Antihero

Alleen maar gamen is niet goed voor je gezondheid, dus wanneer ik niet achter een scherm zit laat ik mij vaak verleiden tot een van mijn andere grote liefdes: bordspellen. En laat Antihero nou net een game zijn die die twee hobby's van mij beweert te combineren. Genoeg reden voor mij om dus in Antihero te duiken, waarin de straten tijdens het Victoriaanse tijdperk van de criminelen zijn en waar niks dat ook maar een beetje glanst veilig is.

Antihero1

Antihero laat zich het best omschrijven als een bordspel dat lijkt op Kolonisten van Catan, maar dan met een Dickensiaanse sfeer. Je speelt tijdens de campaign met de meesterdief Lightfinger of zijn leerlinge Emma, waarbij je steelt, moordt en chanteert om de overwinning binnen te slepen. Om een potje te winnen heb je een aantal overwinningspunten nodig - hoeveel je er nodig hebt verschilt per map - en deze zijn op verschillende manieren te verkrijgen, zoals een kerk bezetten met genoeg wezen om de kerk te chanteren, of door prominente doelwitten op straat uit te schakelen. Sommige maps hebben daarnaast ook speciale mechanics waarmee je overwinningspunten kan verdienen, zoals het beroven van de Koninklijke familie (waarvoor je eerst twee wachtposten moet beheersen), of door de waardevolle lading van een schip te stelen.

Het eerste wat opvalt in Antihero is de cartoon-y artstijl die paralellen vertoont met games zoals Don't Starve en het werk van Tim Burton.  Het past goed bij de melancholische setting van de game (het victoriaanse tijdperk stond niet bekend om gelijkwaardigheid tussen elite en de arbeiders) maar is ook niet al te depressief door de uitvergrote hoofden van je units en de grappige karikaturen van de elite die het doel is van je moordcontracten.

Antihero2

Een van de sterke punten van Antihero dat ondanks dat je veel mogelijkheden hebt om te winnen, de game ook toegeeflijk is om te switchen van strategie wanneer er iets misgaat. Wanneer je wezen bijvoorbeeld uit een kerk worden geschopt en daarmee je overwinningspunten verliest, kun je je gang gebruiken om de wezen van de tegenstander eruit te schoppen terwijl jij de schade herstelt. Het is bevredigend dat wanneer je een bepaalde actie uitvoert tijdens je beurt, je het resultaat meteen merkt - wanneer je een gebouw bezet met wezen krijg je al gelijk een bonus zoals goedkopere units of extra inkomen per beurt (met betere bonussen of overwinningspunten wanneer je een gebouw compleet bezet met wezen), en het voelt niet alsof gelijk alles verloren is wanneer de tegenstander je heeft lopen fucken door al je wezen uit een gebouw te gooien. Ook kan je tijdens je beurt vrijwel altijd een verslagen unit aanvullen, of kan je besluiten het op een heel andere boeg te gooien door in plaats van wezen in een bende te investeren, die dan wraak kan nemen op je tegenstander.

Dat je makkelijk kan switchen van strategie wil niet zeggen dat het niet loont om je te specialiseren in een bepaalde tak van misdaad in Antihero: er zijn drie verschillende talent trees die zich focussen op gevechten, sluipen en het upgraden van je units. Je upgrades worden betaald met lanterns die je kan verdienen met het bezetten van bepaalde gebouwen met de wezen, en hoe dieper je de talent tree in gaat hoe meer de upgrades kosten. Daarnaast wordt elke upgrade die je tijdens één beurt koopt duurder, waardoor je keuzes moet gaan welke precies je wilt. Hierdoor kunnen spelers zich wel onderscheiden met hun speelstijl, maar de absolute basisunits zoals wezen, gangs en thugs blijven voor iedereen toegankelijk.

Over toegankelijkheid gesproken: het is duidelijk dat Antihero een game wil zijn voor niet alleen de mensen die van Turn Based Strategy-games houden, maar ook degenen die fan zijn van bordspellen maar niet regelmatig games spelen zal Antihero goed in de smaak vallen. Hoewel er veel opties zijn om te winnen, hoef je geen briljant strateeg te zijn om alle units te snappen, zijn er slechts twee soorten currency die allebei een duidelijke taak hebben en ook de UI is kristalhelder, waarbij alles wat je aanklikt een duidelijke beschrijving krijgt wat het precies doet linksonder in je scherm. Voeg daaraan toe dat Antihero lokale multiplayer heeft en een potje geen marathonsessie is (als een potje 20 beurten doorgaat is het al veel), en je hebt een game die bij uitstek geschikt is om te spelen met vrienden die niet zo bekend zijn met games, en Antihero soms meer aanvoelt als een bordspel.

Antihero3

Het nadeel is wel dat doordat de game zo toegankelijk mogelijk wilt blijven, het niet dezelfde diepgang heeft zoals XCOM en Civilization. Antihero is echt een spel dat je af en toe oppikt om maximaal een uurtje te spelen (het liefst met vrienden), maar voor de mensen die echt niks anders dan een ingewikkelde strategiegame willen zal Antihero waarschijnlijk niet blijven boeien.

Het is duidelijk dat Antihero wil dat je voornamelijk online tegen anderen gaat spelen, maar desondanks heeft de game een verrassend goede campaign waarin je alle vaardigheden van het spel worden aangeleerd. Het verhaal dat de campaign bij elkaar houdt is cliché en nogal kort, maar dat is geen probleem: Antihero draait voornamelijk om de eigenlijke gameplay en een uitgebreide campaign zou de game waarschijnlijk te langdradig hebben gemaakt.  De AI steekt daarnaast ook regelmatig een spaak in je wielen en houdt zich niet vast aan zijn eigen plan als deze ziet dat je overduidelijk aan het winnen bent, maar wanneer je echt een uitdaging wilt hebben raad ik aan om Antihero op hard te spelen. Daarnaast maakt de AI soms rare keuzes in zijn beurt: wanneer je gang overduidelijk kwetsbaar is doordat deze net in een opgezette val is gelopen, gebeurt het regelmatig dat de AI deze makkelijke prooi straal negeert.

Antihero4

Antihero lijkt aanvankelijk weinig vlees op de botten te hebben, maar de game weet precies wat het concept is en wijkt daar resoluut niet van af met onnodige toeters en bellen. Tijdens het spelen is er een enorme flexibiliteit aan strategieën om te winnen en je tegenstander dwars te zitten, en om het spel te leren is er een verrassend goede campaign die je binnen een paar uur kan doorlopen voordat je het op gaat nemen tegen andere spelers.

Antihero is daarnaast een erg toegankelijke game die je snel even op kan starten wanneer je een pauze hebt tijdens je werk of tijdens school, en ook een game die makkelijk te leren is aan vrienden.  Ook niet geheel onbelangrijk is dat de prijs slechts vijftien euro is, waarbij je verrassend veel waar voor je geld krijgt. Het is echter ook een game waar het 'just one more turn'-gehalte zoals we kennen van Civilization erg laag is, maar dat is op zich geen straf. Daarnaast is Antihero ook vele malen leuker wanneer je het met vrienden of tegen menselijke tegenstanders kan spelen, mede doordat de campaign erg kort is en de AI het af en toe laat afweten.

Maar de bordspel-fan in mij is zeer enthousiast over Antihero en de extra mogelijkheden die de game biedt bovenop een fysiek bordspel. Random bewegende targets als moordcontract, het bijhouden van alle talent trees, currencies en overwinningpunten en de fog of war zouden een hels karwei zijn geweest om te realiseren in een echt bordspel, maar in Antihero werkt het gewoon verdomde goed. Voeg daaraan toe dat de game zich tijdens een van mijn favoriete tijdperken in de geschiedenis afspeelt en dat de artstijl gewoonweg fantastisch is, en je hebt een charmante game die zeker aan te raden is voor elke gamer met een zwak voor bordspellen en die vijftien euro kan missen.

Pluspunten
Minpunten
  • Charmante artstijl
  • Veel strategieën mogelijk, en makkelijk om daartussen te wisselen
  • Campaign is goed uitgewerkt
  • Toegankelijk voor iedereen met lage leercurve en lokale multiplayer
  • Biedt niet genoeg diepgang voor diehard Turn Based Strategy-fans
  • AI laat het af en toe afweten met keuzes maken

Gespeeld op en alleen verkrijgbaar voor pc.