Sonic Forces

Sonic was vorig jaar 25 jaar oud en de egel kreeg dit jaar twee games om dat te vieren. Voor zo'n snelle egel dus een traag verjaardagsfeest. Ik snap nog steeds niet hoe SEGA deze verjaardag niet aan zag komen, maar goed. Sonic Mania kwam dit voorjaar uit en werd vrij positief ontvangen. Het was een terugkeer van de 2D-levels en de uitgever heeft er aandacht aan geschonken om de game een succes te maken. Het tweede spel, Sonic Forces, is nu uit en moet een ode aan de 3D-games zijn. Nu zijn de 3D-games van Sonic al tijden echt met moeite middelmatig te noemen, maar ik had nog wat hoop na Sonic Mania dat de uitgever hier ook aandacht in had gestopt. Hoe fout kon ik het hebben.

Ontwerp jouw Sonic
Dr. Eggman wil weer eens wraak op Sonic nemen en de heerser van de wereld worden. Dit keer heeft hij hulp van allerlei slechterikken zoals Chaos, Shadow, Metal Sonic, Zavok en een nieuwe slechterik Infinite. Deze is sneller dan Sonic door de kracht van de Phantom Ruby en verslaat hem in het begin van het spel vrij snel. Eggman lijkt te winnen, maar het verzet wil Sonic bevrijden en Eggman en co verslaan. Tijd voor een nieuwe held: jij. Na een level met Sonic naar zijn nederlaag gerend te hebben mag je een nieuw personage maken. Je kunt kiezen uit bijvoorbeeld een beer, wolf en natuurlijk een egel. Je kunt de vacht een kleur geven en zijn ogen zo serieus of zo debiel op zijn hoofd zetten als je zelf wil. Elk soort dier heeft een perk, nu leek mij die van de wolf wel handig: het trekt objecten zoals de gouden ringen aan. Als vogel kun je dan weer twee keer springen om nog hoger te komen, dat zou mijn tweede keus zijn geweest. Tof is dat je je eigen avatar zoals jij hem gemaakt hebt in de cutscenes te zien krijgt.

Sonic Forces - Looping in 3D (Foto: SEGA)

Overpowered
Het is jammer dat dezelfde aandacht niet bij de gameplay van Sonic Forces te vinden is. In vijf uur race je door levels die steeds wisselen van 2D naar 3D en vice versa. Jij als avatar hebt een Wispon als wapen, een soort hookshot met ingebouwde vlammenwerper. Tijdens het spelen krijgt het wapen nog andere krachten, zoals bliksemschichten. Het maakt het heftig overpowered en elke vijand is eigenlijk Sonic-snel dood. Mocht je vergeten dat je het wapen hebt, dan is er nog een aanval waarmee je vijanden beukt. Die kun je spammen tot je een ons weegt, dus ook daar zit geen enkele diepgang in. Bij een baas is het continue hetzelfde: de normale vijanden mijden en wachten tot de baas zijn dingetje doet waardoor je hem aan kunt vallen met die beukaanval. Qua vechten ben je er dus snel op uitgekeken.

Tijdens het rennen in de levels zijn er quicktime events. Op bepaalde punten moet je snel op de knop drukken om de hookshot te gebruiken, zodat je enorme diepte overzwaait met je touw. Dat vertraagt de gameplay, iets dat ik bij een Sonic-game juist niet verwacht. Als Sonic of andere helden heb je alleen je spin-dash, om aan te vallen of dubbele sprongen te doen. Die levels voelen veel sneller aan en je bent niet zo overpowered als die avatar van je. Waarom ze hem een rookie noemen terwijl hij alles en iedereen aan kan is verhaaltechnisch best raar.

Sonic Forces - Custom Hero (Foto: SEGA)

Underpowered
Grafisch is Sonic Forces zeker een van de betere Sonic-games. Niet alleen erg kleurrijk, maar de overgang van 2D naar 3D gaat heel erg vloeiend. Ik speel de Switch-versie en dan heb je een probleem: een resolutie van 720p met 30 fps. Op elk ander platform ren je rond in Full HD met 60 fps. Daar ziet de game er dan ook beter op uit, want het is minder blurry dan op de Nintendo Switch. Waarom de makers het dit keer niet voor elkaar kregen het net zo snel te maken weet ik niet. De Wii U-versie van Sonic Lost World kon het namelijk ook met 60 fps. De levels zelf zijn van goede duur. Ze voelen nooit als te lang waarbij je steeds hetzelfde gaat zien. Er is dus variatie genoeg en het is niet alleen naar rechts blijven drukken.

Alleen zijn de levels weer wat raar in elkaar gezet met nutteloze features. Zo kun je per level vijf rode ringen verzamelen. Die zul je moeten zoeken door te verkennen, maar de ranking die je op het eind van een level krijgt geeft je meer punten voor de snelste tijd dan voor wat van die ringen. Het wordt dus niet echt motiverend om ze te gaan zoeken. De besturing is vaak ook te lomp om heel precies vijanden te mijden of aan te vallen. Een foutje en je raakt ringen kwijt. Dat gebeurde me wat te vaak naar mijn zin terwijl ik enorm aan het opletten was en naar mijn gevoel op tijd op de knop drukte. Na een paar keer een level te hebben hergespeeld weet je wat er komt en weet je wanneer je op de knop moet drukken, maar het frustreert bij elke eerste keer wel enorm dat je weet dat je minimaal tien keer tegen een vijand gaat botsen omdat de besturing meh is.

Conclusie
Sonic Forces laat me met een gemengd gevoel achter. Het ontwerpen van je eigen avatar met mogelijkheden andere gameplay te krijgen is netjes verwerkt in de cutscenes. De levels zelf zijn variërend genoeg, en ook de snelheid zit er in, met vloeiende verlopen van 2D- naar 3D-stukken in levels. Maar het spel mist uitdaging in de gameplay. Zeker je avatar is erg overpowered. Al zou je het wapen niet gebruiken, dan is je sprongaanval te spammen en is er geen vijand tegen bestand. De bazen zijn een geval 'wacht tot je de kans krijgt aan te vallen'. Tel daarbij nog de rare rode ringen die je niets opleveren en de niet zo lekker reagerende besturing en de chaos is compleet. De Switch-versie heeft dan nog wat technische mankementen. Misschien moet SEGA eens kijken waarom ze steeds aan hetzelfde willen vasthouden als het gaat om Sonic in 3D. De vroegere grote concurrent Nintendo laat ook de geijkte formules van hun grootste franchises los, met succes. Misschien moet een volgende 3D-game van Sonic ook een gameplaymetaformfose ondergaan om weer echt verfrissend te zijn.