CD: Black Sites - In Monochrome
Aan de ene kant is het aanbod van progressieve metal bijna niet meer bij te benen tegenwoordig. Aan de andere kant is dat ook weer de charme van metal en het bewijs dat er in deze muziekstroming altijd wel weer leuke bands komen bovendrijven. Black Sites is er ook zo eentje. De band komt uit de underground scene van Chicago, en zijn debuut, In Monochrome, is onlangs wereldwijd uitgebracht.
Voor de insiders, hebben we hier ook weer niet met groentjes te maken. De band is opgericht door Mark Sugar (zang/gitaar), de voormalige frontman van het ter ziele gegane Trials. Dat was ook al een vrij aparte band en ook progressief te noemen, waarbij de nadruk lag op thrash en death metal met een scheut metalcore. Met Black Sites heeft Sugar een nog intensere mix van invloeden gesmeed. Het heeft klassieke elementen van de hardrock uit de jaren ’70 in zich, maar ook van bands die weer een decennium later begonnen, en progressief zijn te noemen, zoals Fates Warning en Queensrÿche. Dit alles wordt dan weer gemengd met de eerdergenoemde invloeden die Trials ook verwerkte.
Overigens is Sugar niet het enige lid van die band dat ook deel uitmaakt van Black Sites. Ook de andere gitarist, Ryan Bruchert is van de partij. Bassist John Picillo is bekend van de band Immortal Birds en Without Waves, en drummer Chris Avgerin versleet ook al enkele bands, waaronder Nequient en Autonomy. Avgerin maakt een zeer behoorlijke indruk op deze cd, maar hij blijkt ook drummer/percussionist te zijn op het album Blue Rhizone van The New Quartet uit 2008. Dat is een formatie onder leiding van de Duits/Amerikaanse jazz fusion artiest Karl E.H. Seigfried.
Na een instrumentale opener, wordt op ‘Dead Languages’, een blik met lekkere klassieke riffs opengetrokken die in swingend tempo aan je voorbijgaan. Tezamen met het duistere refrein, is deze eerste single al meteen een voltreffer. Vervolgens is ‘Monochrome’ een prima voorbeeld van de invloeden van Fates Warning, terwijl de song ‘Burning Away The Day’ niet had misstaan op een plaat van Iron Maiden. Met ‘Hunter Gatherer’ gaat Black Sites meer de jaren ’70 in. Het nummer doet me aan Rainbow denken, hoewel de laatste halve minuut is gereserveerd voor een bruter stukje, alleen al omdat Sugar een wat lichtere grunt opzet. Als ik een beetje kritiek mag spuien, had dat wel langer gemogen of ook al eerder in het nummer mogen worden gebruikt. En als ik dan toch bezig ben, dan moet ik eerlijk zeggen dat de productie wat tegenvalt. Zo had zeker de (dubbele) bass drum van Avgerin wat meer naar voren mogen komen.
‘Watching You Fall’ zit weer meer in het straatje van ‘Monochrome’, en op ‘Locked Out – Shut Down’ gaan Sugar en kornuiten helemaal los. Hier komt de metalcore om de hoek kijken, mede door de screams van Sugar. Hier zit ook een flink portie jaren ’90 thrash in. Het langste nummer van de cd, ‘In The Woods’ (8:15) is met haar tempowisselingen en mooie zanglijnen wel een nummer dat het meest aan Queensrÿche ten tijde van Operation: Mindcrime doet denken. De afsluiter en semi-ballad, ‘The Tide’, is een prima song die eigenlijk alle genoemde bands wel hadden kunnen maken. Maar goed, door al dat vergelijken met andere bands, wat de meegestuurde bio overigens ook steeds doet, zou je haast voorbijgaan aan het feit dat Black Sites gewoon een prima nieuwe band van deze tijd is. Ze zijn technisch en schrijven sterke songs. In Monochrome is dan ook een debuut geworden waar menigeen zijn vingers bij af kan likken.
