Monster Hunter Stories

De Monster Hunter-serie is al jaren de grootste game-franchise in Japan. Het is dus eigenlijk vreemd dat Capcom nu pas met een spin-off komt. Monster Hunter Stories is geen hardcore actie-game, maar een relatief simpele turn-based RPG. Kan deze kindergame ook oudere Monster Hunter-fans bekoren?

Monster Hunter Stories is een initiatief om het bereik van de franchise nog groter te maken. De doelgroep voor deze game is dan ook jonge kinderen en in Japan werd het gelijktijdig met een kaartspel, een anime en veel merchandise gelanceerd. Dat de game bestemd is voor een jongere doelgroep betekend niet dat volwassenen er niet van kunnen genieten. De game is in veel opzichten vergelijkbaar met andere Japanse kindergames zoals Pokémon en Yokai Watch. Capcom heeft in ieder geval geen half werk afgeleverd en mag zich trots met zulke series meten.

In Monster Hunter Stories is je zelfgemaakte hoofdpersonage opgegroeid in Hakum Village. In dit afgelegen dorpje wordt er niet op monsters gejaagd. In plaats daarvan worden ze met behulp van de magische 'kinship stone' getemd. Het worden dan echt je vriendjes, in het spel worden ze 'Monsties' genoemd. Eenmaal getemd vechten ze samen met je mee tegen andere monsters en je kunt ze zelfs als een paard berijden. Vandaar dat deze mensen ook 'Riders' worden genoemd, in plaats van Hunters.

Het verhaal is uiteraard simpel en een beetje kinderachtig. Als de mysterieuze 'Dark Blight' de voorgenoemde kinship stones corrupt maakt en daarmee monsters wild en gewelddadig worden is dat een goede smoes voor je personage om samen met je mascotte kat-maatje Navirou Hakum te verlaten en de wereld te verkennen. Je doel is dan natuurlijk om die Dark Blight te stoppen. De game zit vol leuke personages en steden die het verhaal veel charme verlenen. De cutscenes zijn ook uitmuntend en zo'n beetje het beste wat ik op de 3DS heb gezien. Het verhaal is uiteindelijk een beetje voorspelbaar, maar het is zo mooi en leuk in beeld gebracht dat het tot het einde boeiend blijft.

De productiewaardes zijn sowieso van een bijzonder hoog niveau. Monster Hunter Stories bevat allerlei open gebieden waarin je vrij kunt verkennen. Een open wereld is het dus niet, maar voor een 3DS-game oogt het heel ambitieus. Elk gebied is weer uniek en leuk om doorheen te lopen. Denk aan jungels, woestijnen en mooie grasvelden. Minpuntje is wel dat de game af en toe last heeft van framedrops in de open gebieden.

Uiteraard lopen er in deze gebieden ook monsters rond. Die moet je verslaan voor quests of je kunt ze grinden voor materialen om wapens en harnassen te craften. Als je tegen een vijand aanloopt begin je gelijk een turn-based RPG-gevecht. Vechten verloopt via een unieke steen-papier-schaar systeem (power-speed-technical). Je kiest op je beurt welke soort aanval je personage gaat gebruiken. Monsters daarentegen, inclusief de monsters die voor je meevechten, kiezen voor zichzelf. Gelukkig is dit niet helemaal willekeurig, monsters hebben tendensen. Grote sterke monsters zoals Diablos zullen veel sneller power-aanvallen gebruiken, die dus met technical-aanval gecounterd kan worden.

Als je tegen een counter aanloopt krijg je meer schade. Bij een gelijkspel lopen beide partijen ongeveer evenveel schade op. Als je zelf met de counter komt deel je meer schade uit en bouw je ook veel meer meter op waarmee je speciale vaardigheden kunt gebruiken. Als je meter helemaal vol zit kun je tijdens het gevecht je monster berijden en een ultieme aanval uitvoeren.

Over het algemeen is het vechten vrij simplistisch. De eerste twintig uren vond ik zelfs vrij hersendood en skipte ik zoveel mogelijk gevechten. Gelukkig worden de monsters gedurende het spel veel gemener en wint het vechtsysteem aan complexiteit. Tegen het einde en in de post-game moet je daadwerkelijk goed nadenken over welke monsters je kiest en welke skills je gebruikt. Het komt dus heel traag op gang, maar er zit weldegelijk diepgang in deze game verborgen.

Een van de belangrijkste aspecten van de game is hoe je aan monsters komt. Zoals een Japans kinderspel betaamd is het de bedoeling dat je zo veel mogelijk vangt en een collectie opbouwt. Elke keer dat je zo'n open gebied ingaat komen er op willekeurige plekken een aantal monstergrotten tevoorschijn. De grotten zelf waar je vervolgens in terecht komt zijn willekeurig gegenereerd. Je moet een route naar het nest vinden, die al dan niet door een monster wordt gewaakt, en vervolgens pak je een ei.

Eieren hebben enigszins willekeurig een bepaald gewicht en geur. Hoe zwaarder en hoe viezer ze ruiken, hoe beter de kans op een monster met goede stats en skills. De eieren hebben ook allerlei verschillende patronen, die geven aan welk monster je van dat ei kunt krijgen. Welke eieren bij welke monsters horen en ook welke eieren je in welk gebied kunt vinden is veel te obscuur in dit spel. In principe zou je het pas kunnen weten als je het elke keer weer opschrijft en veel experimenteert. Dat is veel te irritant, waardoor je dus eigenlijk gewoon beter een online-gids kunt gebruiken.

Sowieso is het aspect van monsters verzamelen niet echt goed uitgewerkt in dit spel. Als je een beetje fanatiek bent en goede monsters wilt wordt het al snel veel te grindy. Je moet allereerst alleen eieren uit zeldzame gouden monstergrotten halen en het liefst daarvoor nog saven om te garanderen dat je een goed ei krijgt. Dit soort spellen zijn haast van nature grindy, maar het is toch jammer dat dit spel dat ook doet. Je hebt het er wel een beetje voor over, want het customizen van monsters en hun skills gaat net zo diep als bij Pokémon.

Wat Monster Hunter Stories beter doet dan andere spellen is dat die monsters waardevol aanvoelen. Elk monster komt met bepaalde standaard skills. Een paar kunnen bijvoorbeeld zwemmen, grote stenen breken of vliegen. Je moet dus een combinatie van monsters in je party hebben die verschillende skills hebben zodat je niet vast komt te zitten bij bepaalde levels. Daarnaast kun je elk monster zoals gezegd berijden en ze hebben allemaal unieke animaties. Tijdens gevechten hebben ze ook allemaal unieke aanvallen, inclusief een eigen ultieme attack.

Bijna elke keer als ik een nieuw monster kreeg voelde dat waardevol en bruikbaar. Het is ook gewoon tof om op de rug van deze monsters deze wereld te verkennen. In andere soorgelijke games gebruik je de meeste monsters/beestjes niet en gaat 90% van wat je vangt in een digitale doos. Het feit dat ik bijna alle monsters in deze game heb gebruikt, en het zijn er zo'n honderd, verdient een dikke pluim. Als Monster Hunter-fan vond ik het ook geweldig om schattige versies van mijn favoriete monsters te verzamelen. Niemand pakt me mijn Ivory Lagiacrus af!

Conclusie:
Monster Hunter Stories mag dan een spin-off zijn, het is ook gewoon een hele goede game die helemaal op zichzelf kan staan. Het komt traag op gang en het is voor fanatieke verzamelaars iets te grindy, maar de ambitieuze open gebieden en unieke monsters maken dat meer dan goed. Dit is niet alleen voor Monster Hunter-fans een aanrader, maar eigenlijk vooral voor RPG-liefhebbers.

Pluspunten
Minpunten
  • Uitzonderlijke productiewaardes
  • Kinderachtig verhaal, maar wel vol charme
  • Monsters zijn uniek en de moeite waard om te verzamelen
  • Diepgang aan het einde en in de post-game
  • Goede eieren vinden en grinden is vervelend
  • Gevechten zijn in het begin hersendood
  • Af en toe zijn er framedrops
Exclusief voor Nintendo 3DS.