CD: CCR - 6CD 40th Anniversary Edition

Joost Melis (Pink_Floyd)
Begin jaren zestig vormden John Fogerty, Stu Cook en Douglas Clifford in Californië de band The Blue Velvets. Het duurde niet lang voor de oudere broer van John, Tom Fogerty, zijn intrede in de band deed. In 1964 tekenden de groep een contract bij Fantasy Records in San Francisco en veranderde de naam in de Golliwogs (al waren ze zich hier niet van bewust tot hun eerste persing verscheen). Destijds had het kwartet nog een kleinschalige hit met 'Brown-Eyed Girl'. Pas in 1967 ging de band onder zijn uiteindelijke naam Creedence Clearwater Revival opereren, vernoemd naar een kennis, een bierreclame en de doorstart van de groep. Tevens vond er een muzikale verschuiving plaats: de vier richtten hun pijlen op een mix van rhythm & blues en rock 'n roll. Dit experiment resulteerde onder andere in de single 'Suzie Q', waarin de heren het nummer van Dale Hawkins onder handen namen. In 1968 werd deze uitgave een grote hit. R 'n B en R 'n R swingden hand in hand en de ruige stem van John Fogerty zorgde voor een stevige trap na.
Nu, veertig jaar later, verschijnen alle studio-albums van deze bijzonder getalenteerde band als kwartet geremasterd en plus extra's opnieuw op cd. Zesmaal CCR met toeters en bellen.

Creedence Clearwater Revival, het self-titled album zorgde in '68 al meteen voor succes. 'Suzie Q' bereikte, met hulp van het radiostation KMPX, de nummer elf positie in de hitlijsten. Met de covers van 'I Put A Spell On You', 'Ninety-nine And A Half' en het eigen 'Porterville' werden hoge ogen gegooid. Op de 40th Anniversary edition komen deze hits haarscherp door je conussen en krijg je nog eens 50% meer waar voor je geld. Vier extra tracks bezetten de buitenste groeven van de cd, 'Call It Pretending' (B-kantje van de single 'Porterville' en al eerder uitgebracht onder de naam van de Golliwogs), de Bo Didley remake van 'Before You Accuse Me' en twee live versies van 'Ninety-nine And A Half' en een bijna twaalf minuten durende versie van 'Suzie Q' met overheerlijke uitgebreide gitaarsolo's en een kraakhelder geluid. De beide live-versies zijn opgenomen in maart 1969 in het Fillmore Auditorium in San Francisco.

De tweede plaat van CCR verscheen vrij snel, binnen het jaar lag Bayou Country in de schappen. Dit album leverde CCR's meest gecoverde hit op, 'Proud Mary' (voor velen waarschijnlijk bekender in de Ike & Tina-versie). Naast de originele opgepoetste versie bevat deze schijf nu ook een Stockholmse live-versie uit 1971. Andere bekende uitschieters op deze uitgave zijn het verslavende 'Born On The Bayou', de cover 'Good Golly, Miss Molly' en het meer dan acht minuten durende 'Graveyard Train'. Ook Bayou Country werd voorzien van vier kadootjes. Naast de live-opname van 'Proud Mary' zijn ook 'Born On The Bayou' (beide nog niet eerder uitgegeven) en 'Crazy Otto' in deze hoedanigheid te vinden. De laatste komt van dezelfde show in maart 1969 in het Fillmore en laat een puik staaltje blues-psychedelica horen. 'Bootleg' komt de boel nog eens versterken als alternate take van bijna zes minuten.

Alsof Bayou Country niet snel genoeg het debuut had opgevolgd, kwam de band nog sneller met Green River op de proppen. Iets meer dan een half jaar na nummer twee kwam deze opvolger en leverde meer singles aan dan de eerdere werken: 'Green River', 'Commotion', 'Lodi' en het immens populaire 'Bad Moon Rising'. Drie van de vier ('Commotion' niet) komen als extra live-track terug in de bonustracks. De 'Suzie Q/'Green River' outtake stamt ook af van de show uit Stockholm uit 1971. Ook 'Bad Moon Rising' en 'Lodi' zijn geregistreerd tijdens deze laatste Europese tournee (Berlijn en Hamburg respectievelijk). Naast de concertregistraties bevat dit album nog twee toetjes. 'Broken Spoke Shuffle' is een experimentele instrumentale sessie van een John Fogerty hersenspinsel dat nimmer is afgemaakt. 'Glory Be' valt ook in de categorie "niet afgemaakt" en is opgenomen voorafgaand aan de opnames van Green River

De snelheid van productie zal niemand meer verrassen, Willy And The Poor Boys verscheen eind 1969. CCR was inmiddels een gigantisch commercieel succes, maar bleef verrassen en verkopen. De 'gravy train' werd voor CCR werkelijkheid. Ook hier glorieerde de band met hun aanstekelijke blues-rockmix en leverde prachtige tracks zoals 'Down On The Corner', waarin de liefde voor het vak wordt gepropageerd en de hit 'Fortunate Son' dat verhaalt over de militaire "draft" voor de Vietnam oorlog waarin de arme klassen vaak de aangewezen personen waren om het leger te bemannen. "I ain't no Senator's Son" schreeuwt de rauwe stem van Fogerty. 'Effigy' raakt daarnaast ook nog een politieke snaar op dit bijzondere album. Vier platen binnen 18 maanden en CCR gaf geen krimp en liet nergens regressie zien. Integendeel, de composities werden spannender en gelaagder. De bonustracks op de jubilaris zijn live-registraties van de 1971 tour ('Fortunate Son' en 'It Came Out Of The Sky') en 'Down On The Corner' opgenomen voor de televisie in 1970.

In 1970 ging de groep op oude voet verder en leverde het vijfde wapenfeit af, het intense en meest succesvolle album Cosmo's Factory. Maar liefst drie top-vijf noteringen zaten verscholen in dit werk. 'Travelin' Band' deed het meeste stof opwaaien aangezien het verdomd veel op Little Richard's 'Good Golly Miss Molly' leek. De plaat staat bol van de meesterwerkjes en de cover van 'I Heard Through The Grapevine' mag wel als magnum opus beschouwd worden. 'Who'll Stop The Rain', 'Ramble Tamble', 'Run Through The Jungle' en het roerende 'Long As I Can See The Light' zorgen onder meer voor een subliem album dat met de toevoegingen van drie bonustracks alleen maar beter wordt. De remake take van 'Travelin' Band', een opname uit Amsterdam van 'Up Around The Bend' en een briljante versie van 'Born On The Bayou' met John Fogerty's helden Booker T. & The MG's opgenomen in 1970.

Pendulum luidde het laatste tijdperk als viertal in voor Creedence Clearwater Revival en is tevens de laatste uit de 40th Anniversary Edition van de band als kwartet. Het album werd commercieel niet zo succesvol als de vorige, maar eindigde toch hoog in de lijsten (nummer vijf in de VS bijvoorbeeld). 'Have You Ever Seen The Rain' was het bekendste lied van de plaat en liet een rustiger en ingetogener CCR horen met een droevige afdronk. De algehele uitstraling van het album ademt een minder intense en uitbundigere sfeer uit. Een degelijke plaat echter die vele harten stal voor het uiteen brokkelen van CCR. De extra's zijn ook de moeite waard. De cd bevat namelijk de '45 Revolutions Per Minute Part 1 & 2', één van de vele collector's items van CCR. Tevens komt uit de 1971 tour 'Hey Tonight' voor een tweede maal langs.

De heruitgaves ter gelegenheid van de 40ste verjaardag zijn subliem. Helder en zuiver geremasterd met een mooie verdeling van geluid en de tergend goede stem van Fogerty die nog beter naar voren komt. De vele extra's (vele niet eerder uitgegeven) zijn ook om te smullen en maken de albums nog beter dan ze al waren. Creedence Clearwater Revival was één van de beste bands eind jaren zestig en begin jaren zeventig en dat mag met deze verjaardag best nog eens benadrukt worden!

Label: Fantasy Datum: September 2008 Waardering: