Pirates of the Caribbean: Salazar's Revenge

Het is alweer 14 jaar geleden sinds de eerste Pirates of the Caribbean-film, The Curse of the Black Pearl uitkwam en sindsdien is Jack Sparrow al in een aantal spectaculaire, en soms ook enigszins domme avonturen beland. Dit vijfde spektakel heeft een grote honger te stillen, want na het teleurstellende On Stranger Tides is het tijd voor wat meer avontuur en een grotere bijdrage aan de verhaallijn die in At World's End werd opengelaten. Die taak is ditmaal voor Kon Tiki-regisseurs Joachim Rønning en Espen Sandberg, met een script van de hand van Jeff Nathanson en Terry Rossio. 

In het verleden heeft Jack Sparrow al aardig wat vijanden weten te maken. Dit keer is het echter Kapitein Salazar, een Spaanse officier, die met zijn gehele bemanning door Jack de Devil's Triangle ingestuurd werd en daardoor een ondood leven moest leiden. Wanneer zij echter terug kunnen komen en eindelijk wraak kunnen nemen op Jack, is de zoon van Will Turner inmiddels bezig aan een zoektocht naar de Trident van Poseidon. Hij weet Jack hierin te betrekken en samen met sterrenkundige Carina Smyth gaan ze op onderzoek uit. Dan worden ze inmiddels overigens ook alweer op de hielen gezeten door Hector Barbossa, die nog een appeltje te schillen heeft met Jack.

Johnny Depp zet een Jack Sparrow neer die nu niet soms dronken, maar constant laveloos is. Er moet even aan gewend worden, vooral tijdens de openingsakte. Dat is overigens gelijk het eerste struikelblok van de film. Wat zich ontvouwt is een bijna tien minuten durend kat-en-muisspel versus Fast & the Furious-achtige achtervolging. Hierdoor weet het gehele bioscooppubliek overigens wel weer dat het naar een Pirates-film zit te kijken. Het is een opening die absoluut niet verveelt, maar wel enigszins betiteld kan worden als over the top. Als er wat beter gekeken wordt, kan ook worden gezien dat er ditmaal opnieuw niet is beknibbeld op de special effects, want wat ziet het er allemaal majestueus en spectaculair uit. Een gezonde mix van practical effects en computeranimatie zorgt er tijdens de gehele film voor dat de ogen constant geopend blijven en de mond nog wel eens open zal vallen van verbazing. 

De nieuwe aartsvijand van Jack wordt gespeeld door gevierd acteur Javier Bardem. Hij zet een rol neer die op het eerste gezicht misschien lomp zou kunnen lijken, om in een succesverhaal. De oneliners die Bardem op het publiek afvuurt zijn er in zo'n groot aantal dat het lastig wordt om bij te houden hoe vaak hij het precies voor elkaar heeft weten te krijgen het publiek de stuipen op het lijf te jagen. Ook hier wordt weer op indrukwekkende wijze gebruik gemaakt van computeranimatie; Salazar en de bemanning moeten immers halfdood ogen. Door de balans tussen de Salazar-ploeg en de Sparrow-ploeg wordt het geen enkel moment de Jack Sparrow-show. Wat betreft de Sparrow-ploeg maakt vooral Brenton Thwaites als Henry Turner indruk. De ploeterende zoon van Will Turner zal alles er voor doen om zijn vader te kunnen bevrijden van de Flying Dutchman. Hiermee wordt ook eindelijk weer de verhaallijn van At World's End hervat, iets wat ernstig miste in At Stranger Tides. Kaya Scodelario weet als de anti-damsel in distress de kijker ook meerdere malen te verrassen.

De score is ditmaal niet van de hand van Hans Zimmer, maar van een van Zimmer's leerlingen, Geoff Zanelli. Hij weet op een originele manier de bekende thema's uit de eerste film zijn eigen invulling te geven. Hierdoor ontstaat het effect dat er nog steeds meegeneuried kan worden met het bekende materiaal, maar er toch een fris, nieuw karakter aan hangt. 

Pirates of the Carribean: Salazar's Revenge heeft zo zijn valkuilen. Zo wordt er ook soms op onnodige punten gebruik gemaakt van special-effects, vooral tijdens de gevechten op zee. Hier en daar laat een acteur misschien een steekje vallen wat betreft de geloofwaardigheid van zijn of haar reactie. Echter, wat Salazar's Revenge vooral weet te doen is het publiek dik twee uur vermaken. De Pirates-filmserie wordt vooral geprezen omdat het zichzelf misschien niet altijd al te serieus neemt en ook dit keer is dat het geval. Het is een prachtige film om te zien, maar ook vooral om te gaan beleven voor jong en oud.