Dead Rising 4

Frank West is terug voor een nieuwe zombie-outbreak in Dead Rising 4. Helaas verloopt het avontuur vrij teleurstellend.

Dead Rising 4 speelt zich tien jaar na de gebeurtenissen van de originele Dead Rising af, maar wel in dezelfde locatie. Frank is zijn sarcastische, vastbesloten zelf en vindt zich, ondanks dat hij even schuilde onder het pseudoniem Hank East, weer terug in het door zombies overgenomen winkelcentrum van Willamette.

Dead Rising draait, zoals altijd, om het neermaaien van zoveel mogelijk zombies met behulp van geïmproviseerde wapens die je in je omgeving kan vinden. Natuurlijk kan Frank zijn eigen, sterkere wapens creëren door onderdelen te combineren, iets wat zelfs kan met verschillende voertuigen. Een grasmaaier combineren met een kinderfiets om een vuurspuwende MowerHawg te maken? Natuurlijk, waarom niet.

Het craften is gesimplificeerd, maar het behaalt zijn doel. De variëteit in wapens is voldoende en bijna ieder normaal, hedendaags wapen zoals een cirkelzaag heeft een unieke en effectieve ‘special attack’ met een hoog gore-gehalte, waardoor het lastig is de lach in te houden. Het vechtsysteem werkt, hoewel het weinig innovatief is, en is niet iets dat snel zal vervelen. Er is weinig rustgevender dan een volledig LMG-magazijn legen op een groep van honderden zombies. Je hoeft eigenlijk niet eens echt te richten.

Het verhaal is ook niets hoogstaands, maar wat je van Dead Rising kan verwachten. Er is humor, en het is duidelijk dat de game zichzelf niet serieus neemt. Je wordt gemotiveerd selfies te maken van onthoofde zombies, als het even kan terwijl je een LEGO-helm draagt. Het is vermakelijk, voor de eerste paar uur. Maar helaas blijft het daar niet bij, want Dead Rising 4 heeft veel te veel mankementen.

De game heeft geen verschillende moeilijkheidsgraden. Er is geen tijdslimiet, zoals in alle andere Dead Rising-games. Er is nauwelijks sprake van ‘klassen’ bij de zombies, de enige variëteit in tegenstanders is het verschil tussen mens (maniacs) en zombie. Om iedere hoek kan je ‘speciale’ gecrafte wapens vinden waardoor je het eigenlijk helemaal niet zelf hoeft te doen. Frank heeft (na upgrades) de beschikking over 24 verschillende wapenslots en 95% van de tijd zit in ieder slot een speciaal wapen. Health items liggen overal, waardoor je nooit zonder komt te zitten. Na meerdere tientallen uren gespeeld te hebben, heb ik nog steeds geen idee wat er gebeurt als je doodgaat en ik zie het ook niet meer gebeuren. Dead Rising 4 heeft geen enkele vorm van uitdaging, ondanks dat de game je wel uitdaagt met verscheidene bugs die je progressie enorm kunnen beïnvloeden.

Ik weet dat zombies niet bepaald bekendstaan om hun intelligentie, maar het kan toch niet de bedoeling zijn dat ze vaak vast komen te zitten in muren en andere objecten. Als een zombie zich dicht bij een ‘survivor’ bevindt en hij zit vast in de muur: vergeet het maar, die survivor kan je op je buik schrijven. En de volgende keer dat je in die locatie langskomt, spawnt er een nieuwe survivor, maar raad eens: die zombie die daar vastzat in de muur, zit er nog steeds.

Mocht je niet tegen die bug aanlopen, dan is het nog steeds lang niet zeker dat de game progressie toestaat. Diezelfde survivors willen weleens vlak voor je neus in het niets verdwijnen en als je het eindelijk voor elkaar krijgt ze in je veilige kliniek te krijgen, is het niet zeldzaam dat ze bij je volgende save allemaal weg zijn. Foetsie. Progressie is opgeslagen, dus je save werkt, maar alle survivors zijn weg en als je vanaf dat moment nieuwe survivors binnenhaalt, gaan ze niet naar je veilige kliniek toe. Je hebt dus geen mogelijkheid meer om je scrap (in-game geld) te spenderen binnen die locatie, wat betekent dat je je kaarten voor collectibles en blueprints kunt vergeten.

In vergelijking zijn er nog andere ‘kleine’ bugs die ervoor zorgen dat je net gedropte wapens verdwijnen, side quests niet voltooid kunnen worden of Frank zonder reden enkele seconden onbestuurbaar wordt. Dead Rising 4 is een vreemd geheel, want je kan zien dat veel aandacht is gegaan naar bijzaken. Grafisch is de game prima, het loopt stabiel zonder framedrops, de voice acting is prima en de menu’s zijn overzichtelijk en passen goed binnen de game. Locaties doorzoeken is de moeite waard: buiten een experience-bonus kan je sleutels, wapens of outfits vinden. Er zijn ook nog eens honderden collectibles, waar vaak ook nog een grappig verhaal achter zit, dat je te weten komt door middel van podcasts of andere opnames.

En dat is nu precies een soort game dat leuk zou zijn om met vrienden te doen. Dan had je samen kunnen lachen om de soms verschrikkelijke bugs die Dead Rising 4 kent, maar de onbegrijpelijke keuze is gemaakt om geen co-op campaign mogelijk te maken. Tijdens het spelen van de vervangende multiplayer-modus wordt ook duidelijk waarom: in multiplayer zijn er een stuk minder zombies te vinden dan in Story Mode. Juist wat de Dead Rising-serie sterk heeft gemaakt: het in staat zijn honderden zombies tegelijk in beeld te toveren, is in mindere mate aanwezig in de multiplayer. Buiten dat voelt de modus ongeïnspireerd aan met saaie missies, het voelt als iets dat pas in de laatste maanden van het ontwikkelingsproces aan de game is toegevoegd. Buiten dat is matchmaking simpelweg onbetrouwbaar en traag en is het daarnaast onbegrijpelijk waarom je de skill tree van je personage alleen kan aanpassen als je al in een missie zit. Het motiveert mensen een game te joinen en je personage aan te passen, om vervolgens de game weer te verlaten. Enorm irritant.

Aan het ene element van de game kan je zien dat een grote ontwikkelaar als Capcom hier echt iets moois wilde neerzetten, maar aan de andere kant lijkt er geen tijd geweest te zijn om de game fatsoenlijk te testen. De game is te simpel, niet alleen door het gebrek aan uitdaging, het is ook te oppervlakkig. Het is duidelijk dat Capcom een breder publiek wilde aanspreken met deze iteratie, maar ze zijn daarin te ver gegaan. Dead Rising 4 stelt erg teleur.