Bordspel: De Ontembare Stad

Noud de Greef (gr8w8)
Bordspellen zijn helemaal terug van weggeweest. Met name een spel als De Kolonisten van Catan zal niemand meer onbekend in de oren klinken en menigeen heeft dat spel thuis in de kast staan. Zelfs op een plek waar makkelijk uitgehaald kan worden, maar er zijn nog veel meer nieuwe spellen. De oude borspellen zijn veelal Amerikaanse stijl, dat wil zeggen gericht op veel bezit en geld met als bekendste voorbeeld natuurlijk Monopoly. De nieuwe generatie heeft juist een thema (Koloniseren van een eiland bij Catan, bouw van een Middeleeuwse kathedraal in Charlemagne of het ontdekken van een Inca-rijk in Tikal) en staat interactie en onderhandelen met je medespelers centraal. Juist dit laatste maakt een spel tot een echt gezelligheidsspel.

In Nederland zijn er natuurlijk ook uitgevers die spellen uitbrengen. Een nieuwkomer is The Gamemaster, die nu twee nieuwe spellen op de markt brengt. Het eerste is Block It!, waarvan binnenkort Adagio een review zal plaatsen en het tweede is zoals genoemd De Ontembare Stad. Een spel dat de spelers terugvoert naar de 11de eeuw, waarin de spelers gaan proberen een stad op te bouwen. Iedereen gaat uiteraard voor eigen glorie en zal desnoods proberen de ander genadeloos dwars gaan zitten om zijn doel te bereiken.

Het spelverloop bevat per spelersbeurt drie fases, waarvan de eerste en de laatste slechts administratief te noemen zijn. De eerste betreft de inkomsten en gebeurtenissen. De speler draait de bovenste kaart om, welke bepaald hoeveel inkomsten elke speler krijgt. Dit is afhankelijk van zijn eerder opgetrokken gebouwen. Komt de kleur van de getrokken kaart overeen met een gebouw, dan krijg je evenveel bouwstoffen als dat gebouw waard is, eventueel vermeerderd met de bonus van de bouwgrond zoals aangegeven op het speelbord. Ook kunnen er gebeurtenissen getrokken worden, die voor elke speler voor- of nadelig kunnen zijn. Dit betreft slechts een lichte geluksfactor. Fase drie is niets meer dan even tellen hoeveel de waarde van je vers uit de grond gestampte gebouwen is en deze bij je score op te tellen.

Spelbord
Klik voor een grotere versie

Dan de tweede fase, waar het eigenlijk om draait. Handelen en bouwen. De speler die aan de beurt is, kan hierin vier dingen doen. Gebouwenkaarten verkopen of kopen, gebieden kopen, gebouwen plaatsen en/of invloedkaarten bijkopen. En/of ja, alle acties mogen in een beurt gedaan worden. Men krijgt uiteindelijk punten voor de waarde van de gebouwen. Om deze te kunnen bouwen, moet men bouwstenen neertellen. Die dus in de eerste fase verdiend kunnen worden, of verkregen door het lot middels een gebeurtenis. Een gebouw kost net zoveel als hij waard is, lekker simpel. Een gebouw moet gebouwd worden op een stukje land, dat wederom simpelweg net zoveel kost als de stippen die erop staan. Lekker simpel. Overtollige kaarten kunnen verkocht worden voor de halve waarde, extra kaarten gekocht voor vijf bouwstoffen.

Dat is dus iets wat in het eerste potje al direct opvalt, het spel is zeer snel te bevatten. Natuurlijk ontwikkelt de tactiek van elke speler zich bij het vaker spelen, maar al tijdens het eerste potje heb je al direct het gevoel de regels onder de knie te hebben. Dat is zeer positief, maar waar het spel pas echt interessant, of nog beter leuk door wordt, zijn de invloedkaarten. Deze krijg je door aan het einde van je beurt, fase drie, met je puntenaantal op een bepaald getal uit te komen, aangegeven door een rood cijfervlakje. De score wordt bijgehouden door de buitenste ring van het spelbord en dus is constant duidelijk hoe de spelers ervoor staan. Ook kun je invloedkaarten kopen, voor vijf grondstoffen. Enfin, deze kaarten zijn feitelijk een soort pestkaarten, juist waarvoor je bij Kolonisten duur betaalt om de uitbreiding Steden en Ridders te kopen. Hiermee kun je een tegenstander een bouwbeurt ontzeggen of zelfs een gebouw van een tegenstander stelen. Mooi! Winnaar is uiteraard diegene die een vooraf bepaald maximaal aantal punten behaald.