FlatOut 4: Total Insanity

De verrassing was groot toen eerder dit jaar bleek dat er een nieuw deel in de FlatOut-reeks aan zat te komen. De serie leek diep begraven na het enorme debacle dat FlatOut 3: Chaos & Destruction heet. Uitgever Strategy First durft het aan om nieuw leven in de reeks te blazen, met goddank een nieuwe ontwikkelaar.

Nu lag ontwikkelaar Kylotonn, die vooral bekend is van de realistischere WRC-games, niet zozeer voor de hand voor een FlatOut-game. Of het aan de visie van de nieuwe ontwikkelaar ligt durf ik niet te zeggen, maar het is wel duidelijk dat zij er niet in geslaagd zijn de FlatOut-reeks te tillen naar het niveau dat het had een decennium geleden.

FlatOut 4: Total Insanity bevat wat je ervan kan verwachten. Er zit een carrière-mode in waarin je, in theorie, begint met een auto die niet zou misstaan op de schroothoop en je later door middel van je prijzengeld met je opgevoerde vrachtwagen iedereen moeiteloos van de weg kan beuken. Want dat is FlatOut. Verder is Stunt-mode terug, waarin het de bedoeling is je coureur uit je voorruit te lanceren, waarmee je vervolgens ragdoll-minigames kan uitvoeren zoals curling, biljarten of zelfs bierpong. Daarnaast kan er met acht man online gereden worden.

Content genoeg, in principe. Met 27 auto’s en 20 tracks lijkt er op het eerste gezicht voldoende variëteit te zijn, maar helaas zou je het dan fout hebben. Die 20 tracks zijn onderverdeeld over vijf verschillende locaties. Je kent het wel, hier en daar een bocht net iets anders en je mag het een andere track noemen. Voor het gemak heeft iedere track ook een omgekeerde versie, dat merken de spelers vast niet! Je raadt het al, het duurt niet lang voordat je constant op tracks zit te rijden die je inmiddels kunt dromen.

Met de locaties zelf is overigens niets mis. Bossen, hoge bergen, het Wilde Westen en de schroothoop komen allemaal langs en je wordt omsingeld door rotzooi waar je dwars doorheen kan rijden. Tijdens een sneeuwstorm met elf andere coureurs racen terwijl de hekken en verkeersborden je om de oren vliegen, het is best spectaculair. Helaas gebeurt het zelden dat dat plezier nog aanwezig is vijf minuten later.

De physics zijn namelijk, op zijn zachtst gezegd, niet zo goed. Hoe kan het toch dat een game die draait om destructie totaal geen logica toepast op het bepalen van de massa van een voorwerp? In een game waar je constant moeiteloos dwars door een volledige kerk of een metalen silo kan rijden, is het niet bepaald logisch dat een object zoals een stoeprand of sneeuwpop consistent je auto op zijn zij legt. Nee, niet eens over zijn kop slaan of een spectaculaire barrel roll, vrijwel iedere race ligt die auto weer op zijn zij. Je voelt je als een omgekeerde schildpad, het is vrij vervelend.

Ik had aanvankelijk het idee dat het aan mijn auto lag. Het is een hele lichte oude Kever, zodra ik een wat zwaardere auto ontgrendeld zou hebben, zal de game vast beter worden. Maar dat duurt. En duurt. Na zo’n twaalf uur aan speeltijd, hoeveel van de 27 auto’s zou ik ontgrendeld hebben? Twee. Dos. Deux. Erger nog, de auto’s zijn onderverdeeld over drie klassen, iedere klasse heeft zijn eigen evenementen. Na het volledig uitspelen van de eerste klasse, genaamd Derby, heb ik nog steeds geen enkele andere auto uit de Derby-klasse ontgrendeld. Dus die oude, roestige Kever?  Ja, die gebruik ik nog steeds omdat ik geen andere keuze heb. De ontwikkelaar vond het ook niet nodig ergens te beschrijven wat je precies moet doen om auto’s te ontgrendelen, dus dat is mij vandaag de dag nog steeds een raadsel. Zelden heb ik zo’n idiote bewuste beslissing meegemaakt in een game, de subtitel van Total Insanity zou zomaar op dit gegeven kunnen slaan.

Omdat alle modi in singleplayer gebaseerd zijn op wat ontgrendeld is in de carrière, is online multiplayer de enige optie om eens wat nieuws te zien. Zelfs kort na release is het overigens bijzonder moeilijk om andere spelers te vinden, maar als het lukt is het verder ook niet zo leuk. De game heeft last van een catch-up-systeem, dus als je achterin het veld rijdt gaat je auto opeens sneller dan als je eerste staat. Offline niet zo’n groot probleem omdat de AI er toch geen misbruik van maakt. Dat is online wel anders.

Eigenlijk biedt Total Insanity buiten de grafische upgrade niets dat de laatste goede game in de serie, Ultimate Carnage, niet kan bieden. Ja, er is een nieuwe Assault-mode, een soort van Mario Kart in FlatOut, maar laat dat nu net de meest ongeïnspireerde en frustrerende mode uit de game zijn. De FlatOut-serie heeft totaal geen progressie geboekt in het afgelopen decennium, het is tijd dat de serie voorgoed in de grond verdwijnt.

Pluspunten
Minpunten
  • Af en toe spectaculair
  • Hoe speel je nieuwe content vrij?
  • Frustrerende physics
  • Totaal geen innovatie

Gespeeld op Xbox One. Ook verkrijgbaar voor PlayStation 4.