Sacred 2: Fallen Angel

Sacred 2 speelt zich twee millennia voor het vorige deel af, in een wereld welke overspoeld wordt door T-Energy, een goddelijk goedje dat helaas in bewaring werd gegeven aan de High Elves. Deze zagen een mooie kans om hier gebruik van te maken, een controversiële stap die ook in de gelederen van de High Elves zelf leidde tot onrust. Uiteindelijk liep dit uit op een grote oorlog waarbij nu allemaal verschillende facties aan het strijden zijn om de controle over de T-Energy te krijgen. Maar helaas blijkt het goedje zelf ook nog eens gevaarlijk, onder invloed van de T-Energy muteren onschuldige bosbewoners tot enge monsters die het hele land teisteren. Enter het begin van de game, waarin jij voor de keuze staat om voor het goede te vechten of het slechte pad te bewandelen.

In tegenstelling tot veel andere games namelijk is de keuze voor goed of slecht meteen bij het karakter-scherm gedaan, zodat je direct vanaf het begin in de speciale campagne zit. Qua karakters is er trouwens de keuze uit zes verschillende typen, van een prachtige Seraphin die slechts het goede kan dienen, via een Egyptische cyborg-hond tot een zwarte tovenaar die slechts het zwarte pad kan bewandelen. De overige drie karakters kunnen, net als de cyborg-hond, gewoon kiezen voor welke campagne ze gaan. De karakters zijn zoals je ze zou verwachten, de iele mannetjes zijn goed met magie, de chick in het kleine pakje is goed met pijl-en-boog en de Shadow Warrior (die gek genoeg ook voor de goede campagne kan kiezen, beetje vreemd gezien zijn naam) is er een die houdt van het korte-afstandswerk. Hierna is het tijd om een God uit te kiezen, welke een bepaalde extrasterke magiespreuk met zich meebrengt, om vervolgens de game in te stappen.

Direct valt op dat de wereld er eigenlijk best mooi uit ziet, alles is in volledig 3D weergegeven en ziet er, ondanks een niet altijd even mooie art-stijl toch voldoende mooi uit. Het bedienen van het spel gaat, afgezien van de hotkeys, volledig met de muis. Ergens heen gaan doe je door erop te klikken, de inventory beheren gaat ook door middel van het slepen van je gevonden goederen net als alle interactie met de buitenwereld. Het vechten zelf voelt eerlijk gezegd een beetje doods aan, je klikt op vijanden, je ziet de rode cijfertjes uit hun hoofd spatten en op een gegeven moment zijn ze dood. Gelukkig is er nog wel meer te ontdekken aan het spel dan slechts dit, anders zou het een beetje saai zijn geworden.

Zo is je karakter, ondanks het feit dat je begint met een standaard opzet, helemaal te customizen. Spells zijn te koop, aan te passen naar eigen gebruik (bijvoorbeeld meer schade of juist springend naar meer tegenstanders), duizenden items zijn te vinden, combos zijn zelf achter elkaar aan te plakken, combat-moves zijn te verbeteren dankzij gevonden runen en ga zo maar door. Ook qua in-game content is de game gigantisch, met een enorm uitgestrekte spelkaart (die al vanaf het begin grotendeels open is), honderden (side-)quests en honderden dungeons.

Maar dit hoef je gelukkig niet allemaal in je eentje mee te maken, de game is helemaal voorbereid op coöperatief spelen, zowel on- als offline. Via een simpel drop-in-drop-out systeem is het makkelijk om de campagne van een vriend te joinen en daar snel even wat te spelen. Sterker nog, er zit in de game een ingebouwde ad-hoc wireless lan methode. Dit houdt in dat je met laptops draadloos tegen elkaar kunt spelen, zonder tussenkomst van een router. Überhaupt is de game zeer geoptimaliseerd voor laptop-gebruik, met ingebouwde baterij-meter en draadloos-signaal meter.

De overige presentatie van de game is, naast de graphics, best aardig. Het introfilmpje doet zijn best om episch over te komen, de mannen van Blind Guardian zijn van de partij voor een potje muziek en de voice-acting doet goed zijn best om de random geluidsfragmentjes van de NPC\'s een beetje grappig over te laten komen. Weinig spectaculairs eerlijk gezegd, al toverde de typische fantasy RPG-humor toch weer af en toe een glimlach op mijn gezicht.