Nacon Daija

Man, wat was ik blij met mijn eerste Mad Catz arcadestick op mijn PlayStation 3. Eindelijk geen vingers meer in de knoop, geen ongezonde kramp in mijn handen na een uur Street Fighter en enorm goed reagerende knoppen van het toonaangevende merk Sanwa. Kortom, een arcadebesturing in je huis. Sindsdien heb ik altijd een arcadestick gehad, once you go stick, you stick with it. Ondertussen is Mad Catz twee jaar geleden failliet gegaan. Nu zijn er wel merken als Hori en Razer die het stokje van Mad Catz hebben overgenomen, maar sinds kort is er een nieuwe arcadestick-speler op de markt, Nacon. Ze brengen voor 200 euro een stick uit die eigenlijk alle functies van de laatste Mad Catz TE2+ heeft.

Verpakking
Ik heb eerder hardware van Nacon mogen reviewen en de verpakking is altijd erg top. Dat is weer het geval: in de verpakking zit een doos met handvat om de Nacon Daija zonder gescheur of wat dan ook netjes uit te kunnen tillen. In die doos zit de Daika netjes verpakt, inclusief een hoes om het stofvrij op te kunnen bergen. Daarnaast ligt er nog een stickervel en een tweede ontwerp om het uiterlijk van de stick te veranderen. Als ik moet zeuren: er is een klein boekje met daarin de melding in tig talen dat de handleiding te downloaden is: leg de handleiding er dan gewoon in, of zet de melding ergens op de doos zelf. Een ander dingetje wat me opviel was dat het ontwerp onder het plexiglas wat last had van luchtbolletjes. Het is simpel op te lossen, daarover straks meer.

Nacon Daija (Foto: Nacon)

Niet om te gooien
Eenmaal uit de verpakking valt meteen het gewicht op. Met 3,6 kilo is het geen lichte jongen. Het is aan te raden de stick op een tafel te zetten, want met een compleet rubberen mat aan de onderkant staat de controller daar het stevigst op. De Daija is gewoonweg niet van zijn plek te krijgen door per ongeluk er tegen te duwen en dat is prima. Fijn is ook de aanwezige ruimte om je handpalmen te laten rusten. Bij goedkoper sticks heb je die vaak niet en zeker bij wat langer spelen is dat erg vervelend. De USB-kabel van de Nacon Daija is drie meter lang en is op te bergen in een vakje in de behuizing. Dat ruimt lekker op.

Aan de knoppen draaien
Er is van alles te customizen aan de Nacon Daija. Met een druk op twee zijknopjes kun je de behuizing open maken en vind je een schroevendraaier, een sleutel voor de pook en een zogenaamde bat top stick, een pookje in de vorm van een knuppel. Dus vind je het standaard Japanse bolpookje niets, dan kun je deze aanpassen met een simpele handeling, het kost je zeker minder dan een minuut. Als je wil kun je de knoppen ook gemakkelijk verplaatsen of vervangen. Alleen heeft dat eerste geen nut, want alle knoppen hebben dezelfde kleur. Wil je dus andere kleuren knoppen of knoppen van een andere fabrikant, dan is het zeker gemakkelijk te doen, maar er zijn geen extra knoppen bijgeleverd om wat met de kleuren van de lay-out te spelen.

De knoppenlay-out van de Nacon Daija is op zich prima. Alle actieknoppen zijn er en om de rechter- en analoge pookje van de DualShock te ondersteunen kun je aan de zijkant met een schuifje de functie van de arcadepook veranderen. L3, R3 en de start/select zitten ook aan de zijkant, samen met de share en PS-knop. Die zijkant zit nog voller met een modus-knop, waarin je kunt wisselen van PS4 naar PS3 en pc. Als laatste zit er een complete touchpad, zodat alle PS4-knoppen wel geregeld zijn op de Daija. Het enige dat ik nog mis is een lock-button om die knoppen uit te schakelen, zodat je niet per ongeluk de share-knop aanraakt en uit het spel geslingerd wordt. Een turbo- of autofire-systeem had het misschien completer kunnen maken. Wel weer handig, een koptelefoonaansluiting, zodat je niet achter je PS4 hoeft te kruipen of een PS4-controller alsnog moet inschakelen.

Nacon Daija - Open (Foto: Nacon)

Eigen ontwerp
Een interessante mogelijkheid is dat je het ontwerp onder het plexiglas gemakkelijk kunt vervangen. Er is een tweede ontwerp al voor je uitgeprint, maar er is ook een template op de website van Nacon te vinden zodat er nog veel meer ontwerpen gemaakt kunnen worden. Nu had ik toch al last van die luchtbolletjes waardoor ik het ontwerp maar meteen compleet heb vervangen. Je moet dan wel de pook even losmaken, want anders kun je het ontwerp niet eraf halen. Dat kost zoals al gezegd geen moeite, ook het vervangen van het ontwerp is een klusje van niets.

Gamen met stick
Goed, genoeg over het ontwerp, tijd om te gaan vechten met de Nacon Daija. De digitale pook en de knoppen zijn van Sanwa. Dat voelt vertrouwd, snel reagerend en net die juiste feedback om je te laten weten dat je gedrukt hebt. Nu is dat bij fighters al goed te merken, maar om de ultieme test te doen ben ik nog gaan drummen met Taiko no Tatsujin. De reactietijd is zo veel sneller dan een normale PS4-controller dat ik dat spel opnieuw heb moeten calibreren om de noten weer goed te raken. Ja, ook die controller heb ik aan draad gehad om de lag van het draadloos zijn uit te sluiten.

Nacon Daija - Side (Foto: Nacon)

Ik heb allerlei vechtspellen geprobeerd, zoals My Hero One's Justice, SoulCalibur VI, Tekken 7, Dragon Ball FighterZ, Street Fighter V, Guilty Gear Xrd Rev 2 en BlazBlue: Cross Tag Battle, Injustice 2 en Mortal Kombat X. Elke fighter heeft weer andere systemen voor special moves of blokken. Ik wilde kijken of de stick ergens minder presteerde, bijvoorbeeld bij charge-moves, de bijna niet weg te denken kwartcirkels of de raardere bewegingen zoals bij het uitvoeren van een Shoryuken of een Hyper Hadoken bij Ryu. De pook en de knoppen registreren elke tik of combinatie en deze werden ook snel vertaald. Gelukkig maar, een fighterstick die goed presteert in fighters, het moet niet gekker worden.

Nu zijn er meer games in een echte arcadehal te vinden, dus dat wil ik dan ook proberen. Nu wordt de Nacon Daija als Fighterstick in de markt gezet en dat merk je als je andere games speelt. Bij games als Resogun mis ik de auto- of de rapid fire die je bij enkele arcadesticks wel hebt. Als je denkt dat het drummen in Taiko no Tatsujin op de arcadestick kan (omdat Bandai te gierig was om de bijbehorende taiko-hardware niet in het westen te leveren), het gaat op normal en hard iets beter dan met een PS4-controller, maar sommige noten-combinaties gaan te snel. Dan heb je twee knoppen nodig om snel achter elkaar te 'drummen'. Theoretisch kan dat, maar net zoals op de DualShock blijft dat wel erg lastig. Mijn importorder voor de taiko-drum wordt niet geannuleerd.

Conclusie
De Nacon Daija is een prima fighterstick. De stick voelt en is degelijk en schuift bijvoorbeeld niet van een tafel af door de rubberen mat aan de onderkant. Deze ruikt wel na het uitpakken, maar na een dagje of twee was die nieuwigheid uit de lucht. Ben je serieus in vechtspellen dan is deze zeker aan te raden. Alle combinaties die je wel eens tegenkomt worden prima geregistreerd en uitgevoerd. Combo's zijn gemakkelijk uit te voeren. Denk je "een arcadestick, dus ik kan alle arcadespellen er mee spelen" dan kom je voor een verrassing te staan. Nu moet ik zeggen dat Taiko no Tatsujin wel enorm extreem is in input als je op de hogere moeilijkheidsgraden bezig gaat, dus geheel verbaasd was ik niet. Een auto- of rapid fire is niet aawezig, dus voor die typische shooters als Resogun zijn er niet makkelijker door. De stick is dan ook voor vechtspellen gemaakt en die worden er zeker beter speelbaar door. Met een legio aan customization en eigen prints die je gemakkelijk op de stick kan bevestigen maakt de stick af. Voor 200 euro krijg je een degelijke fighterstick, waaraan alles gemakkelijk aan te passen is en die net zo compleet is als een duurdere Mad Catz of Razer.