Ys VIII: Lacrimosa of Dana

Ys VIII: Lacrimosa of Dana is de nieuwste telg in de al dertig jaar oude Ys-franchise. Laat je niet afschrikken door het feit dat dit het achtste deel is of door die rare titel. De game staat net als alle andere Ys-titels op zichzelf. Bovendien mag je deze uitzonderlijke actie-RPG niet missen.

Net als in zo'n beetje alle andere Ys-games kruip je weer in de huid van Adol Christin. De legendarische roodharige avonturier bewapend met een zwaard is binnen tien minuten na de start van het spel het slachtoffer van de zoveelste schipbreuk in zijn leven. Een aanval van een reusachtig zeemonster zorgt ervoor dat hij en een aantal medepassagiers op een mysterieus eiland gestrand raken.

Op Seiren Island, zoals het eiland heet, rust zogenaamd een vloek. Je kunt er met een schip niet komen en iedereen die er gestrand raakte wist nooit te ontsnappen. Al snel blijkt dat er veel gevaarlijke antieke wezens, dinosauriërs, rondlopen en dat de zee bewaakt wordt door het eerder genoemde zeemonster. Adol en een aantal medepassagiers beseffen dat het verblijf op het eiland niet van korte duur zal zijn en richten 'Castaway Village' op. Vervolgens krijgt hij de taak om het eiland in kaart te brengen en de rest van de vermiste passagiers op te sporen.

De kern van het spel is vrij simpel. Je verkent het eiland en vecht tegen allerlei agressieve monsters. Ondertussen red je verdwaalde passagiers die elders gestrand zijn geraakt. De passagiers die je hebt geholpen gaan in het dorp wonen. Ze bieden hun diensten aan en breiden het dorp uit. Al snel heb je een kok en een smid bijvoorbeeld. Niet veel later komt er een boerderijtje. Het is tof om Castaway Village te zien groeien van spartaanse overlevingszone tot een mooi dorp van hout en steen. Leuk hierbij is dat je natuurlijk zelf ook materialen moet verzamelen en inleveren om bepaalde delen van het dorp te upgraden.

Wat opvalt aan Ys VIII is hoeveel de serie inmiddels de RPG-kant is opgeschoven. Ys begon als bijna pure actie-games met een aantal RPG-elementen. Ontwikkelaar Nihon Falcom heeft de serie in meer recente delen steeds verder richting het RPG-genre geduwd. Voornaamste voorbeelden hiervan zijn Ys Seven (PSP, pc) en Ys: Memories of Celceta (PS Vita). Het verschil met de oudere delen is dat je niet alleen met Adol speelt, maar dat je net als in een RPG een hele party aan speelbare personages hebt. Daarnaast zijn er veel cutscenes en dialogen, iets waar amper sprake van was in de eerdere delen. Persoonlijk vond ik dit niet de juiste richting voor de franchise en waren die twee games de minste in de serie. Enigszins verrassend pakt het in Ys VIII eindelijk wél goed uit.

De game heeft wel wat tijd nodig om dat te bewijzen. In het eerste paar uur stond ik klaar om de dialogen en de personages af te fikken. Adol ziet bijvoorbeeld Laxia, een meisje met een adellijke achtergrond, vroeg in het spel per ongeluk naakt. Dit soort 'hilarische' anime-situaties doen mijn ziel pijn. Laxia is vervolgens lange tijd een ergerlijke tsundere-type. Andere personages lijken in eerste instantie ook matige anime-clichés.

Gelukkig toont het spel na een paar uur wat het echt in zijn mars heeft. Nihon Falcom weet dan toch de uitmuntende narratieve kwaliteit dat het in the Trails-serie met regelmaat vertoont in Ys VIII te etaleren. Het was verrassend om te zien, maar diezelfde Laxia toont ontwikkeling en wordt zomaar een goed en interessant personage. Het verhaal komt ook met onverwachte twists die je nooit in een Ys-game zou verwachten. Plotseling komt uit dat een van de passagiers een seriemoordenaar is bijvoorbeeld. Het mysterie van het eiland blijkt ook meer intrigerend dan verwacht. Dit alles zorgt ervoor dat dit de eerste Ys-game is die qua verhaal en personages weet te overtuigen. Het enige minpunt is dat de vertaling van NIS America erg literair is. Daardoor komen de dialogen soms droog en houterig over.

Als actie-game pakt het ook prima uit. In tegenstelling tot die twee andere recente delen heeft Ys VIII weer een springknop! Dat lijkt iets kleins, maar het voegt een extra dimensie toe in gevechten en in het uitvoeren van combo's. Daarnaast zijn dit keer de zes verschillende speelbare personages goed uitgewerkt. Ze zijn allemaal leuk om te spelen en ik had niet constant de drang om terug naar Adol te gaan. Baasgevechten zijn zoals je van een Ys-game mag verwachten heerlijk moeilijk.  Als je een beetje goed bent in actie-games raad ik aan om in de 'Nightmare'-moeilijkheidsgraad te beginnen zodat ook gewone vijanden een beetje uitdaging bieden. Ys VIII bereikt de hoogtepunten van Ys Origin op dit vlak niet, maar het mag zich met de betere Ys-games meten.

Wat Ys VIII wel als beste doet is de manier waarop verkennen is uitgewerkt. Seiren Island is erg groot en simpelweg een fantastische plaats om te exploreren. Persoonlijk vind ik het goed dat het eiland ook één thema hanteert, waardoor het veel meer als een coherent geheel aanvoelt. Je gaat bijvoorbeeld niet plotseling van een vulkaan in een sneeuwgebied. Ys heeft niet eerder zo'n leuk speelgebied gehad.

Helaas gaat dit ook gepaard met twee minpunten. Allereerst zijn de onzichtbare muren veel te duidelijk aanwezig. Soms kun je niet eens van een heuvel afspringen. Zonde dat Nihon Falcom niet beter dat gevoel van een open wereld weet vast te houden. Daarnaast is toch wel te merken dat dit van origine een PS Vita game is. Er is zeker wel veel moeite gestoken om het een PS4-game te maken, maar sommige texturen ogen alsnog ietwat gedateerd.

Conclusie:
Ys VIII: Lacrimosa of Dana is zelfs voor een Ys-veteraan zoals ik een verrassende game. Het verhaal en de personages zijn, ondanks de matige vertaling, goed verzorgd. Als actie-game verdient het zoals je van deze serie kunt verwachten een pluim. Seiren Island is bovendien een geweldige plaats om te verkennen, al zijn er hier en daar wat beperkingen zichtbaar. Ys voelt door dit alles meer compleet dan ooit, en ik zou dan ook dit deel aan iedereen aanraden.