Mass Effect Andromeda
Ondanks dat de laatste Mass Effect een prima game was, werden fans niet blij van hoe de originele trilogie werd afgesloten. Kan Andromeda de vieze nasmaak van zijn voorganger wegwerken?
Mass Effect Andromeda speelt zich zo’n zes eeuwen na de gebeurtenissen van de originele trilogie af. In Andromeda, een nieuw sterrenstelsel, zullen we dus geen Reapers, Collectors en ander schorem tegenkomen, hoewel dit sterrenstelsel natuurlijk wel zijn eigen uitdagingen heeft. De speler, als Pathfinder van één van de vier 'Arks' die naar Andromeda gestuurd zijn, komt in het gigantische onbekende terecht en heeft de taak een nieuw thuis voor de mensheid te vinden.
Het is al meteen een heel ander soort missie dan dat we van Mass Effect gewend zijn. Natuurlijk had Commander Shepard ook de taak meerdere rassen, planeten en een universum te redden, maar bij de missie van Ryder komen toch een hoop andere elementen om de hoek kijken. Waar je in de originele trilogie letterlijk boven de wet stond als Spectre, moet Ryder wat meer diplomatieke vaardigheden tonen, wat dus ook vrij snel naar voren komt in het conversatiesysteem.
Het principe van Paragon/Renegade is uit het raam gegooid en maakt plaats voor een systeem wat je ligt of niet. Ryder krijgt de optie om emotioneel, met logica, luchtig of professioneel om te gaan met conversatiepartners. Het is wat minder spectaculair dan de manier waarop Shepard het aanpakte, die kreeg immers altijd wat hij/zij wilde, of het nu ethisch verantwoord was of niet. Wat we terugkrijgen is wellicht wel een wat realistischer systeem, waarbij je ook wel wat langer moet nadenken wat de gevolgen van je keuzes zullen zijn, aangezien de manier waarop mensen (of aliens) op je keuzes reageren wat minder voorspelbaar is.
Eenmaal aangekomen in Andromeda gaat er, uiteraard, het één en ander mis. De Arks met andere rassen zijn om onbekende redenen niet aangekomen bij de vooraf bepaalde bestemming, en in Andromeda is er niet alleen intelligent leven, lang niet iedereen is zo vredelievend zoals gewenst zou zijn. Oh, en klein detail: het sterrenstelsel blijkt niet zo leefbaar als voorheen verwacht. Er is al meteen een hoop te doen.
Dat is over het algemeen al meteen tegen de principes van Mass Effect in. Eerdere games in de serie boden vaak wel de keuze om de volgorde van missies te bepalen, maar dat kwam nooit in de buurt van de manier waarop Andromeda dit doet. Er zijn momenten dat openstaande en aan elkaar ongerelateerde missies die directe invloed hebben op de plot van de game, niet op één hand te tellen zijn. Dat is op zich geen probleem, maar het is soms moeilijk een rode draad tussen de missies door te vinden. Over het algemeen is de impact van belangrijke punten in het verhaal enigszins verminderd door de vele door elkaar lopende verhaallijnen, en dan hebben we het niet eens over de bijna eindeloze lijst aan sidequests die overal opduiken. Ook voor deze sidequests geldt hetzelfde, over het algemeen zit er achter de meeste quests een degelijk verhaal, maar het wordt soms wel erg lastig te onthouden waar je nu in vredesnaam mee bezig bent.
Nog een grote verandering ten opzichte van eerdere games is het meer open world-karakter van Andromeda. Zoals gezegd heeft de speler de taak om leefbare planeten te vinden, en als het even mogelijk is, onleefbare planeten leefbaar te maken. Gevolg hiervan is dat je eigenlijk maar op weinig verschillende planeten landt. Iedere planeet waar je wel op landt heeft een behoorlijk groot speeloppervlakte, waarbij het loont om ieder hoekje te bestuderen op zoek naar loot, mineralen of bijzondere locaties. Er valt genoeg te vinden, zeker wat betreft loot is Andromeda indrukwekkend. Er zijn tientallen verschillende wapens, oud en nieuw, die ook nog eens naar hartenlust gemodificeerd kunnen worden.
