iPhone 11

Een nieuwe herfst, een paar nieuwe iPhones. Dit jaar heeft Apple drie nieuwe telefoons gelanceerd, namelijk de iPhone 11, iPhone 11 Pro en de iPhone 11 Pro Max. Na zes jaar lang high end mobiele telefoons met Android te hebben gehad, waag ik mij nu aan een iPhone en ik denk dat er geen weg meer terug is.

 

Telefoons worden steeds duurder en duurder. Mijn laatste 2 telefoons waren allebei rond de 700 euro. Ik heb eigelijk nooit gekeken naar hoeveel opslag er in zat, want er was altijd wel een mogelijkheid om er een SD-kaartje in te stoppen. Een iPhone heeft dat helaas niet. Je kiest een grootte en daar zit je dan aan vast. Je hebt de keuze uit 64GB, 128GB of 256GB opslag. Elke 64GB kost je rond de 100 euro meer. Een snelle blik naar de totaal gebruikte opslag op mijn Android device met 4 jaar lang aan foto’s en applicaties leverde mij op dat dat ik 60GB in gebruik had. Dus de keuze.

 

Een ander punt waar ik mij zorgen over maakte was de grote notch die de iPhone heeft. In een zwart scherm valt hij totaal niet op, maar zodra je een witte pagina bekijkt, dan valt hij gigantisch op. In vergelijken van mijn Sony Xperia telefoon (die geen notch heeft) en mijn laatste Galaxy S10 (verstopt rechts in de hoek) is een grote streep boven in het scherm toch een oogzweer in het begin. Maar naarmate ik alles in Dark Mode had gezet en de meeste websites ondertussen ook een Night Modus hebben, moet ik toegeven dat het mij niet meer opvalt. 

 

Want je krijgt er wel wat voor terug. Alle high end Android devices hebben een vingerafdruk scanner ergens op de telefoon zitten. De meest logische plek blijft voor mij de zijkant van het toestel, want daar rusten je vingers. In het scherm ziet het er mooi uit, maar persoonlijk vind ik het een onlogische positie. Ik was huiverig voor Face ID. Dat was voor mijn gevoel altijd langzamer dan een vingerafdruk. Na een weekje ermee werken merkte ik al snel dat het makkelijker werkt dan een vingerafdruk! Gewoon oppakken en binnen een seconde heb je je telefoon unlocked. Berichten op je scherm? Even er naar kijken en je ziet de inhoud ervan. Het werkt intuïtiever dan een vingerafdruk en helemaal sneller dan een pincode. Gewoon met je hoofd voor je telefoon hangen om je te identificeren, ik wil niets anders meer.

 

Met een schermgrootte van 6,1 inch en een schermresolutie van 1792 bij 828 pixels lijkt het op papier allemaal net niet lekker te zitten. De lage resolutie schrikt af, omdat andere telefoons in dezelfde prijsklasse pronken met bijvoorbeeld 4K resolutie. In de praktijk kun je evenveel van je webpagina zien als bij hogere resolutie schermen. Individuele pixels zijn dan ook niet te zien. Het scherm is prima af te lezen in het volle licht. Het is alleen jammer dat Apple er niet voor gekozen heeft om er een OLED scherm in te doen, maar een liquid Retina scherm. Dit zat ook in de iPhone XR, die verleden jaar uit kwam. Deze techniek zorgt er ook voor dat tap-to-wake (het dubbelklikken op het scherm zodat het scherm aan gaat) werkt. Dat is een functie die ik vaak gebruik om snel even berichten te bekijken, maar dan moet je echt boven je scherm hangen voordat Face ID je gezicht herkent. Dan kun je hem net zo goed oppakken. En oppakken, dat deed ik nu vaker dan ooit, vanwege het gemis van een notificatieledje. 

 

Aangezien ik op alle plekken waar ik langer dan 2 uur ben per dag een wireless charger heb neergelegd, vond ik het een vanzelfsprekendheid dat de iPhone 11 dit ook kan. Met de Clearcase van Apple hoeft hij ook niet uit het hoesje, je kunt hem gewoon neerleggen en hij laadt lekker snel op. Binnen een uurtje is hij dan ook vol. Het is alleen jammer dat Apple ervoor gekozen heeft om er geen snellader in de doos bij te stoppen. Gelukkig gaat de batterij lang mee. Met alle toeters en bellen, ik bedoel pushberichten en locatiebepalingen aan, en gemiddeld 4 uur het scherm aan, red ik het makkelijk om een dag door te brengen. 

 

De camera heeft zijn goede en slechte kanten. Ik vind het een heerlijke feature dat je op een simpele manier direct kan switchen van de foto-modus naar film-modus. Het schakelen tussen de normale camera en de ultragroothoek camera is makkelijk, maar je ziet wel direct het verschil als er weinig licht is. Over licht gesproken, als de iPhone vindt dat er te weinig licht is, schakelt hij meteen over op nachtmodus camera. Het enige jammere is dat bij het maken van foto’s je, op de nachtmodus na, weinig controle lijkt te hebben. De software kiest zelf de beste settings en je hebt het er maar mee te doen. Maar de leukste functie is misschien dat de camera automatisch uitzoemt als je probeert een selfie te maken. Hierdoor is het mogelijk meer op de foto te krijgen als je een selfie maakt. Handig als je korte pootjes hebt. Een nadeel waar ik de hele tijd tegen aan loop is dat er geen speciale knop is om direct een foto te nemen. Even snel een foto nemen zit er niet in.

 

De iPhone 11 heeft mij te weten overtuigen om hem voorlopig als dagelijkse mobiele telefoon te gebruiken. De eerste twee weken liep ik even tegen het feit aan dat de standaard applicaties natuurlijk net ietsje anders heten dan op mijn Galaxy S10, maar dat wende snel. Bijvoorbeeld dat je foto’s in Foto’s staan in plaats van Album app. Maar voor mijn dagelijks (zakelijk) gebruik (internet browsen, WhatsApp, e-mail en af en toe een foto) doet hij precies wat hij moet doen. Face ID zorgt ervoor dat je tijdens het oppakken direct aan de slag kan, de batterij gaat een hele dag mee zonder enige consessies te hoeven doen en het scherm is goed afleesbaar in alle omstandigheden. Maar Apple, maak eens een fysieke fotoknop.