Metro Exodus

De titel verklapt al veel. In Metro Exodus ga je uit het metrostelsel van Moskou en trek je de wijde wereld in. De game neemt je mee door de seizoenen in een land dat helemaal vertyft is door kernwapens. De vele vijanden, zowel mensen als de flora en fauna, denken er geen twee keer over na om je te vermoorden. Aan jou de eer om dit verhaal tot een goed einde te brengen…

Metro Exodus is het derde deel in de Metro-serie en speelt zich twee jaar later na Metro Last Light af. Je speelt ook dit keer met de doofstomme Artyom, die er nog steeds in gelooft dat er meer tussen hemel en Moskou is. Hij gaat er vaak in zijn eentje erop uit om contact te maken met anderen via zijn radio, maar vangt steeds bot. Totdat hij en zijn vrouw gevangen worden genomen door soldaten en hij ontdekt dat er ook daadwerkelijk nog andere overlevenden zijn buiten Moskou. Hij steelt samen met wat oude vrienden een trein en gaat de wijde wereld in. Al snel ontdekt hij dat de wereld niet veel anders is dan buiten de gangenstel van Moskou.

Maar goed, dan ben je buiten, en dan? De trein die je net gestolen hebt, de Aurora, neemt je mee door de verschillende landschappen van Rusland. Deze trein is ook meteen de rode draad in het verhaal. Zij zorgt ervoor dat je soms moet stoppen, omdat er bijvoorbeeld iets op het spoor ligt. Dat is dan meteen ook een punt om uit te stappen. Uiteraard volgen de missies zich dan al snel. Metro Exodus is een mis van sandbox en traditionele gameplay. In de sandbox modus krijg je verschillende missies waar je zelf naar toe moet gaan. Dit kan soms per auto, of roeibootje, of ter voet. De game voelt dan meer als een Mad Max game aan dan aan een survival horror. Er is namelijk niets spannends aan als je onverslaanbaar in je auto zit en alles en iedereen kapot kan rijden. En nog veel erger is, is dat vijanden gewoon weer respawnen op de plek waar je ze vijf minuten geleden hebt vermoord.

De game is pas weer op zijn best als je toch weer ondergronds ergens in duikt, zoals verlaten gebouwen, ondergrondse gangenstelsels of nucleaire bunkers. Alles is dan net wat beter gescript dan in het sandbox gedeelte. Verder helpt het voor de spanning ook dat een open wereld gewoon niet claustrofobisch is. Je hoeft namelijk niet de wijde wereld in voor het verhaal, het wordt echter wel van je verwacht. Belangrijke plekken voor je missie worden namelijk aangewezen naarmate die missie vordert. De rest van de wereld kun je overslaan. Maar het wordt enigzins wel van je verwacht dat je de wereld gaat ontdekken, want juist op de plekken die niet op de kaart staan, daar zit de beste loot.

En dat is een ander punt dat heel sterk aanwezig is in dit deel. Er is een chronisch tekort aan alles. Van munitie tot aan granaten, van healthpacks tot aan filters. Reken daarbij dat je wapens naar verbruik steeds viezer worden en je dus kans hebt dat je wapen slechter schiet of zelf dienst weigert, dat je dan wel twee keer erover nadenkt of je wel gaat schieten of niet. De game forceert je daarmee ook om in de schaduw te blijven en langs vijanden te sluipen. Metro Exodus heeft een 24 uurs cyclus, dus het kan nacht zijn en als je lang genoeg wacht, wordt het weer dag. Gelukkig kun je op bepaalde plekken een uiltje knappen, en zo dit beïnvloeden. Overdag zijn er minder mutanten in de wereld te vinden, maar zijn de andere mensen een stuk alerter en visa versa.

Wat dan niet helpt is dat de menselijke vijanden bij elk geluidje direct alert zijn, of dat zij jou van 10 meter in het donker al zien. Gelukkig zit er een quicksave feature in, zodat je het snel weer overnieuw mag doen. Echter, niemand forceert jou om alles sneaky te doen, hoewel andere NPC’s er wel commentaar op gaan leveren. Het lukte mij met een pijl en boog om hele dorpen uit te moorden, en bij elk lijk kun je weer je pijl ophalen. Mocht je toch wat pijlen kwijtraken, dan kun je deze weer zelf maken met je handige craft backpack. Waar je overigens niet alles mee kunt maken, wel het essentiële zoals pijlen, healthpacks en luchtfilters.

Metro Exodus excelleert in twee dingen, namelijk in hoe 4A Games het verhaal probeert te vertellen en de spooky momenten. Het verhaal wordt verteld door de vele NPC’s die je meeslepen in wat er allemaal gebeurt in hun leven. Je kunt er ook gerust even voor gaan zitten, want soms zijn ze tientallen minuten een monoloog aan het houden. Soms loop je er gewoon langs en dan beginnen ze spontaan te praten. Normaliter loop ik dan verder, maar betrapte mij dit keer er zelf op dat ik toch even bleef staan. Het andere punt is dat, als de setting goed is, Metro Exodus je bij je ballen pakt en niet meer loslaat. Vooral op de rustige ondergrondse momenten is de spanning, met name door de muziek, zo hoog, dat elk geluidje wat uit je speakers komt je spontaan diamanten in je onderbroek opleveren. De spanningsboog zakt helaas weer gigantisch in als je in de open wereld terecht bent gekomen.

Metro Exodus is een ervaring die ik niet had willen missen. Het sandbox gedeelte is aardig, maar als 4A Games deze had vervangen door nog meer stoffige gangen en muffe tunnels, dan was het eindcijfer nog iets hoger geweest. De game voelt ouderwets lekker aan en is zeker een potentiele GOTY.