Ultra Street Fighter II - The Final Challengers

De originele Street Fighter II kwam uit in 1991 voor Arcade, al zullen de meesten van ons de eerste keer hebben gespeeld op de Super Nintendo. De game keert terug naar Nintendo, dit keer onder de noemer Ultra Street Fighter II: The Final Challengers voor Nintendo Switch.

Ultra Street Fighter II Banner

De game, die we voor het gemak maar USF noemen, heeft niet voor niets de subtitel 'The Final Challengers' gekregen. Voor het eerst sinds jaren worden er twee nieuwe personages geïntroduceerd in de game: Evil Ryu (uit Street Fighter Alpha 2) en Violent Ken (hiervoor enkel speelbaar in SNK vs. CapcomSVC Chaos). Hoewel ik het idee erachter vrij lame vind, is nieuwe content (en zeker nieuwe fighters) altijd goed. Ok, echt helemaal nieuw zijn ze niet, maar met een uniek uiterlijk en een iets andere moveset geven we Capcom het voordeel van de twijfel. Andere nieuwe content is er in de vorm van 'Way of the Hado'.

Way of the Hado

Way of the Hado plaatst je in een first-person perspectief, waarin je als Ryu Shadaloo Soldaten moet verslaan door Hadoukens op ze af te voeren. Dit doe je door een Joy-Con in allebei je handen te houden en de motie na te bootsen. Ook Shoryuken en Tatsumaki Senpukyaku moet je gebruiken om een zo hoog mogelijke score te behalen in één van drie moeilijkheidsgraden. Is dit te makkelijk, kun je aan de slag met een Endless mode. Een geinig extraatje, maar erg vergeetbaar. Zeker als je nagaat dat je gewoon als een idioot keer op keer je armen loopt uit te strekken of heen en weer te schudden. Het is niets beter dan de Wii Wiggles uit 2006, iets waar we allemaal wel zo'n beetje klaar mee zijn. 

Nee, waaar je de game voor koopt is natuurlijk het vechten zelf. Voor USF zijn er twee grafische stijlen: de klassieke pixel art van het origineel en de geüpdate graphics van Super Street Fighter II Turbo HD Remix. De klassieke stijl speel je in een 4:3 ratio, de nieuwe stijl in 16:9 breedbeeld. Ook de audio verschilt tussen de twee, dus of je nu fan bent van de oude of nieuwe aanpak: het is aanwezig. Hierbij moet gezegd worden dat de game prima wegspeelt op het scherm van de Switch zelf. Sowieso is het een game die zich leent voor het mobiele format, met snelle potjes en de snelle standby-modus.

Ultra Street Fighter II

Ook op het grote scherm speelt de game nog altijd prima weg. Offline of online, de snelle acties, mooie combo's en specials zijn nog steeds tof om te doen (en te leren). Capcom heeft een aantal aspecten van de game gebalanceerd, al ga ik niet doen alsof ik goed genoeg ben om deze te kunnen identificeren. Ik ben in fighters zo casual als maar kan. Ik probeer van de personages wat input te leren zodat ik lichte combo's kan maken of in ieder geval verschillende moves kan uitvoeren, maar daar houdt het wel bij op. Online wordt altijd mijn kont geschopt, al is dat niet erg. USF is leuk om te spelen, de opties staan vrij spel toe en biedt nostalgie voor bekenden met de game. 

Het probleem is dan ook dat Capcom eigenlijk vrij weinig doet om de prijs van de game te rechtvaardigen: 40 euro. Het is gewoon Street Fighter II, hoeveel extra woorden ze ook in de titel willen steken. Voor een port van een 26 jaar oude game, die elementen gebruikt van een eerdere port uit 2008, is dit gewoon teveel. Als eShop-titel had dit voor 20 euro niet misstaan, als je nagaat dat de enige echt nieuwe content Way of the Hado is, een feature die weinig gespeeld gaat worden. Maar goed, ben je fan en wil je een toffe arcade fighter voor Switch is het wellicht je geld toch waard.

Ik kan beamen dat USF nog steeds een toffe ervaring biedt. Dit komt puur doordat Street Fighter II een kwaliteitstitel is en blijft, niet door de extra moeite die Capcom in de game heeft gestoken. Het verschilt dus sterk per persoon of het de 40 euro weer waard is, zeker als je nagaat dat dit niet de eerste, tweede of zelfs derde heruitgave is van de fighter. Persoonlijk zeg ik van niet.