Death Note

Hoewel het wat traag op gang komt en aanzienlijk te lijden heeft onder het moeten vertalen van een langgerekte en complexe vertelling naar de lengte van een speelfilm, weet Death Note aan te tonen dat de Amerikaanse interpretatie van een Japanse manga/animé niet altijd een mislukking hoeft te zijn.

Death Note heeft inmiddels een lange oorsprong; begonnen als een manga, een Japanse strip, en internationaal populair geworden door een 37 afleveringen tellende animé (animatieserie), zijn er inmiddels versies in de vormen van boeken, videogames, live-action films en zelfs een live-action tv-serie. Waarom deze nieuwe verfilming nu zo bijzonder is? Het is een Amerikaanse versie, die wereldwijd tegelijk beschikbaar is via Netflix.

Death Note: Nat Wolff

In de wereld van Death Note zijn twee bovennatuurlijke concepten de basis van een duister en complex verhaal over leven en dood, het bestrijden van onrecht en de vraag hoe ver je mag gaan om dat na te streven: shinigami en de titulaire Death Note. Een shinigami is een 'God van de dood' en afkomstig uit Japanse mythologie. Shinigami zijn geesten die de mens richting de dood sturen, en in Death Note leven deze geesten in een eigen wereld, van waaruit ze toezien op onze wereld. Elke shinigami beschikt over een Death Note, een notitieboekje met de kracht om levens te beëindigen; schrijf simpelweg iemands naam op een pagina, en die persoon zal sterven.

Het verhaal van Death Note begint wanneer Light Yagami, of in Netflix' versie Light Turner, een intelligente scholier met een redelijk ontwikkeld gevoel voor goed en fout, een Death Note vindt. Deze is in de mensenwereld gedropt door Ryuk, een shinigami die zich verveelde en wel eens wil zien wat er gebeurt als een mens de beschikking krijgt over een Death Note. Light besluit dat hij zijn nieuwe macht moet gebruiken om het kwaad de wereld uit te helpen, en begint op grote schaal criminelen te executeren door hun namen in het boekje te schrijven.

Wanneer zijn acties de aandacht trekken van internationale media, politie en de meesterdetective 'L', begint een kat- en muisspel waarbij Light alle verdenkingen richting zijn persoon probeert weg te nemen, terwijl hij poogt L's ware identiteit te vinden, zodat hij die naam in het boekje kan schrijven. Althans, in de animé. De Netflix-verfilming moet het doen met ruim anderhalf uur speeltijd en kan bij lange na niet de uitgebreide wereld neerzetten die in de inmiddels tien jaar oude animatieserie voor een boeiende verhaallijn zorgde. En dat is een beetje een probleem. Het zorgt ervoor dat de boel wat moeilijk op gang komt en als het dan eenmaal op gang is, is er niet veel ruimte meer om de verhaallijn tussen Light en L dezelfde inhoud te geven. In minder dan twee uur is het immers lastig om dezelfde diepte te bereiken en tegelijk de spanning zo goed vast te houden, maar het lukt, alles beschouwd, eigenlijk best goed.

Death Note: Lakeith Stanfield

Animé-fans zullen deze verfilming daarom even de tijd moeten geven. Na de wat slome start komt uiteindelijk een boeiend verhaal op gang, dat door Adam Wingard (die vorig jaar Blair Witch uitbracht) op een sterke manier is verfilmd. De strijd tussen L en Light kent een aantal kenmerkende punten die afkomstig zijn (of verwijzen naar) de animé, en ondanks dat er een eigen invulling is gegeven aan de verloop van het verhaal, is dit met respect voor het bronmateriaal. Light is inventief, berekenend en heeft moeite menselijk te blijven onder de invloed van zijn nieuwe macht, terwijl L eenzelfde antisociale outcast is als in de serie. De complexe en langlopende strijd tussen de twee is gecomprimeerd naar een meer eenvoudige detectivethriller, maar de spanning is, mede dankzij effectieve montage, hoger en dat maakt deze Death Note op een geheel eigen manier het kijken waard.

Wanneer 'Hollywood' een concept uit het buitenland - zij het Europa, Azië of iets anders - overneemt wil dit niet vaak de oversteek naar de VS overleven, maar in het geval van Death Note is de plank eens niet volledig misgeslagen. De film is helaas niet zonder zijn fouten, maar toch erg geslaagd en ook beter dan de gemiddelde Netflix Original Film.