Dark Souls III: The Ringed City

The Ringed City is alweer de laatste uitbreiding voor Dark Souls III en daarmee ook meteen het laatste Souls-product dat we naar alle waarschijnlijkheid gaan zien. De vorige uitbreiding, Ashes of Ariandel, wist niet genoeg te overtuigen om als onmisbare DLC gekenmerkt te worden. The Ringed City doet dat een stuk beter.

Bijna iedereen die weg is van de eerste Dark Souls uit 2011kent ook de bijbehorende uitbreiding Artorias the Abysswalker. Deze uitbreiding was hét bewijs dat ook DLC steengoed kan zijn. De Artorias-DLC had gigantische nieuwe gebieden om te verkennen, een scala aan nieuwe wapens, items en vijanden, een boeiend achtergrondverhaal en natuurlijk epische bossfights. Al met al was deze uitbreiding goed voor tientallen uren extra gameplay. Ook Dark Souls II had met de DLC-trilogie The Lost Crowns stuk voor stuk interessante uitbreidingen en hoewel die niet door iedereen even goed werden beoordeeld, was men het er wel over eens dat ze qua speelduur volwaardige uitbreidingen vormden. Dit kan ook met overtuiging gezegd worden van The Ringed City.

De DLC is pas laat in een playthrough te beginnen. From Software raadt dan ook een minimum level van 125 aan voordat je ermee begint. Starten met The Ringed City kan vanaf twee nieuwe bonfires die in de game worden gebakken na aanschaf: één is te vinden in The Kiln of the First Flame, de ander staat in een locatie uit de Ariandel-DLC, in de kapel waar je hebt gevochten tegen Sister Friede. Beginnen met de DLC betekent echter nog niet dat je meteen in de daadwerkelijke 'ringed city' aankomt: je mag je eerst een ellenlange lijdensweg banen door extreem dodelijk gebied, The Dreg Heap.

Een ietwat betreurenswaardige constatering kan vrij snel gedaan worden bij de consoleversie van The Ringed City: de framerate is in de open gebieden niet om over naar huis te schrijven. Gelukkig is het slechts met vlagen storend en zijn het geen gigantische drops. Bovendien wordt de pijn wat verzacht door de indrukwekkende uitzichten die je ervoor terugkrijgt, die niet zouden misstaan op een verknipte fantasy-ansichtkaart. Zoals gebruikelijk zijn de locaties die je ver aan de horizon kunt aanschouwen de plekken waar je (vaak enkele uren) later zelf rondloopt.

Het eerste gebied, The Dreg Heap, laat je al vroeg kennismaken met angels, een nieuw type vijand dat vanuit hoog in de lucht het omliggende gebied in de gaten houdt. Wanneer je gezien wordt door een angel volgt er een luidkeels geschreeuw waarna je gebomardeerd wordt met salvo's magische projectielen, net zolang totdat je weer uit hun gezichtsveld bent verdwenen. De kat-en-muisspelletjes die je speelt met de angels zijn intensieve onderdelen omdat je continu onder druk staat en van dekking naar dekking moet sprinten. Zodra je eenmaal beschutting hebt gevonden zijn de angels nog in staat om een curse-aura op je schuilplek af te vuren zodat het extra lastig wordt om even op adem te komen. Regelmatig doodgaan is geen schande bij deze onderdelen. Als je eenmaal hebt uitgevonden hoe je kunt afrekenen met deze 'engelen', is de voldoening groot zodra je op je dooie gemak het gebied kunt afstruinen waar je eerder moest rennen voor je leven.

De pijnlijke reis die je moet afleggen naar de ringed city is boeiend maar vrij lineair. Er is wat minder ruimte voor uitgebreide exploration dan we gewend zijn, en de manier van progressie voelt een tikkeltje gehaaster aan dan normaal. Dat heeft te maken met het design van het gebied en de vijanden die je erin aantreft, welke de speler min of meer forceren om voortdurend op wat gejaagde wijze te vorderen. Ondertussen kom je wel een paar interessante throwbacks naar eerdere Dark Souls-games tegen, zoals de locatie Earthen Peak Ruins. Earthen Peak kennen we uit Dark Souls II als de enorme molens ergens bovenop een kasteel, waar alles in de omgeving vergiftigd is. Hoewel er behalve wat kapotte wieken nog weinig van de originele Earthen Peak te herkennen is, is het niettemin opvallend om een locatie uit een vorig Souls-deel tegen te komen. Want waarom specifiek Earthen Peak? Het was niet per se de meest fascinerende locatie uit Dark Souls II. Zo zijn er nog meer eigenaardigheden, personages en beschrijvingen die op een bepaalde manier hinten op de onderlinge verbondenheid tussen alle Dark Souls-titels, waardoor er genoeg voer is voor lore-junkies.

The Ringed City is pittig, zelfs voor Dark Souls-standaarden. Gelukkig is de DLC een Walhalla van loot, waar de chunks en scales je om de oren vliegen. Ook qua nieuwe uitrusting word je voortdurend getrakteerd. Na een paar uur spelen was ik al in bezit van twee +3 rings, de krachtigste varianten uit de games. Nieuwe wapens zijn er ook zat, zoals de Paired Greatswords, een koppel gigantische zwaarden met enkele vurige combo's, of de Giant Door Shield, een schild bestaande uit twee enorme deuren waarmee je erop los kan beuken. Het feit dat er zoveel drops te vinden zijn in The Ringed City zorgt ervoor dat je ook je nieuwe speeltjes voldoende kunt upgraden om ze een waardevolle toevoeging aan je uitrusting te maken. Ik raad dan ook iedereen met een strength-build aan om de Paired Greatswords uit te proberen, die vanwege hun verwoestende combo's niet alleen zeer effectief zijn tegen normale vijanden en bosses, maar ook in PVP hun mannetje staan.

Het haastige stijltje houdt niet op zodra je na een intensieve bossfight met de indrukwekkende Demon Prince in de ringed city bent aanbeland. Hier ontmoet je al snel de zogenaamde Judicators, passief ogende reuzen die vanaf grote afstand in staat zijn om complete legers aan phantom knights te laten verschijnen die je bestoken met bizarre hoeveelheden dodelijke pijlen. Deze jongens vergen net als de eerdergenoemde angels een wat afwijkende aanpak waarbij er weer van cover naar cover gerend moet worden.

The Ringed City is een nieuw, op zichzelf staand avontuur waar een behoorlijk potentieel aan speelduur achter schuil gaat. De kans is alleen groot dat de uren die de gemiddelde gamer eraan kwijt is vooral voortkomen uit het overbruggen van lastige onderdelen zoals hierboven geschreven, en in mindere mate vanwege de grootte van het te verkennen gebied. De algehele content voelt daarmee iets minder 'rijk' aan dan in sommige andere DLC en dat is wel jammer. Daar moet wel bij gezegd worden dat het level design weer tiptop in orde is, zowel qua uiterlijk als qua inventiviteit.

Natuurlijk is het ook geen schande om wat trial-and-error nodig te hebben voor de verschillende pareltjes van eindbazen in The Ringed City, die ieder een andere aanpak vergen. Zo is de eerdergenoemde Demon Prince aanvankelijk in het gezelschap van een tweede Demon, waardoor je al snel geneigd bent om er een co-opmaatje bij te halen. Het gevecht tegen Darkeater Midir, een optionele boss die zelfs de Souls-veteranen zal laten zweten, is er één die je eigenlijk niet aan je voorbij mag laten gaan als je je skills echt op de proef wil stellen. Een andere bossfight hanteert weer een bijzonder mechanisme waarbij een willekeurige speler wordt opgeroepen om de plek als boss in te nemen, zoals dat al eens eerder mogelijk was in Dark Souls II tijdens het gevecht met de Looking Glass Knight. Over de kwaliteit van eindbazen in Souls-games is vaak discussie, maar ik heb ze in deze laatste uitbreiding absoluut als Souls-waardig ervaren. De laatste baas, die in zekere zin gezien kan worden als eindbaas van de hele serie, biedt een fenomenale patstelling op een uitgestrekte asvlakte, en roept in meerdere opzichten herinneringen op aan het iconische gevecht tegen The Abysswalker in Dark Souls. 

Conclusie
Verwacht geen grootse onthullingen in The Ringed City, want ondanks dat er aardig wat achtergrondverhaal beschikbaar is, worden spelers voor een groot deel traditiegetrouw in het duister gehouden over veel gebeurtenissen. Het is daarmee een op zichzelf staand verhaal met enkele uitstapjes die de verbintenis tussen verschillende Dark Souls-dimensies blootleggen en met de laatste baas zelfs een soort afsluiting biedt. Al met al een intensieve rit om uit te zitten, met een langdurige en pijnlijke introductie door de dodelijke Dreg Heap die de speler moet doorlopen om de fraai vormgegeven ringed city te bereiken. Variatie in vijanden en bazen is er plenty, en ook de nieuwe uitrusting die je in je schoot geworpen krijgt is van hoog kaliber. The Ringed City is een stuk interessanter dan de vorige DLC Ashes of Ariandel, maar schiet wat te kort om als beste uit de franchise te worden bestempeld. Een waardige afsluiter met zat variatie en uitdaging is het echter wel.

Pluspunten
Minpunten
  • Uiterlijk, level design
  • Loot
  • Vijanden, bosses
  • Lore
  • Framerate duikt soms omlaag
  • Opgejaagde speelstijl bedenkelijk
Gespeeld op Xbox One. Ook beschikbaar op PlayStation 4 en PC.