Tales of Vesperia Definitive Edition

Vraag mij naar een typische JRPG en ik noem de Tales of-franchise. Het is op zich knap hoe de ontwikkelaars zich ondanks alles aan de formule blijven houden. Het is ook jammer dat ze het doen, want ondertussen is er zo veel meer mogelijk op huidige consoles. Dat Bandai Namco bezig is met een compleet nieuwe Tales of-game ben ik zeker van, maar voordat ze die uit de doeken doen krijgen we eerst een deel dat nog niet iedereen heeft kunnen spelen. Tales of Vesperia is eerder op Xbox 360 uitgekomen in het Westen. De zak met geld voor die Westerse exclusiviteit was blijkbaar groot, want in Japan kwam er wel een PlayStation 3-versie uit. Gelukkig komt er nu Tales of Vesperia Definitive Edition, voor Xbox One maar ook PlayStation 4, Nintendo Switch en pc. Ook in het Westen. Het bevat een verbeterde schermresolutie, nieuwe personages, events en kostuums die vroeger enkel in Japan zijn verschenen, alsook twee nieuwe speelbare teamgenoten.

Tales of Vesperia Definitive Edition - Cutscene (Foto: Bandai Namco)

In Terca Lumireis zijn blastia-kernen belangrijk voor het dagelijks leven. Er zijn verschillende blastia, zo kun je er water mee regelen, schepen laten varen of gehele schilden om steden plaatsen zodat monsters buiten blijven. Je speelt de nogal arrogante Yuri Lowell. Hij is blijkbaar ooit een ridder van het koninkrijk geweest, maar tegenwoordig woont hij in de sloppenwijk met zijn hond Repede. Zoals gewoonlijk in een Tales-game begint het verhaal met iets onbeduidends. Er wordt een water-blastia gestolen en Yuri gaat het terug halen, maar wordt tijdens het inbreken bij de dief op heterdaad betrapt en in de kerker van het kasteel gegooid. Hij ontsnapt door de hulp van een vreemde medegevangene en komt de prinses Estellise tegen die op zoek is naar de ridder Flynn Scifo. Dat is de vriend van Yuri en nu wil ze opeens koste wat kost mee met hem ontsnappen om Flynn te zoeken. Yuri wil alleen maar de dief vangen maar moet daar al stad en land voor af om te merken dat er veel meer aan de hand is rondom blastia. En dan begint het verhaal pas echt, na zo'n acht uur achter een dief aan te hebben gerend en ondertussen al vrienden voor je team te hebben gemaakt.

Tales of Vesperia heeft twee onderdelen: verkenning en gevechten. Je loopt over een wereldmap en komt er monsters, steden, kerkers en andere plekken tegen. Gelukkig zie je de random monsters op de wereldmap al van te voren aankomen, dus als je deze wil mijden dan is dat mogelijk. Let wel op, mijdt je te veel dan heb je grote kans dat je een te laag level bent voor de verhaalcontent. Er zit dus wel wat grinding in het avontuur. Tijdens het lopen kom je de kenmerkende skits tegen. Deze tussenscènes zijn ook over te slaan maar juist daarin leer je meer over de personages, dus dat is niet aan te raden.

Tales of Vesperia Definitive Edition - Battle (Foto: Bandai Namco)

De gevechten in Tales of Vesperia zijn ook weer typisch voor de serie. Het systeem lijkt op dat van Tales of Symphonia en Tales of the Abyss. Wanneer je een monster nadert wordt het een realtime gevecht. Daarin kun je naast standaard aanvallen ook verdedigen en zogenaamde artes, speciale skills, gebruiken. Om de betere en langere combos te maken heb je de artes nodig om aanvallen te linken of met een idioot sterke arte de hele comboreeks te eindigen. Dan kun je nog springen, wisselen van doel en items gebruiken. Iedere Tales-fanaat weet al hoe het speelt en wat je kunt verwachten.

Dat is eigenlijk ook het grootste struikelpunt voor de franchise: het gaat niet echt vooruit. Als je ervan houdt is er geen probleem, maar er is nooit een reden om twijfelende mensen over de streep te trekken. Vond je bijvoorbeeld Tales of Symphonia niets, dan gaat dat met Tales of Vesperia niet veranderen. Er is te weinig verschil. Dat zie je ook aan de graphics. Ondanks dat de textures en modellen verbeterd zijn voor deze definitieve editie ziet het er gedateerd uit als spel. Er zijn ondertussen veel mooiere RPG's te vinden, ook in animestijl. Als ik Persona 5 of Ni no Kuni 2 speel dan zie ik veel meer details in omgevingen en tijdens de gevechten. De Tales-serie lijft daar achter lopen. Alleen al in het kasteel raak je de weg kwijt omdat alle gedeeltes heel erg op elkaar lijken.

Tales of Vesperia Definitive Edition - Town (Foto: Bandai Namco)

Dus eigenlijk is Tales of Vesperia wat we ervan konden verwachten: de zoveelste Tales-game. Dat is prima als je, zoals ik, de serie tof vindt. Er zijn leuke personages, genoeg vrijheid in het vechten en een goed verhaal. Er is wat extra content die het Westen nog niet heeft gezien, waaronder nieuwe speelbare personages. Er zijn ook weer heel veel geheimen te vinden tijdens het verkennen. Natuurlijk is de Wonder Chef weer overal en nergens verstopt voor nieuwe recepten, maar zo zijn er meer items en nuttige dingen in de wereld te vinden. Deze Definitive Edition is een opgepoetste versie met vernieuwde textures en modellen. Het loopt soepel, maar ziet er wel wat gedateerd uit. Dat geldt overigens niet voor de cutscenes, die er mooi uitzien, daar is duidelijk wel extra werk in gestopt. Ik ben benieuwd wat Bandai Namco van plan is met een nieuwe Tales-game. Hopelijk gaat het dan wel vooruit, want het lijkt alsof de makers zich inhouden, bang om echt te innoveren in graphics en gameplay. Deze Tales speelt bijna net zoals de meer actuele delen uit de reeks, terwijl het al tien jaar oud is. Dat zegt genoeg.

Gespeeld op Nintendo Switch, ook verkrijgbaar voor Xbox One, PlayStation 4 en pc.