Kona

Noord-Canada, 1970. Een onnatuurlijke sneeuwstorm laat een ravage achter in het rustieke stadje Atamipek Lake. Jij kruipt in de huid van privédetective Carl Faubert om uit te zoeken wat voor rampspoed zich precies heeft voltrokken in het afgelegen plaatsje. 

Kona is een korte maar bijzonder sfeervolle indie-avonturengame van Canadese ontwikkelaar Parabole. Parabole is een jong bedrijf dat zich niet primair bezighoudt met games op zich, maar technieken uit games gebruikt als hulpmiddel bij de ontwikkeling van interactieve software voor bedrijven, overheidsinstellingen en de zorg. Zo maakten ze in 2014 bijvoorbeeld een 'gezichtsherkenningsterminal' voor een bewustwordingscampagne die de gebruiker een virtuele spiegel voorhoudt waarin hij of zij zichzelf in een ziekenhuisbed kan bekijken met ernstige gezichtsverminkingen. Na een aantal soortgelijke innovaties vond Parabole dat het tijd was voor een eerste echte game, en via Steams Early Access kwam vorig jaar de first-person adventuregame Kona aan het licht, die vorige week vrijdag officieel uitkwam.

Het is beslist niet pluis in Lake Atamipek, zo ondervindt de speler in de huid van Carl Faubert, oorlogsveteraan en werkzaam als privédetective in de uithoeken van een semi-fictief Quebec. Je bent ingehuurd door een rijke kopermagnaat die wil dat je uitzoekt wie zijn eigendommen vernielt, maar nog onderweg naar een afspraak met je client word je overvallen door een mysterieuze sneeuwstorm. Je begeeft je opeens in een ijzige wildernis en moet op zoek naar de inwoners van het gehucht, niet in de laatste plaats om te schuilen voor de kou.

De gameplay in Kona bestaat hoofdzakelijk uit het uitpluizen van het omliggende gebied. Carl heeft een duidelijke kaart van Atamipek Lake waarmee je zowel te voet als per pickup de omgeving beetje bij beetje kunt uitkammen terwijl je steeds meer bizarre aanwijzingen vindt. Dankzij temperaturen ver onder het vriespunt hunkert Carl al na een aantal minuten naar wat warmte om het gevoel in zijn tenen terug te krijgen, waarna niet veel later ook zijn gezichtsveld eronder gaat lijden. Met gevonden sprokkelhout, aanmaakblokjes en lucifers kun je in de meeste binnenlocaties zoals huizen een vuurtje maken om op te warmen. Hier gaan bovendien ontzettend veel geheimen schuil dus het is essentieel dat iedere hoek van iedere ruimte tot op de bodem wordt onderzocht.

Er wordt met de weeromstandigheden in combinatie met de mooie lichteffecten in binnenlocaties een toffe sfeer neergezet. Wat daar goed aan bijdraagt is het geluid, van de snijdende wind langs je oren tot de krakende sneeuw onder je schoenen. Als je dan na een helse wandeltocht door een pak sneeuw een verlaten tankstation of winkel binnenloopt is de overgang van sissende windvlagen buiten naar de stilte binnen een plezierige aangelegenheid. Helemaal mooi is het als er dan ook een knisperend haardvuur te horen is. Nu klinkt dat misschien meer als de sfeer in een gemiddelde aprés-ski bar, maar in Kona raakt de stront al vrij snel de propellor als je het levenloze lichaam van een belangrijk personage aantreft, waardoor je vanaf dat moment eigenlijk voortdurend op je hoede bent.

Wat het opsporingswerk extra leuk maakt is het feit dat met bijna alles in de game te 'interacten' is. Nu is natuurlijk niet alles even spannend, maar bijna iedere aanwijzing, hoe miniscuul ook, draagt op een bepaalde manier bij aan het verhaal. Zo kun je een koelkast aantreffen op iemands veranda waar een melkboer periodiek nieuwe melk in aflevert. Als je de deur opent blijkt dat de koelkast tot de nok toe gevuld is, waarbij de voorste melkflessen nog een mooie witte kleur laten zien maar verder achterin de kleur geleidelijk aan groener wordt. Zodoende kom je erachter dat de toko waar je voor staat al geruime tijd verlaten is, waar mogelijk weer andere conclusies uit getrokken kunnen worden. Interactie betekent dus niet altijd dat je in de weer bent met items, maar gaat in veel gevallen gewoon om nuttige observaties. Deze worden uitgesproken door de prettige, rustgevende stem van de verhaalverteller in Kona, en niet door Carl zelf. Wat hierbij nog wel opgemerkt moet worden is dat vrijwel alles Franstalig is. Daar komt in de meeste gevallen wel een Engelse vertaling bij, maar die gaat niet altijd even ver mee qua detail. Zo vind je een aantal Franstalige brieven met hele lappen tekst waar de verteller dan alleen een paar samenvattende zinnen aan wijdt. Basaal Frans gaat me nog wel lukken maar voor het interpreteren van een zakelijke brief is mijn kennis van de taal toch net wat te roestig, en dat is jammer want gevoelsmatig krijg je dan toch niet alle details mee.

Qua loot is er ook zat te vinden, zoals de eerdergenoemde benodigdheden voor het stoken van vuur, maar ook vind je her en der lege flessen die je kunt vullen met water of alcohol, en liggen er ook verschillende gereedschappen zoals hamers, breekijzers en bijlen voor het oprapen waarnee je van je af kunt meppen. Niet alles heeft evenveel nut: een aanzienlijk deel van de items die ik in mijn playthrough heb opgepakt heb ik nooit hoeven gebruiken. Dat wil niet meteen zeggen dat het nutteloze objecten zijn want het kan best dat ik bepaalde optionele zaken over het hoofd heb gezien. Toch is het wat vreemd dat ik bijvoorbeeld een hele rits items genaamd "hardware" heb opgepikt die ik nooit heb kunnen gebruiken. Tijdens het spelen blijf je jezelf dan afvragen wanneer je je verzamelde spullen kunt gaan inzetten en als dan opeens de credits over het scherm rollen is dat wel opmerkelijk te noemen.

Hoewel de spanning in de game vrij constant is, zijn er uiteindelijk niet zo gek veel gevaren voor Carl. Wanneer je van de reguliere paden afdwaalt loop je het risico dat je oog in oog komt te staan met een roedel hongerige wolven. Carl is echter niet bepaald iemand die terugdeinst en weet vrij eenvoudig af te rekenen met de wilde honden, of dat nou met een bijl is of met een semi-automatisch geweer dat je ergens onder de toonbank van een tankstation hebt gevonden. Er zitten meerdere schietijzers in het spel - in ieder geval een revolver en een jachtgeweer - maar verwacht geen typische shooter-taferelen. De wapens zijn wel gewoon netjes uitgewerkt, met een Aim Down Sight-mogelijkheid en prima herlaadanimaties, maar ze zijn optioneel. Ik heb in mijn playthrough in totaal misschien vier keer de trekker over moeten halen, om maar een indicatie te geven.

Je grootste vijand is nog altijd de kou, maar daarvoor geldt dat als je eenmaal doorhebt hoe het warmhouden werkt, je er nog maar weinig omkijken naar hebt. Dat maakt van Kona al met al een behoorlijk eenvoudige game. Hetzelfde gaat op voor de puzzels die je voor je kiezen krijgt: het zijn niet bepaald hersenkrakers. Nu draagt moeilijkheid lang niet altijd bij aan een leukere ervaring, maar enige uitdaging is vaak toch wel wenselijk. Kona is gewoon een leuk en sfeervol avontuurtje dat je op je dooie gemak op een avond kunt doorspelen en daar valt ook wel wat voor te zeggen.

Conclusie
Parabole weet met Kona overduidelijk aan te tonen welke ingrediënten een kleinschalige adventuregame toch interessant kunnen maken. Met sfeervol beeld en geluid weten de Canadezen de speler koude rillingen te bezorgen binnen een authentiek aangekleed gehucht in de krochten van Noord-Canada. Het is allemaal wel betrekkelijk eenvoudig en bovendien erg kort, maar daar is met twee tientjes de prijs ook wel naar. Ook voelen sommige gameplaytechnische elementen nogal gedateerd aan, maar dat mag de pret eigenlijk niet drukken omdat Kona met genoeg leuks weet te compenseren.