The Eye of Judgment

J (SocialDisorder)
The Eye of Judgment is een unieke game die de wereld van online videogames combineert met die van Trading Card Games. Met echte kaarten op een echt speelveld vecht je epische gevechten met de meest bizarre monsters, draken en soldaten uit. Of nieuwe gameplay in dit geval ook betere en leukere gameplay betekent, kun je lezen in deze review van The Eye of Judgment.

Gameplay
Zoals gezegd wordt The Eye of Judgment gespeeld met echte kaarten. Bij de game is één starterdeck van 30 kaarten en een boosterpack van acht kaarten geleverd. Uit deze 38 kaarten maak je vervolgens een selectie van 30 kaarten waarmee je gaat spelen. Je bent vrij om zelf dit deck naar wens samen te stellen, maar er zijn bepaalde regels die je in acht moet nemen. Zo mag je van sommige kaarten slechts één kaart in je deck hebben, en van andere kaarten slechts één van dat ras. Zo kun je bijvoorbeeld de kaart \"Sciondar Fire God\" in je deck opnemen. Dit wezen heeft als ras \"God\", wat betekent dat andere kaarten van het ras \"God\" niet in je deck voor mogen komen. Om er voor te zorgen dat dat ook niet gebeurt, moet je je deck registreren. Dat doe je door je kaarten één voor één voor de camera te houden. Mocht je dubbele kaarten in je deck hebben zitten, moet je die naast elkaar voor de camera leggen. Dit deck wordt vervolgens opgeslagen op de hard disk.
Als je een spelletje tegen de computer of online tegen iemand anders gaat spelen, moet je aangeven welk deck je gaat gebruiken. Zo kan het spel controleren of je niet kaarten speelt die niet in je deck horen te zitten. Als je online speelt, trekt de game zelfs kaarten voor je en houdt hij bij welke kaarten je in je hand hebt om vals spelen tegen te gaan. Op het moment dat de game een kaart voor je trekt, presenteert hij die kaart op het scherm, waarna jij hem in je deck moet zoeken. Helaas is de presentatie van de kaart niet echt duidelijk te noemen, en moet je regelmatig op de x-toets van je controller drukken om de naam van de kaart op te vragen.

Het leren van de regels is nogal lastig. Er is geen goede tutorial aanwezig en hoewel de basis-principes van de game wel goed uitgelegd worden, moet je maar raden naar de betekenis van de de verschillende iconen op je kaart die niet uitgelegd worden. Zo kwam ik er achter dat een wezen een Blind Side kan hebben; als hij daar vandaan wordt aangevallen, wordt de schade die hij ondergaat verhoogd. Om dit soort details te leren kun je dus best eerst een paar rondes tegen de PS3 spelen om alle nuances van de game te leren kennen. Het is echter niet de meest efficiënte manier om het spel te leren kennen, een duidelijke tutorial of rulebook was hier niet alleen handig geweest, maar zelfs essentieel.

Als je de regels eenmaal onder de knie hebt, kan het echte genieten beginnen. De regels van de game zijn door Wizards of the Coast opgesteld, die met hun jarenlange ervaring in Trading Card Games van The Eye of Judgment een gebalanceerd geheel hebben weten te maken. Er is geen kaart die de ultieme game-winner is. Zo kun je de eerder genoemde \"Sciondar Fire God\" spelen, maar die kost 9 mana-punten om uit te spelen. Aangezien je slechts 2 mana-punten per beurt krijgt, zul je dus moeten sparen om deze kaart in te kunnen zetten. Bovendien kost het activeren van deze kaart nog eens 5 mana-punten, waardoor je de kaart onmogelijk elke beurt kunt gebruiken. Zo zijn er nog legio voorbeelden van kaarten die erg krachtig zijn, maar tegelijk een enorme zwakte kennen.
Door deze balans draait een potje The Eye of Judgment niet alleen om de kaarten die jij in je handen hebt, maar ook die van je tegenstander, en wie het beste met zijn kaarten kan spelen. Het allerbelangrijkste is wel dat je leert te anticiperen op je tegenstander. Als je tegenstander bijvoorbeeld ineens mana gaat sparen, kun je er op rekenen dat hij een krachtige kaart gaat spelen. Het is dan verstandig om een kaart achter de hand te houden die een dergelijk wezen op eenvoudige wijze tot een nutteloze hoop beeldvulling kan reduceren.

Beeld en geluid
Die beeldvulling valt overigens enigzins tegen. Gezien de weinige activeit op het scherm, zou je verwachten dat de PS3 een groot deel van z\'n resources zou kunnen gebruiken om alle monsters op hoge kwaliteit weer te geven. Helaas is het allemaal niet zo spectaculair als je zou verwachten. De graphics zijn zeker niet slecht, elk wezen is prachtig ontworpen, en ook de effecten die magie-kaarten teweeg brengen worden sfeervol gepresenteerd. Je mag echter meer verwachten van een game waarin zo weinig gebeurt op het scherm.
De gevechten zelf zijn ook niet bijster interessant te noemen. Het aanvallende wezen speelt z\'n aanvals-animatie af, en het slachtoffer speelt z\'n animatie af dat hij (afhankelijk van de situatie) geraakt wordt, de aanval ontwijkt of sterft. De eerste keer dat je dit ziet is het nog wel leuk, maar al snel gaat dit vervelen. Gelukkig is er de optie om deze animaties uit te schakelen. De game laat dan op het bord zien wat het resultaat van de aanval was.

Het geluid is niet noemenswaardig te noemen. Tijdens het spelen hoor je redelijk standaard geluidseffecten, en bij een gevechts-animatie wordt er een soort metal-achtig nummer gespeeld dat ergens tussen Slipknot, Sepultura en Stone Sour valt, maar het net niet is. Op zich maakt dat niet zo veel uit, maar bij elk gevecht hoor je dezelfde vier seconden van dat nummer. Na een keer of vier wordt je dat goed zat.
De kwaliteit van deze effecten en muziek steekt fel af tegen de voice-over die de game begeleidt. Deze is donker, bombastisch, mysterieus en past dus perfect in de stijl van de game. Bij vrijwel elke gebeurtenis, van het starten van een beurt tot het uitspelen van een kaart, komt zijn diepe stem uit je subwoofer golfen.

PlayStation Eye
De PlayStation Eye die bij de game geleverd wordt is van prima kwaliteit. Hoewel je nog steeds een goed verlichte ruimte nodig hebt om de game te kunnen spelen, kan deze camera beter met slecht verlichtte ruimtes omgaan dan zijn illustere voorganger: de Eye-Toy. De camera herkent zelfs bij schemering nog de kaarten die op tafel liggen. De snelheid waarmee de kaarten herkend worden is enorm hoog, iets wat de programmeurs ertoe dwong een vertraging in te bouwen, voor het geval je je bedenkt. Deze vertraging is in te stellen.
Het opzetten van de game is vrij eenvoudig, de mat en de stellage waar je camera in geplaatst wordt zijn met een minuut of twee klaar voor gebruik.

Online kaartje leggen
Tegen de PS3 spelen is maar even leuk, dus is het maar goed dat de game voorzien is van een volledig online modus. Dit is echter waar het grootste potentieel van de game verloren gaat. Je kan allereerst kiezen uit vier verschillende koninkrijken om in te spelen, waarbinnen je kan zoeken naar een geschikte tegenspeler. De game heeft een goede matchmaking-techniek, aangezien elk spelletje dat ik online speelde tegen een tegenstander was, die van een gelijkwaardig niveau was.
Het is echter vrij lastig om zover te komen. Je kan niet zien hoeveel spelers er in elk koninkrijk zijn en al helemaal niet hoeveel er van jouw niveau zijn. Je moet dus van koninkrijk naar koninkrijk hoppen om op zoek te gaan naar een tegenspeler. Je kan gelukkig wel zelf een duel organiseren en hiervoor vrienden van je buddy-list uitnodigen. Als je wilt kun je ook een duel openstellen voor het publiek en wachten tot iemand je duel betreedt. Een spel als deze is uitermate geschikt voor toernooien. Helaas biedt de game ook daar geen functionaliteiten voor. Het zou ideaal zijn geweest om een toernooi te organiseren, verschillende mensen hiervoor uit te nodigen, en de software achter The Eye of Judgment het hele toernooi bij te laten houden.