The Division 2

De eerste The Division is een game die vooral in het begin veel problemen had. Die fantastische rij aan wachtende spelers bij een van de eerste quests staat me nog goed bij. De NPC die de quest moest starten had het niet meer met al die drukte en zo kon niemand verder. Om maar niet te spreken over het gebrek aan content na het verhaal. Dat is later allemaal goed gekomen, maar de eerste indruk is de belangrijkste. Nu is er The Division 2. Op naar virtueel Washington om te kijken of ontwikkelaars Massive Entertainment dit keer wel een goede eerste indruk achter laten.

Het virus dat Amerika in complete chaos heeft geworpen is ook hier weer aanwezig. We zijn een aantal jaar verder. Washington is een vervallen stad geworden, maar wij, als Agents van The Division, moeten zorgen dat de hoofdstad niet verder ten prooi valt aan de doorgedraaide groeperingen die zich her en der in de stad verschanst hebben. Persoonlijk pakte het hoofdverhaal me niet erg, het is meer van hetzelfde, en hoofdpersonages die je tegenkomt zijn niets anders dan quest-gevers.

The Division 2 - Capitol (Foto: Ubisoft)

Wat ik een verademing vind in The Division 2 zijn de omgevingen. Er zijn veel meer open ruimtes, het veel meer variërende weer en de presentatie van Washington. New York was mooi, maar wel altijd donker en grauw. In Washington is dat niet het geval, zo schijnt de zon regelmatig en ziet het er allemaal een stuk kleurrijker uit. Ook de missies zijn vaak anders. Natuurlijk ben je nog wel eens in een random gebouw met alleen maar gangen zoals in deel 1, maar er zijn genoeg andere plekken die compleet anders zijn en waar er meer tactische vuurgevechten mogelijk zijn.

De bossfights zijn nog steeds bulletsponges, maar nu wel met wat meer variatie. Het gevecht (en het blijven weg rennen) tegen twee gasten met mokers zal me nog lang bijblijven bijvoorbeeld. Over het algemeen lijken de gevechten met het gewone plebs makkelijker. Zelfs de tegenstanders met paarse of gele balkjes gaan makkelijker neer. Nou ja, bij de gele moet je nog wel de zwakke plek raken, maar het voelt wat minder “schiet je complete magazijn op vijanden leeg” aan zoals in het eerste deel.

The Division 2 - Open Space (Foto: Ubisoft)

Toch voelt het nog erg The Division 1.5 aan. In The Division 2 is er een veel uitgebreidere skilltree en meer wapentypes te vinden. Je hebt dit keer niet één basis, maar je kunt meerdere basissen upgraden, elk weer voor meer missies, items en blueprints. Zoals in elke lootshooter is het craften iets wat je pas weer in endgame doet. Het levelen is geen enorme grind, dus het heeft weinig zin om voor endgame al bezig te zijn met de builds die je kunt maken. Het verhaal is er weer om de verschillende wapens en skills te leren kennen en zo je speelstijl te ontdekken voor de echte content er na.

De vijanden zijn bij vlagen slim door je te flanken, maar vaak genoeg is het de hoeveelheid dat de uitdaging is. In co-op worden dat er nog meer. Of er worden wat meer paars en geel naar je toe gegooid, maar omdat je met z’n allen de skilltree op elkaar kan aanpassen is het prima te doen. Vier mensen met een pulse is onnodig, maar als iemand een pulse heeft, de ander zijn drone op gevonden vijanden kan sturen heb je al een leuke combo om die irritante cover zoekende vijanden uit hun tent te lokken zodat de andere twee er op los kunnen gaan.

The Division 2 - Specialist (Foto: Ubisoft)

De endgame van The Division 2 laat je het 1.5-gevoel meteen vergeten. Een nieuwe factie, nieuwe specialisaties: de game gaat een versnelling in en er is genoeg om je tanden in te zetten. Veel missies worden hergebruikt, maar worden wel bevolkt door deze nieuwe factie. Je weet dus veel minder wat je kunt verwachten en die nieuwe factie is technologisch een stuk beter bewapend, verwacht veel meer tegenstand. 

Bij endgame begint er een nieuwe Division. Allereerst zijn er de specialismen: demolitionist, survivalist en sharpshooter. Elk van die geeft je een nieuw superwapen die je als vierde wapen meeneemt. Je kunt switchen als je eens wat anders wil, je zit niet aan vast aan je eerste keuze specialist. Een specialist heeft ook zijn eigen skilltree om in te verdiepen. Na de verhaalmissie ben je waarschijnlijk level 30, het maximum. Daar stopt het niet, je hebt nog endgame levels erna, de World Tier-levels die later in het eerste deel toegevoegd werden. Dit keer is dat wat uitgebreider gemaakt. Als loot-shooter is het belangrijk het gevoel te hebben vooruit te blijven gaan. Dat lukt zeker: betere loot, meer skills, meer mods om je gear mee te verbeteren. Er is zoveel om voor door te spelen.

Nu speel je vooral nog veel van de verhaalmissies met een twist, maar het voelt niet als een grind. Daarvoor is de samenwerking met andere klassen veel te tof en levert het mooie gevechten op. En meestal is de beloning ook een vooruitgang. Ubisoft heeft al gemeld dat het eerste jaar alle DLC gratis is. Dat levert straks nieuwe maps, modi en andere toevoegingen op. Fijn dat het gratis is, dan breek je de community niet op en kan iedereen met elkaar blijven spelen. Over modi gesproken, natuurlijk is de Dark Zone terug. Op de volgende pagina lees je daar meer over.