al aan bod kwam. Het derde en laatste deel, Assassin's Creed Chronicles: Russia, komt op 8 februari uit. In de side-scrolling platformers is net zoals in de gewone games stealth een belangrijk gameplayelement.

Het is inmiddels het jaar 1841 en India wordt geteisterd door de oorlog tussen het Sikh-imperium en de Britse Oost-Indische Compagnie. Je bestuurt Arbaaz Mir, Assassin van beroep en opgezadeld met de taak een mysterieus Assassin-artefact, dat in handen is van de Templars, terug te brengen naar de Assassin Order. De game is weer erg kleurrijk en de achtergronden zijn echte blikvangers. Dit deed ACC:China ook al erg goed; er wordt in de Chronicles-spellen gebruik gemaakt van een aquarel-achtige artstijl die zorgt voor een lekker sfeertje.

Mocht je de FOK!-review van ACC:China hebben gelezen, dan valt er eigenlijk verdomd weinig nieuws toe te voegen. Ubisoft doet namelijk het kunstje met India gewoon dunnetjes over. Het is niet zo vreemd dat de twee titels (en ongetwijfeld straks de derde) erg veel van elkaar weg hebben, en dat is ook niet erg, maar íets meer vernieuwing was wel welkom geweest. Een noemenswaardig pluspunt ten opzichte van het vorige deel is een toename in sprintmissies. Dit is in de review van China ook benoemd als pluspunt en het feit dat deze spelvorm in meerdere mate aanwezig is in dit deel is positief; de gameplay leent zich bij uitstek goed voor het snelle ren-, spring-, vlieg-, val- en glijwerk. Het gaat dan bijvoorbeeld om missies waarin de hele bende instort of in de hens vliegt en je dus het instortingsgevaar voor moet blijven. 

ACC:India bestaat verder wederom uit een reeks levels die opgedeeld zijn in checkpoints. De checkpoints zijn eigenlijk korte, met obstakels bezaaide trajecten die je moet zien te overbruggen en die je vervolgens een score opleveren. De manier waarop je verschillende situaties benadert is aan jou. Je kunt sluipend te werk gaan, gebruikmakend van hoog gras, verstopplekken en schaduwen, of je al moordend een weg naar de eindstreep banen. Vanzelfsprekend heeft de gebruikte methode effect op je score; vermoord je niemand en blijf je ongezien, dan haal je de hoogste score.

Opnieuw staan twee dingen als een huis: de controls en de herkenbaarheid. Arbaaz beweegt net als Jun in ACC:China uiterst solide door de levels heen. Razendsnel door een raampje glippen om je vervolgens met je touwspeer omhoog te trekken zodat je nét niet gezien wordt door een naderende vijand; de controls reageren naadloos. Op de besturing is dus niets aan te merken. Ook zijn er opnieuw veel typische herkenbare Assassin's Creed-elementen aanwezig, zoals de verborgen messen om een stijlvolle double kill uit te voeren, of de eagle eye vision om vijanden te identificeren en bezienswaardigheden te markeren. Ook is de leap of faith vanzelfsprekend weer van de partij, met de bijbehorende hooiwagens vanwaaruit je vervolgens weer bewakers naar je toe kunt lokken middels een fluitsignaal om ze daarna het hooi in te sleuren en koud metaal te serveren.

Tevens nieuw (en herkenbaar uit de franchise) zijn de 'tail'-missies, missies waarin je een doelwit moet volgen terwijl je ongezien blijft en tegelijkertijd de afstand tot je doelwit kort houdt. Het is grappig om te zien hoe exact dezelfde soort missies uit bijvoorbeeld Assassin's Creed Rogue of Black Flag nu vertaald zijn naar een platformer-setting, en dit werkt prima. Uiteindelijk zullen toch veel mensen deze missies niet leuk vinden omdat het vooral heel erg trial & error is. Bewaker nummer één loopt uit deurtje nummer twee nadat je ladder nummer drie beklimt, en je moet precies van richel naar richel springen zodra bewaker nummer vier net even de andere kant op kijkt. Het is een kwestie van scripted events uit je hoofd leren, maar als dergelijke checkpoints in een keer goed gaan is de voldoening wel weer extra groot.

Arbaaz is net als Jun een tamelijk nietszeggend personage. Het is de speler zelf toe te schrijven wanneer hij of zij het vertikt om de achtergrondinformatie over personages, locaties en gebeurtenissen te lezen, maar het is aan de game om de speler hiertoe te prikkelen. Iets waar nauwelijks sprake van is. De voice acting is al net zo zielloos en saai als in ACC:China en het verhaal wederom flinterdun. Dat is jammer want het is een goede kans om op een leuke manier ook nog enige educatieve waarde aan een game mee te geven. Historische accuratesse is iets wat Ubisoft in alle AC-games probeert na te streven en ook in de Chronicles-games wordt hier wel degelijk aandacht aan besteed. Ook qua wapentuig wordt geprobeerd om trouw te blijven aan de tijdsgeest; Arbaaz beschikt over onder andere een urumi, een zwaard met een flexibel, zweepachtig lemmet, en chakrams, een soort ronde werpmessen die je kunt gebruiken om te verwonden of om vijanden af te leiden. Een gemiste kans dus dat de speler totaal niet gemotiveerd wordt zich in te lezen in de lore/codex, die wel voortdurend bijgewerkt wordt.

Conclusie
ACC:India is net zoals ACC:China een redelijk vermakelijke platformer. Voor een goed verhaal of intrigerende personages hoef je het niet te doen, maar voor de prijs van tien euro hoef je het ook niet te laten. Vind je de combinatie 2D side-scrolling en sneaky gameplay leuk (iets wat indie-dev Klei al in 2012 deed, maar dan véél beter, met Mark of the Ninja), dan heb je zo'n 6 uurtjes prima vermaak van deze kleurrijke spin-off. Er zitten ook olifanten in, trouwens.