The Surge 2

Deck 13 levert met The Surge 2 alweer zijn derde Soulslike-game. Lords of the Fallen was in 2014 niet veel meer dan een slechte kopie van de wereldberoemde serie van From Software. Echter, in 2017 vond de Duitse ontwikkelaar zijn eigen stem met The Surge. Hoe brengt de sequel het er vanaf?

The Surge was geen topgame. Deck13 heeft niet het talent of het budget om iets als Dark Souls te evenaren. The Surge wist zich gelukkig wel te onderscheiden met twee elementen: een sci-fi setting en originele gameplayideeën. De game was alsnog matig, maar het vormde in ieder geval een goede basis om verder op te bouwen. Een sequel moest die belofte inlossen, maar helaas wordt met The Surge 2 weinig vooruitgang geboekt.

Beide Surge-games spelen zich af in een dystopische wereld in de toekomst waar een gebrek aan grondstoffen tot een onrustige samenleving heeft geleid. Grote technologiebedrijven heersen over de wereld en gewone mensen kunnen machines alleen bijhouden met behulp van cybernetische augmentaties en het gebruik van mechanische exosuits. The Surge 2 speelt zich af na de gebeurtenissen van de eerste game. De wereld is, na de gebeurtenissen van het eerste deel, waarschijnlijk gedoemd door losgeslagen nanomachines.

Deel twee begint met een vliegtuigcrash. Je zelfgemaakte personage zit in dat vliegtuig samen met een mysterieus klein meisje genaamd Athena. Je overleeft de crash en belandt in Jericho City, een stad omringd door muren die de vordering van de nanomachines vertragen. Vanaf dan is de game gelijk vaag. Je krijgt een beetje het doel om Athena op te sporen op de schoot geworpen. Jij bent niet de enige die haar zoekt, het meisje heeft namelijk een diepe connectie met de nanomachines en daardoor willen verschillende facties binnen de stad haar beheersen.

Echter, als speler gaf ik geen stuiver om Athena. Je ziet haar maar een paar seconden tijdens de crash en daarna leer je haar amper kennen. De verschillende facties en hun motivaties zijn in deze game slecht uitgewerkt. De 'Children of the Spark' bijvoorbeeld, een groep die een alternatieve energiebron aanbidt, zijn cartooneske ongeloofwaardige persoonlijkheden. Dialogen zijn slecht geschreven, met voice-acting die echt niet om over naar huis te schrijven is. Audiologs die overal door de stad zijn verspreid om de speler van meer context te voorzien klinken steevast geforceerd en zijn saai om naar te luisteren. Nee, als je belangstelling hebt in een goed verhaal of interessante lore kom je bij The Surge 2 bedrogen uit.

The Surge 2 wordt vooral omhoog getrokken door de Dark Souls-achtige elementen. Het maakt gebruikt van de bekende formule: er is een bonfire-systeem; je kunt berichten voor andere spelers achterlaten; van vijanden krijg je een souls-achtige eenheid. Die elementen kopiëren doet nog weinig, maar het feit dat de game ook relatief goede level design helpt wel. De gebieden die je verkent bevatten leuk verstopte items en shortcuts die terugleiden naar 'bonfires'. De plaatsing van de vijanden is iets minder en lijkt soms ietwat willekeurig, maar over het algemeen zitten levels goed in elkaar.

Individuele gebieden zijn prima ontworpen, maar het design van de wereld als geheel is bar slecht. De semi-open levels zijn verbonden aan andere levels via lange laadschermen, iets dat de illusie van connectiviteit al ondermijnt. De game geeft je ook de indruk dat het non-lineair is, omdat je gelijk in de eerste twee gebieden meerdere uitgangen naar verschillende locaties vindt. Echter, deze leiden allemaal naar doodlopende straatjes in de volgende locatie. Je mist namelijk nog upgrades die je pas later in de game krijgt om verder te kunnen komen. Dat betekent dat je gelijk terug moet, weer een laadscherm moet doorstaan en dat de vijanden ook nog eens respawnen. De game is dus stiekem wel lineair en de 'openheid' die gepresenteerd wordt komt over als een leugen.

Een van de pijlers van deze sequel was om meer diversiteit in de omgevingen te introduceren. In de eerste game verken je namelijk vooral een grote industriële fabriek. Dat is gelukt, want in The Surge 2 kom je bijvoorbeeld in een bos-achtig gebied en je verkent ook een ondergrondse grot. Meer visuele variatie is leuk, maar eerlijk gezegd zijn alle gebieden vrij lelijk. De grafische stijl van The Surge is simpelweg onaantrekkelijk en het feit dat texturen soms nog even moeten inladen maakt het er niet beter op.

Het vechtsysteem is gelukkig nog steeds een pluspunt. Net als Dark Souls moet je goed op je tegenstander letten en zijn je acties gebonden aan een stamina-meter. De twist is dat je vijanden strategisch kunt ontleden. Je kunt namelijk je lock-on op elk onderdeel van het lichaam van je tegenstander plaatsen. Focus je bijvoorbeeld op een linkerarm, dan is daar waar je schade doet en uiteindelijk ontleed je die arm dus ook. De meeste vijanden gaan gelijk dood als ze een ledemaat kwijtraken.

Dit systeem is slim omdat het verbonden is aan de loot die je krijgt. Vijanden hebben meestal nooit over hun hele lichaam een pantser aan. Ledematen zonder bescherming krijgen veel meer schade waardoor je tegenstander sneller sterft als je je daar op richt. Echter, je kunt er ook bewust voor kiezen om een beschermd stukje aan te vallen. Als je bijvoorbeeld een been ontleedt waar pantser op zit krijg je dat specifieke stukje pantser als loot. Zo werkt het ook met wapens; als een vijand die in zijn rechterhand draagt hoef je alleen maar die rechterhand eraf te hakken om het te krijgen.

Dit alles werkte ook al zo in het eerste deel, maar dat is natuurlijk niet erg. Het parry-systeem is wel echt nieuw. Je moet nu niet alleen met de juiste timing het parry-knopje drukken, maar ook je pookje in de richting van de aankomende aanval duwen. Dit is een goed idee en het maakt de parry een meer interessante optie, maar het is helaas net niet goed genoeg uitgewerkt. De animaties van je tegenstanders zijn namelijk soms niet soepel genoeg om goed te kunnen voorspellen wat je precies moet doen. De sequel bevat uiteraard ook nieuwe types wapens en vijanden, maar voor de rest is weinig veranderd.

De originele Surge toonde potentie, maar in de sequel komt die potentie helaas niet tot bloei. Het is eerder een herhaling van zetten met hier en daar verbeteringen, maar ook nieuwe minpunten. Een aantal van de toegevoegde elementen zoals meer NPCs en meer variatie in de omgevingen pakken matig of slecht uit. Het level design is goed, maar Jericho City als geheel is onsamenhangend. Het vecht- en lootsysteem werken prima, maar het parry-systeem komt niet helemaal goed uit de verf. Al met al slaat het net iets te veel planken mis. The Surge 2 blijft een competente Dark Souls-kloon met een paar originele ideeen, maar helaas niet meer dan dat.

Gespeeld op PS4, ook beschikbaar voor Xbox One en pc.