Toukiden 2

Ik ben zelf geen fan van de Monster Hunter-franchise. De gevechten duren me domweg te lang. Die voldoening achteraf, wanneer zo'n monster dood gaat is bij mij niet aanwezig. Toch staat het concept me wel aan, maar de serie die het groot heeft gemaakt is voor mij te traag. Gelukkig is er zoals altijd weer een hele zooi aan copycats die het concept pakken en hun eigen draai er aan geven. Soms gaat dat goed, soms niet. In welke categorie valt Toukiden 2? Lees verder.

Geen lama in Yokohama
Mocht je het eerste deel niet gespeeld hebben: Toukiden 2 is prima los te spelen. Oke, sommige personages herken je niet, maar het is niet zo dat het het spel niet te volgen is omdat je kennis mist. Het verhaal begint in Japanse Yokohama, in de Edo-periode. Monsters, Oni genaamd, vallen de stad aan en je krijgt hier de eerste basisbeginselen van het vechten. Op een gegeven moment ben je aan het knokkken tegen een enorme oni, maar voordat je het weet word je opgezogen door een vreemde storm en word je wakker in een vreemde omgeving; tien jaar later, wanneer de vele oni het land teisteren. De mensheid is zo goed als uitgeroeid. Enkele vestigingen zijn nog weerstand aan het bieden en gelukkig word je wakker vlakbij zo'n dorp. Een nogal aparte professor en zijn robot vinden je en nemen je mee naar Mahoraba. Het dorpje is omringd door de Otherworld, waarin de oni leven. Het wordt beschermd door een magische barrière die door de heilige van Mahoraba is opgeroepen.

Toukiden 2 (Foto: Koei Tecmo)

Zelf heb je geheugenverlies en het dorpje heeft een probleem met een onderlinge twist tussen twee partijen. De professor wil je wel helpen met je tijdreisprobleem, maar je zult wel voor haar moeten werken. Samen met haar robot-assistent Tokitsugu, die erg veel op Vivi uit Final Fantasy lijkt, leer je het dorpje wat kennen en ga je op pad in de Otherworld. Al snel leer je meer Oni-strijders kennen en kun je een team vormen om de beesten buiten het dorp het hoofd te bieden. Het verhaal is nogal voorspelbaar, maar het loopt wel in een goed tempo. Af en toe wat serieuzere zaken, en natuurlijk worden er flauwe grappen los gelaten. Het wint geen Oscar, verwacht ook geen enorme verrassingen, maar het is goed genoeg om steeds weer verder te willen in het verhaal.

Uitgebreid
Het ontwerpen van je eigen personage is erg uitgebreid, met echt tig opties voor elk stukje lichaam dat er is. Ik mis alleen nog schaamhaar. Dat uitgebreid zijn niet altijd goed is bewijst de opbouw van de gameplay. Wanneer je in Mahoraba start krijg je een hele bak informatie over je heen gestort. Waarom Japanse games vaak amper aan opbouw doen weet ik niet, ze geven je dit keer weer zo goed als alle features en mogelijkheden achter elkaar. Na de eerste tutorial in Yokohama wil je dat eerst eigenlijk goed in de vingers hebben, maar nee, die tijd krijg je niet, al het andere dat er in Toukiden 2 zit krijg je in de eerste twee uur te verkroppen.

Toukiden 2 (Foto: Koei Tecmo)

Je hebt elf wapens om uit te kiezen. Dat doe je al tijdens het maken van personage, maar je kunt altijd wisselen als je het zat bent. In Mahoraba zijn ook uitgebreidere tutorials om wapens te leren kennen, zodat je snel ziet of het iets voor je is. Naast een standaard zwaard, boog en speer zijn er ook andere keuzes zoals een ketting en twee uit de klauwen gegroeide vuisten. De combo's en gameplay van deze wapens zijn allemaal anders. Met een zwaard ga je voor combo's door bepaalde knoppen in te drukken, terwijl je met een ketting eigenlijk alleen maar kan slaan. Bij dat wapen mag je kleinere mesjes gooien, die je kunt gebruiken om te laten exploderen of om hogerop met je kettingzweep te komen. Ja, het monster in kwestie kun je ook gebruiken om je aan op te trekken. Genoeg variatie in wapens en de bijbehorende gameplay dus.

Helpende hand
Nieuw ten opzichte van het eerste deel is de Demon Hand. Deze uitvinding van de professor is niet alleen een communicatiemiddel tussen teamleden, maar ook een ondersteuning tijdens het vechten. Met dit wapen kun je je van veraf vastklampen aan objecten of monsters om zo heel snel afstand te verkleinen. Als het op volle sterkte is wordt het zelfs mogelijk om gehele lichaamsdelen van monsters eraf te rukken. Een gigantisch monsterachtige spin zijn poten eraf trekken wordt dan bijna dierenleed, maar in dit geval wel heel tof. Je teamleden zijn aardig bedreven in het gebruik van hun wapens en Demon Hands, waardoor het spel soms wel erg eenvoudig lijkt. Af en toe wilde ik door lopen, maar zij gingen een groepje kleinere monsters ondertussen te lijf. Oke, gratis ervaring en items, maar wat meer micro-management was misschien beter geweest.

Toukiden 2 (Foto: Koei Tecmo)

Die helpende hand(en) zijn door het monster-design meteen veel te sterk. Er is namelijk geen enkele variatie in het aanpakken van de monsters. Er vol in gaan zoals een hack & slash-game werkt prima. Nu is ontwikkelaar Omega Force erg goed in dat genre, maar in deze game zijn er geen map-stragegieën om het allemaal verrassend te houden. Na een paar uur weet je wel hoe het spel werkt en daar blijft het dan ook bij. Door zelf te varieren in wapenkeuze kun je nog wat rekken, maar daarna wordt het spel meer van hetzelfde.

Alle Mitama verzamelen
Naast het verhaal is er veel meer te doen in Toukiden 2. Allereerst heb je de kans dat er materialen van monsters te vinden zijn, waarmee je oude wapens kunt upgraden, of een geheel nieuw wapen kunt maken van jouw gekozen type. Dat geldt ook voor beschermende kledingstukken. Dan zijn er nog Mitama, verloren zielen die door monsters, natuurlijk de grotere, zijn opgegeten. Als je zo'n monster verslaat en de ziel bevrijdt, dan wil die in je wapen, kledingstuk of demon hand gaan huizen. Daardoor krijg je nieuwe vaardigheden die ook te upgraden zijn door ervaring op te doen. Natuurlijk zijn er ook item-verzamelingen compleet te maken, zodat de gamers die graag een honderd uur in een game willen stoppen dat kunnen doen.

Sharing is caring
Toukiden 2 is in sommige gebieden grafisch prima te pruimen. Actie heeft ook grafisch de focus, met alle effecten die er te zien zijn. De omgeving is mooi, maar het mist wat dynamiek. Als je door water loopt zie je geen rimpels, er zijn geen weersverschillen, alleen dag- en nacht is er, en dat gaat wel erg snel. Nee, het haalt het niet bij Horizon Zero Dawn, maar het is zeker niet slecht. Er is online multiplayer. Samen missies doen is net wat leuker dan de te enthousiaste AI van de computergestuurde teamleden. Wat een tof idee is zijn de zogenaamde Reliquaries. In deze kisten leg je items die je zelf niet meer nodig hebt, zodat een andere speler in zijn spel deze kan pakken.

Conclusie
Toukiden 2 speelt veel sneller dan Monster Hunter. Het is alleen vaak te makkelijk. Dood gaan kan alleen als je zelf alleen op pad gaat. Wanneer de erg enthousiaste teamleden mee gaan, dan moet je het zelf wel heel bont maken wil je een save-game opnieuw moeten laden. Om Toukiden een simpele kloon van Monster Hunter te noemen is onterecht. Niet alleen de actie is veel meer aanwezig, door snelheid en allerlei hulpmiddelen zoals de Demon hand en de Mitama. Ook is er veel verhaal, iets wat mij door laat gaan met het jagen op Oni. En dan is er de open wereld nog als groot verschil. Alleen heb je in de eerste paar uur alle combat-features wel gehad en wordt het meer van hetzelfde als je eenmaal je draai gevonden hebt. Het uitzoeken hoe je de grotere monsters neer moet leggen is niet aanwezig, al rammend op je knoppen gaan ze ook neer. Voor een mogelijk deel 3 mogen ze naast het wel erg competente team-AI wat indammen ook variatie in monster-strategieen toevoegen. Dat zou de spanning en variatie in gameplay verbeteren. Voor nu is Toukiden 2 leuk, maar als je na het verhaal alle items nog wil verzamelen dan wordt het al snel saai.

Pluspunten
Minpunten
  • Veel variatie in wapens en vechtstijl
  • Open wereld jagen
  • Computergestuurde teamleden zijn te fanatiek
  • Geen variatie in monster-aanpak
Gespeeld op PlayStation 4. Ook verkrijgbaar op PlayStation Vita en pc.