Call of Duty DLC: Sabotage
Wie mijn review van Call of Duty: Infinite Warfare heeft gelezen, weet dat ik redelijk positief was over de game. Hoewel de multiplayer weinig vernieuwde, wist de game te overtuigen met het map-design. De vraag is of de eerste DLC, Sabotage, dit niveau weet vast te houden.
Het korte antwoord: ja en nee. Qua variatie is Sabotage een prima DLC. We krijgen de beschikking over vier nieuwe maps én een nieuwe map voor de Zombie-modus. Ik ben nog altijd geen fan van de Zombie-modus, maar dat ligt niet aan de nieuwe map 'Rave in the Woods.' De setting is toffer dan Spaceland, de tactiek is anders met vallen in de wereld en een andere opzet in de earlygame en de map voelt alsof hij daadwerkelijk in de modus hoort. Een prima toevoeging dus voor fans van Zombies.
Voor de 'gewone' multiplayer zijn er dus vier maps bijgekomen, waarin zoals gezegd prima variatie is te vinden. Om te beginnen bij Dominion, een remake van Afghan uit Modern Warfare 2. In tegestelling tot de andere maps is dit een grote, open map met veel bewegingsvrijheid en open gebieden. Geen close-ranged actie dus (tenminste, niet de hele tijd) en meer ruimte voor onder andere snipers, die op andere maps minder goed tot hun recht komen. De woestijnachtige omgeving is wellicht wat standaard, maar de gameplay op de map is daadwerkelijk een goede toevoeging aan de multiplayer.
De tweede map, Neon, is bijna het complete tegenovergestelde. In Neon strijd je in een virtuele omgeving, dus eigenlijk speel je een soort simulaties. Sommige details in de map vind ik tof gedaan, zoals de veranderde doodanimatie (spelers vallen uit elkaar in een soort digitale blokken), maar daar houdt het eigenlijk wel op. Neon is verreweg de minst aantrekkelijke en minst vermakelijke map uit de DLC door de té felle kleuren en te grote mogelijkheid om te campen. Sommige ruimtes in de game kun je bezitten met relatief weinig risico, waardoor campen wordt 'aangemoedigd.' Door de vele routes is er tactisch weinig mogelijk, omdat je op elk moment van een aantal kanten verrast kan worden. Net te fel en net te chaotisch.
De derde map is Noir, een map in het donker midden in futuristisch Brooklyn en daarmee qua uitstraling erg aantrekkelijk. Met meerdere routes, ondergrondse gebieden en genoeg obstakels om achter te schuilen is het een map die het reactievermogen van gamers uittest. Snelle actie, waarin shotguns de kans krijgen om te schitteren. Een mooie map, die veel vraagt van gamers en een goede balans vindt tussen tactiek en 'run-and-gun'.
De laatste map, Renaissance, vindt plaats in de straten van Venetië. Deze map voelt wat mij betreft redelijk standaard aan. De stijl kennen we (en is beter uitgevoerd) en qua layout is de map vrij normaal. Geen verrassingen, geen gimmicks: gewoon pure actie. Wellicht is dat ook wel welkom in de DLC: niet elke map hoeft per se iets unieks mee te brengen. Het is een veilige en stabiele toevoeging om de DLC af te ronden, wat bij sommige fans goed zal vallen en bij andere iets minder.
Al met al is Sabotage een prima eerste DLC voor Infinite Warfare. Met twee nieuwe echt toffe maps, één redelijke en één mindere is het een redelijk pakket om aan te schaffen, zeker als je ook nog fan bent van de Zombie-modus, waar je met Rave in the Woods genoeg lol uit kan halen. De DLC is nu beschikbaar voor PlayStation 4 en komt later ook beschikbaar voor pc en Xbox One.
