Boek: Geen les meer - Marcel de Jong

Roel (PhalanX)

kaftHet is weer zover: de docenten staan op het punt om te gaan staken en iedereen heeft er wel een mening over. Het perfecte moment om dus te kijken naar Geen les meer van Marcel de Jong, een roman over het wel en wee in het onderwijs.

Hans is al jarenlang docent en moet toezien hoe het onderwijs stukje bij beetje door de mangel wordt gehaald. Allerlei nieuwe plannen en ideeen worden afgevuurd ongeacht de haalbaarheid ervan. Onderlinge spanningen tussen docenten komen boven drijven als idealisten en pragmatisten elkaar tegenkomen in de docentenkamer. De school is geen school meer, maar een bedrijf waar managers de dienst uitmaken en er heel wat holle retoriek op de docenten word losgelaten. De vernieuwingen binnen het onderwijs vallen niet goed, niet bij docenten en niet bij leerlingen, en gaandeweg komt het tot een confrontatie.

Geen les meer geeft een naargeestig beeld van het onderwijs, maar het raakt amper het oppervlak van de zaken die er spelen. Dat er problemen zijn binnen het onderwijs is een gegeven. Iedereen heeft er zo zijn of haar mening over, maar Marcel de Jong geeft ons een verhaal waarin geen enkel sympathiek personage te vinden is. Hans is een verzuurde oude man, terwijl hij eigenlijk wordt opgevoerd als de wijze ervaringsdeskundige. Hans is slim, heeft inzicht, weet waar zijn prioriteiten liggen en Hans laat zich niet meeslepen in de waan van het moment. Helaas komt Hans over als een pretentieuze snob die van mening is dat hij massief goud schijt waardoor zijn standpunt geweldig hard te pletter slaat. De enige redding is het feit dat de andere kant van het argument op een nog negatievere manier opgevoerd wordt.

marcel de jongIk ben docent, heb op een aantal scholen gelopen en weet welke dramatische gevolgen onderwijsvernieuwingen met zich mee kunnen brengen. Dit boek raakt misschien net het topje van de ijsberg, maar door de verzuurde personages, door het gebrek aan ook maar iets van een sympathieke invalshoek, valt het hele gebeuren in het niet.

Dat is jammer, want een betere schrijver had van Geen les meer een onderhoudend boek kunnen maken waarbij de boodschap niet onder een berg jammerlijke personages bedolven raakt.