Blu-ray: I, Tonya

Kunstschaatsen, het zou nou waarschijnlijk niet gelijk in het hoofd schieten als een fascinerend onderwerp voor een bioscoopfilm. Echter, wanneer er eens goed ingezoomd wordt op het levensverhaal van Tonya Harding denk je daar wel anders over. Regisseur Craig Gillespie ontwikkelde door middel van gesprekken met Tonya zelf en de omringende personen een reconstructie van haar leven en de gebeurtenissen die leidden tot haar verbanning van het kunstschaatsen. 

Harding is een natuurtalent en niets lijkt haar selectie voor de Olympische spelen in de weg te staan. Maar Tonya komt niet bepaald uit een rijke familie, en haar vulgaire outfits en gedrag zijn een doorn in het oog van de keurige schaatswereld. Omringd door idioten, met goede én slechte bedoelingen, beraamt Tonya een plan om wraak te nemen op haar grootste concurrente: de engelachtige Nancy Kerrigan. Eén van de grootste Amerikaanse schandalen is plots in de maak. Hoe gaat Harding hier mee om, maar beter nog; hoe gaan de mensen om haar heen met haar om?

Margot Robbie neemt de hoofdrol op zich en weet gelijk een sterke rol neer te zetten, vanaf het moment dat ze het scherm opknalt. Ze werd bekend door haar rol naast Leonardo DiCaprio in The Wolf of Wall Street maar heeft inmiddels haar carrière uitgebreid met grotere rollen, en gaat de hoofdrol spelen in een franchise die rond 'haar' versie van Harley Quinn gebouwd zal worden. Ook produceerde ze deze film en is het dus zeer knap dat ze ondanks deze druk een indrukwekkende interpretatie van Harding neer weet te zetten. Ze wordt daarin bijgestaan door Allison Janney, die een Oscar naar huis mocht nemen voor haar rol als moeder LaVona. Janney speelt een medegenloze vrouw die haar dochter lijkt te haten, maar tegelijkertijd bereid is om te moorden als dat haar dochter succes gegarandeerd. Die veelzijdigheid laat de kijker constant weer geïnteresseerd achter, wachtend op de volgende truc die uit de hoge hoed wordt gehaald. 

Het is allemaal te danken aan een sterk script van de hand van Steven Rogers. Door middel van een wisseling tussen interviews met de acteurs als de personen in het heden en daarna gelijk weer terug te schakelen naar het verleden, wordt de kijker geen moment op een vals spoor gezet. I, Tonya laat het zien zoals het is. Wel wordt er een kanttekening bijgeplaatst dat dit één kant van het verhaal is en dat er waarschijnlijk nog veel meer te vertellen valt op een andere manier. Het is niet gek dat de film hoge ogen gooide tijdens het Oscarseizoen; het is alleen voor de makers jammer dat de competitie dit jaar onwijs sterk was. In een wat minder jaar had I, Tonya hoogstwaarschijnlijk meer beeldjes naar huis kunnen nemen en was het in meer categorieën genomineerd dan dat het nu toebedeeld was.

I, Tonya is een film die heerlijk wegkijkt. De lach op het gezicht wordt dikwijls ingeruild voor een blik van verbazing, want soms zijn de gebeurtenissen, die volgens de film allemaal overigens echt zo hebben plaatsgevonden te gek voor woorden te noemen. Het zorgt ervoor dat wanneer de credits gaan rollen, de kijker achterblijft met een positief gevoel waardoor er misschien zelfs op een andere manier gekeken kan worden naar Harding en de manier waarop de pers verslaggeving doet van een schandaal. Horen hier nou echt de mensen die erbij betrokken zijn helemaal afgemaakt te worden? Het antwoord daarop is aan de kijker. I, Tonya is in ieder geval een dikke aanrader als er een gevoel van vermoeidheid rondom blockbusterfilms aanwezig is.