CD: Arctic Monkeys - Tranquility Base Hotel + Casino
Opeens was daar de aankondiging van het zesde album van Alex Turner's Arctic Monkeys. Nadat er al wat festivalshows aangekondigd waren, waaronder Best Kept Secret in Nederland als enige kans om de heren live te zien deze zomer, is het een feestje om te luisteren naar Tranquility Base Hotel + Casino. De luisterliedjes wisselen zich af met de kunststukjes waarvan Turner al meerdere keren heeft bewezen dat hij ze met groot gemak maakt.
Over de inspiratie was Alex Turner heel erg duidelijk. Hij vertelde dat hij als kind de piano maar niks vond. Het spelen ging hem maar moeilijk af en na lang oefenen was het enige wat eruit kwam een stukje dat meer diende als comic relief dan dat het echt wat toevoegde aan de creatieve geest die Turner rijk is. Dat is veranderd sinds dat hij voor zijn 30e verjaardag een prachtige piano cadeau kreeg van een vriend. Sinds dat de piano in zijn kamer stond, is de situatie ook veranderd. Alhoewel er ruimte is voor dat instrument op het album, zijn het vooral de krachtige gitaarpartijen die afgewisseld worden met imposerende synthstukken, waar dan vervolgens Turner zijn wijsheid overheen gooit.
Die wijsheid wordt duidelijk door de soms rauwe toon die aangenomen wordt op het album. In 'Golden Trunks' is het bijvoorbeeld tijd voor een donker verhaal dat begint met een onheilspellende voorbode: "Last night when my psyche's subcommittee sang to me in its scary voice." Dat daar gelijk het opbeurende 'Four out of Five' achteraan geknald wordt is de reden waarom Tranquility Base Hotel + Casino zo'n fijn luisteralbum is geworden. De luisteraar wordt bijna ontboden om het rustig aan te doen, terwijl Turner, samen met meerdere stemmen "Take it easy for a little while" scandeert. De piano neemt het vervolgens goed over op 'Batphone', waarop ook weer geen meezingrefrein te vinden is. En dat is ook totaal niet waar dit album om draait. Er worden verhalen verteld, adviezen gegeven en nagedacht over de gang van het leven. De muzikale omlijsting van de gedachtespinsels is fantastisch.
De titeltrack is een van de beste nummers op het album, maar er is niet echt een rangorde te maken. Ook is er geen vergelijk te maken met de eerdere platen; er zijn namelijk vrijwel geen overeenkomsten te vinden. AM was een pur sang rockalbum, en Tranquility Base komt daar eigenlijk geen moment bij in de buurt. Het zou er toe kunnen leiden dat de meisjes die verliefd werden op Turner en zijn bandje toen ze nog muziek maakten als 'I Bet You Look Good On The Dancefloor' of 'Do I Wanna Know' massaal afhaken. Die laatste komt uit 2013, dus als dat publiek 5 jaar de tijd heeft genomen om geduldig te wachten en verandering waarderen is er niets aan de hand. Mochten die mensen toch massaal de band de rug toekeren, is er genoeg meesterlijk materiaal op Tranquility Base te vinden om die lege plekken in te vullen met mensen die de ervaring fantastisch gaan vinden. Dat is dit album namelijk te noemen, een muzikale ervaring. Dus laat je vooral meeslepen door de ruige vocalen van Alex Turner, de psychedelische synth en angstaanjagende gitaarpartijen. Geen spijt achteraf, beloofd.
Tranquility Base Hotel + Casino komt op 11 mei uit en is dan ook te beluisteren via Spoitfy en Apple Music.
