Mary Skelter: Nightmares

Mary Skelter: Nightmares is een dungeon-crawler. Nu zijn er al tig van in dat genre, met eenzelfde tekenstijl en wel, maar deze game heeft wat interessante gameplay-toevoegingen om het de moeite waard te maken.

Mary Skelter: Nightmares begint wanneer Jack in een cel zit. Je hebt geen idee wat er aan de hand is, maar je wordt al tijden gemarteld net zoals alle andere gevangenen. Alice is je celgenoot en wordt aangesproken door een mysterieuze meid Red Riding Hood die haar wil bevrijden. Om er een chaos van te maken laat ze iedereen ontsnappen, en vlucht Jack met Alice en Red Riding Hood uit de gevangenis. De stad is anders geworden en er is maar een handjevol mensen over die overleven in Dawn HQ. Al het andere is overspoeld met monsters uit de gevangenis. De gevangenis blijkt zelfs een levend organisme te zijn. Bij de onderzoekscentrum van Dawn HQ aangekomen leert Alice dat ze over bijzondere gaven beschikt. Ze is een Blood Maiden, een vrouw die wapens kan gebruiken waarmee de monsters snel te verslaan zijn. Een probleem: als een Blood Maiden monsterbloed over haar heen krijgt tijdens het vechten kan ze corrupt raken en dan weet ze niet meer wie ze aanvalt. Jack heeft dan weer bloed waarmee hij Blood Maidens reinigt van corruptie, dus hij mag mee op expedities om het aanvallende vrouwenteam gefocust te houden. Samen willen ze zorgen dat iedereen kan ontsnappen uit de stad, weg van de gevangenis.

Het verhaal van Mary Skelter: Nightmares is anders dan bijvoorbeeld de dungeon-crawler Criminal Girls, waarbij de teamleden onderling seksistische opmerkingen maken terwijl ze uit een daadwerkelijke gevangenis uit de hel ontsnappen. De sfeer is juist donker en vol mysterie terwijl je verschillende plekken in de stad onderzoekt. Het eind van het verhaal is wat matig, en het feit dat veel teamleden weinig ruimte krijgen om echt persoonlijkheid te krijgen. Dat Jack het enige mannelijke teamlid is waarbij hij een persoonlijkheid van een watje heeft is gewoon jammer en oninteressant. Dat is jammer, want het sfeertje en de mysterie rondom de gevangenis is goed te noemen. Je wordt er constant aan herinnerd dat het een levende gevangenis is. Ogen in muren, organen die her en der te vinden zijn en de geluiden die de gevangenis maakt zijn altijd wel ergens aanwezig. Ook de rollen van de mensen in Dawn HQ roepen bij de start veel vragen op, ze hebben allemaal een eigen agenda. Er had wat meer in gezeten, als vooral de persoonlijkheden van de personages wat uitgebreider of dieper waren.

Leuk is dat alle mogelijke teamleden die je tegenkomt een naam van een sprookjesfiguur hebben. Niet alleen de namen, maar ook de levels hebben wat sprookjesachtig. Het eerste level, in de gevangenis, lijkt zo uit Alice in Wonderland te zijn gelopen. Er zijn klokjes die sneller of achterstevoren lopen, speelkaarten die dansen en een achtergrondmuziekje dat zo uit het repertoire van de Efteling zou kunnen zijn gelopen. Maar wat moet je doen? Zoals in elke dungeon-crawler is elk level opgedeeld in vakjes, en zul je moeten gaan verkennen om het level langzaam in kaart te brengen en de exit te vinden naar weer een nieuw level. Als je zo rondloopt zijn er soms monsters die verschijnen en zul je ze moeten verslaan in een turnbased gevecht. Tot nu toe niets dat nog nooit eerder gedaan is.

De levels in Mary Skelter: Nightmares zijn bevolkt met monsters en vallen, maar het meest interessante zijn de Nightmares. Dit zijn speciale monsters die niet dood kunnen. Zelfs als je ze in een gevecht verslaat verdwijnen ze niet, je wint alleen wat tijd. Elk level heeft een Nightmare. Deze loopt rond in dat level en waar hij is wordt het een stuk donkerder. Wegwezen dus, want als hij je ziet dan valt hij al van afstand aan en zul je of het level uit moeten rennen of moeten bevechten om tijd te winnen en zo uit zijn zicht te verdwijnen. Zelfs als je verrast wordt door een andere groep monsters terwijl je van een Nightmare vlucht dan blijft hij je aanvallen. Dat maakt het verkennen een stuk leuker, je moet niet alleen op je kaart kijken waar je nog niet gweeest bent, maar ook op je omgeving letten of de Nightmare in de buurt komt. De makers hebben er echt een nachtmerrie van gemaakt, want als je niet oplet gaat het je dood betekenen.

Het verkennen heeft nog een feature: de gevangenis is een levend wezen. Net zoals elk wezen moet hij slapen, heeft het honger en emotie. Als de gevangenis slaapt en jij bent stil genoeg aan het rondlopen vult zijn slaap-meter. Versla je monsters dan valt er ook bloed op de grond, dus vul je zijn honger-meter. Het vinden van hart-items vult zijn emotie-meter. Als zo'n meter vol is, dan komt er een roulette in beeld. Hiermee kun je bonussen verdienen, bijvoorbeeld meer magiekracht voor het volgende gevecht of het genezen van teamleden. Als je bijvoorbeeld de emotie-meter vol hebt dan levert het meestal ook een kans om de gevangenis te laten groeien. Dan is er een nieuw stuk van dat level te onderzoeken voor andere exits of nieuwe items. Dat maakt het interessant om te timen welk hart je pakt, in welk level.

De Blood Maidens hebben elk nog een unieke vaardigheid om verder te geraken in een level. Zo kan Red Riding Hood hekwerken doorknippen, zodat je verder in een anders doodlopend stuk kan. Snow White heeft een bom die alle vakjes om zich heen laat ontploffen, dus wegwezen na het te hebben neergelegd is wel slim. Alice heeft de handigste kracht: Rabbit Hole. Ze kan overal een ontsnapping regelen, je komt weer terug in de veilige stad waar je kunt opslaan, teamleden wisselen of wapens kunt verbeteren. Je teamleden genezen daar ook. Gezien savepoints amper te vinden zijn in de dungeons is dit een enorm belangrijke kracht. De krachten gebruiken dezelfde meter als je speciale aanvallen in een gevecht, dus het is van belang daar op te letten, anders sta je straks zonder enige mogelijkheid verder te komen.

Dan is er nog Jack, die zelf niet direct vecht maar een ondersteunende rol heeft. Zijn bloed zorgt ervoor dat je team niet corrupt raakt, maar je moet wel bloed hebben om te gebruiken. Als het jacks beurt is, dan kun je hem bloed laten genereren om je bloedmeter iets te vullen, of bloed op een teamlid mikken zodat je bloedmeter leger raakt. Een derde optie is verdediging. Jack kan zich voor een Blood Maiden werpen zodat hij de klap vangt. Let wel op, meestal wordt hij voor een paar beurten uitgeschakeld, of kan hij zelfs dood gaan. In beide gevallen heb je een probleem als een van de meiden corrupt raakt en mogelijk je eigen team aanvalt. Vechten is dus echt taktisch en als je niet met regelmaat opslaat door terug te gaan naar de stad vraag je om problemen. De moelijkheidsgraad is niet ondoenlijk, maar een level compleet verkennen en alle mogelijkheden daar doen is niet al te taktisch om te doen.

De RPG-aspecten zijn natuurlijk ook aanwezig in Mary Skelter: Nightmares: er zijn verschillende type vechtersbazinnen, je kunt wapens upgraden, je eigen skills maken, van alles. Er zijn heel veel opdrachten te voltooien voor items waarmee je iets kunt upgraden. Tijdens het vechten heb je naast jack ook de meiden die nog extra's hebben. Zo heeft elk teamlid een bloedspat-meter. Is die vol dan gaat ze in 'massacre'-modus: meer schade en zelfs extra vaardigheden die je kunt inzetten. Maar je kunt er ook voor kiezen dat een andere Blood Maiden bloed likt van iemand anders in je team. Dat levert weer tijdelijke bonussen op, zoals het langzaam weer vullen van de levensmeter. Taktisch gezien is er erg veel mogelijk en dat maakt het vechten een stuk aangenamer en gevarieerder.

Mary Skelter: Nightmares heeft me positief verrast. De sfeer is goed, de dungeons extra spannend door de Nightmares en genoeg taktische mogelijkheden en gevaren om constant op je hoede te moeten zijn. Sterker nog: als je denkt zonder goede voorbereiding een level in te gaan dan ga je waarschijnlijk in de problemen komen. Het is jammer dat diezelfde sfeer en diepgang niet te vinden zijn bij de personages. Het verhaal begint goed, maar zwakt op het einde af. Ondanks die twee minpunten is het geen slecht spel. Als je een uitdaging zoekt in een dungeon-crawler dan zit je met Mary Skelter: Nightmares namelijk erg goed.