Tomb Raider

Een nieuw actie-avontuur met een nieuwe verhaallijn en een nieuwe Lara Croft: als reboot is deze moderne Tomb Raider best geslaagd, hoewel het misschien iets minder aan de oppervlakte had moeten blijven.

Wat doe je als een populaire game-serie, waar je al eens grote blockbuster-films van gemaakt hebt, een reboot krijgt terwijl je zelf niet zo goed weet wat je met een derde verfilming moet doen? Gewoon meedoen met de reboot! In het geval van Tomb Raider geen verkeerde keuze; Angelina Jolie, die in 2001 en 2003 gestalte gaf aan actieheld Lara Croft, is inmiddels meer achter dan voor de camera te vinden en was misschien toch al niet meer zo geschikt om nog een keer de rol te spelen. Mooie gelegenheid om te hercasten, toch?

Tomb Raider: Alicia Vikander

In Tomb Raider is de rol voor Alicia Vikander, die inmiddels aan het label van 'nieuw talent' begint te ontsnappen en, mede door een Oscarwinst in 2016, serieus genoeg genomen kan worden om een rol als die van Jolie op te volgen. Zij kan aansluiten in de verandering die Hollywood dit decennium langzaam aan het doormaken is; dankzij films als The Hunger Games, Divergent, of recentelijk Atomic Blonde en Wonder Woman, worden vrouwelijke actiehelden meer neergezet als serieuze helden en minder gebruikt als visuele aankleding van een verder niet zo boeiend verhaal. In Tomb Raider is hier wel wat van terug te zien; regisseur Roar Uthaug (The Wave) toont een Lara die van haar leven nog geen tombe heeft gezien en bezig is zo onafhankelijk mogelijk haar eigen pad te kiezen. Ze is erfgenaam van Richard Croft, de doodgewaande eigenaar van een miljoenenbedrijf. Maar zolang ze zijn dood niet accepteert moet ze haar eigen centen rooien en dat doet ze dus ook.

Dankzij een aantal tegenslagen wordt de lokroep van een eenvoudig op te strijken fortuin echter interessanter. Wanneer de nalatenschap van haar vader een puzzel bevat brengt dat Lara ertoe te vermoeden dat hij wellicht nog leeft en dus gered kan worden. Het is het begin van een levensgevaarlijke reis en een avontuur dat Lara verandert in een, zo mogen we aannemen, onverschrokken avonturier.

Tomb Raider: Alicia Vikander

Voor Tomb Raider heeft Vikander de nodige training moeten doen; naar eigen zeggen kon ze vroeger nog niet eens een pull-up doen, maar als Lara Croft weet ze haar tegenstanders, allen mannen van een flink groter formaat dan zijzelf, op geloofwaardige wijze van zich af te slaan. Er valt ook genoeg te rennen en te springen - deze film zou niet misstaan als aflevering van Doctor Who - maar dat is ook een beetje waar het probleem zit. Want hoewel Vikander poogt een interessante, driedimensionale Lara Croft neer te zetten en daar ook niet echt in faalt, is het duidelijk dat zij meer te bieden zou hebben in een verhaal dat meer met Vikanders acteertalenten zou doen. Deze Lara Croft is er eentje waar je meer van wilt weten, maar het blijft toch een beetje aan de oppervlakte.

Dat neemt echter niet weg dat Tomb Raider, in de bioscopen te zien in de grote beeldformaten Dolby Cinema en IMAX, prima dienst doet als enthousiast actie-avontuur. Van de straten van Londen tot het oerwoud op verloren eilanden weet regisseur Uthaug er een acceptabel visueel spektakel van te maken met de muziek van Tom Holkenborg als prima ondersteuning.