Railway Empire

Treinen zijn niet zo populair meer in gameland. Tegenwoordig zijn er net zoveel games waarin je letterlijk alleen in treinen kan rijden als daadwerkelijke treinmanagement-games. Kalypso Media zag wellicht een gat in de markt en kwam met Railway Empire. Helaas is het niet helemaal gelukt om de lange dorst naar een spirituele opvolger van Transport Tycoon of Railroad Tycoon 3 te stillen.

Het klinkt veelbelovend, treinen managen over de gehele Verenigde Staten van Amerika tijdens de Industriële Revolutie tussen 1830 en 1930. Met meer dan 40 unieke stoomtreinen en honderden manieren om je apparatuur te verbeteren of vervangen, is er voldoende gelegenheid om een redelijk treinimperium neer te zetten. De game voelt – in het begin – ook dynamisch aan. Alle van de honderden steden in de game groeien of krimpen, afhankelijk van de mate waarin aan hun vraag en aanbod wordt voldaan. Gelukkig limiteert zich dat niet tot slechts passagiers en post, maar ook moet er gedacht worden aan een goede toevoer van voedsel en materialen die industrieën in de betreffende steden nodig hebben.

Steden en boerderijen die het natuurlijke materiaal produceren liggen ook lang niet altijd om de hoek en door het gevarieerde Amerikaanse terrein is het lang niet altijd zo simpel als een spoor van A naar B leggen. Zeker in de beginfase, wanneer treinen weinig vermogen hebben, dien je rekening te houden met de vele hoogteverschillen en dus is de kortste weg vaak niet de beste. Voor tunnels is natuurlijk een enorme investering nodig en de goedkoopste locomotieven moeten flink zwoegen om een simpele brug te kunnen passeren. Door het wisselend formaat van steden en hun vraag naar goederen staat je imperium dus nooit stil en zal je regelmatig voor een dilemma komen te staan. De basis van strategie en management is daardoor in goede mate aanwezig in Railway Empire.

Je kan zelfs zeggen dat ze wellicht een beetje zijn doorgeslagen. Enkele functionaliteiten van Railway Empire vergen veel gebruik van micromanagement en daar zit misschien niet iedereen op te wachten. Je rails- en treinnetwerk op zich kan al ingewikkeld genoeg zijn, dat je je stations en treinen efficiënter kan laten werken door middel van werknemers is ook nog acceptabel, maar dat je dezelfde werknemers moet selecteren op persoonlijkheid om ervoor te zorgen dat ze geen ruzie krijgen met collega’s, is toch wel een brug te ver. Neem daarbij dat je zelfs in bankactiviteiten zoals de aandelenmarkt kan deelnemen – dat overigens aan een groot informatietekort lijdt – en je vraagt je af of ontwikkelaar Gaming Minds Studios niet beter ergens anders hun tijd aan had kunnen besteden. Want Railway Empire heeft een aantal problemen.

Een van die problemen is de user interface. Wij hebben de game getest op Xbox One, en hoewel dat niet het meest ideale platform is, hebben andere managementgames zoals Tropico of Cities: Skylines laten zien dat informatie op een behoorlijke manier presenteren niet zo moeilijk hoeft te zijn. Railway Empire behoort helaas niet tot dat rijtje, integendeel zelfs. Zoals eerder benoemd heeft iedere stad zijn eigen behoeftes, en produceert deze zijn eigen producten. Hier zijn natuurlijk schema’s voor die je helpen bij het maken van de juiste keuzes. Echter, in plaats van gewoon de woorden ‘supply’ en ‘demand’ te gebruiken, opteert Railway Empire voor wat plaatjes die totaal niet illustreren wat het precies inhoudt. Geen probleem op de pc, waar de cursor je gewoon de informatie geeft die je wil hebben. Als consolegebruiker is het echter onmogelijk de game serieus te nemen als essentiële informatie je op zo’n manier onthouden wordt.

Ook enkele vormen van micromanagement maken de game onnodig frustrerend. Zo moet je handmatig aan iedere trein een perron meegeven omdat machinisten niet automatisch een leeg perron kunnen vinden. Met dat gegeven is niets mis, maar de manier waarop je het perronnummer kan wijzigen vereist bizar veel handelingen waar enorm veel tijd mee verloren gaat. In plaats van gewoon een schema te presenteren waarop staat welke treinen op welke perrons staan ingesteld, moet je handmatig iedere trein selecteren om het te checken. Terwijl je dat doet verspringt je beeld overigens direct naar die trein waardoor het weer enkele seconden duurt voordat je terug bent bij het originele perron. Naarmate je treinnetwerk groter wordt, worden deze problemen steeds frustrerender en tijdrovender.

Overigens mist de consoleversie niet alleen efficiëntie, maar ook essentiële functionaliteiten. Het kunnen toevoegen van waypoints op de route van je trein, schittert door onverklaarbare afwezigheid. De game staat je niet toe treinen specifieke instructies te geven over welke goederen vervoerd moeten worden, waardoor je treinen soms niet werken op de manier zoals jij ze bedoeld hebt. Het is zo vreemd om waar te nemen dat het ene onderdeel goed werkt, maar dat andere basisonderdelen grote steken laten vallen. Het gebruik van signalen en stoplichten werkt bijvoorbeeld prima en is simpel in gebruik. Maar wat heb je eraan als het zo onnodig ingewikkeld is om spoorwissels op een fatsoenlijke manier te laten werken?

De laatste druppel is dat je concurrentie in de vorm van AI valsspeelt. De ontwikkelaar heeft overigens ook geen moeite gedaan dat te verbergen: waar jij als speler netjes meerdere sporen naast elkaar moet leggen, rijden de treinen van je concurrentie doodleuk dwars door elkaar heen. Je tegenstander is zo in staat veel simpelere mechanieken te gebruiken en tegen de tijd dat jij met zwoegen tien functionerende treinlijnen hebt gemaakt, heeft je concurrentie er al 50 staan.

Daardoor sta je voor een dilemma: ga je de campaign spelen voor een stressvolle ervaring om de AI enigszins te kunnen bijbenen, of speel je free mode om de AI uit te kunnen zetten en op je eigen gemak – en met enorm veel geduld – je eigen treinrijk uit te breiden? Weet je wat, achteraf gezien is het helemaal niet zo’n moeilijke keuze. Ik start wel weer een 24 jaar oud spel genaamd Transport Tycoon op.

Pluspunten
Minpunten
  • Over het algemeen goede strategie
  • Voldoende content
  • Slechte user interface
  • Valsspelende AI
  • Slecht micromanagement
Gespeeld op Xbox One X. Ook verkrijgbaar voor PlayStation 4 en pc.