BlazBlue: Central Fiction

BlazBlue begon in 2008 als nieuw vechtspel en deed een frisse wind in het genre waaien. Snelle gameplay, flink verhaal, veel variatie in personages en natuurlijk de anime-stijl. Nu komt de nieuwste versie naar het Westen. Nu Street Fighter V eigenlijk naar de achtergrond is verdwenen door hun DLC-visie en eSport-visie is BlazBlue: Central Fiction misschien wel een leuke vervanging als Japanse fighter. Maar is het nog wel te volgen voor de nieuwkomers?

Arc System Works weet ook dat ze een niche zijn ten opzichte van de grote jongens als Street Fighter en Mortal Kombat. Je hebt dus de optie om als nieuwkomer een samenvatting van het verhaal te krijgen. De makers waarschuwen zelf al dat die meer dan een half uur duurt, dus je weet dat je niet alles gaat volgen van het verhaal in BlazBlue: Central Fiction. Dat laat wel meteen zien hoe uitgebreid het is. Er is echt veel moeite in gestoken: er zijn uren aan dialogen te lezen vaak vergezeld met cutscenes. Het is alsof je een anime aan het kijken bent.

Een ding is jammer, want eerdere delen van BlazBlue hadden prima Engelse stemacteurs. Die zijn blijkbaar bedankt voor geleverde diensten en we moeten het doen met ondertiteling. Het heeft vast met rechten te maken en stemacteurs die graag wat meer wilden verdienen buiten de Japanse grens, maar toch. Het verhaal focust zich dit keer volledig op Ragna. Dit wordt ook met BlazBlue: Central Fiction afgesloten. Er zijn nog wel verhaallijnen die open zijn, maar die worden in dit deel compleet genegeerd. Vast voer voor een nieuw deel, maar dat zal de tijd leren.

Er zijn zeven nieuwe personages, waarvan er vier meteen te spelen zijn, een te unlocken is en twee DLC op dag 1 zijn. Dat laatste voelt toch altijd weer apart. Zeker als je bedenkt dat er voor zo'n 50 euro aan DLC te krijgen is op de eerste dag dat het spel uitkwam. Ik weet niet wat het is met Japanse vechtspellen: waarom is er altijd zo veel aan DLC te krijgen? Goed, de personages dan. Mijn favoriet is Nine the Phantom. Eindelijk is deze NPC uit eerdere delen speelbaar. Je moet met haar erg opletten op je resources maar dan heb je ook een snelle heks met teleport en al. Een andere leuke toevoeging is Hibiki. Deze snelle gast gooit met zichzelf. Nou ja een kloon. Of hij gebruikt zijn kloon om snel van plaats te kunnen wisselen. Variaitie genoeg dus en ik kan me niet voorstellen dat er niets bij zit voor een speler.

Naast nieuwe personages hebben de makers verder nagedacht hoe ze BlazBlue: Central Fiction zo snel mogelijk krijgen. Je werd al in eerdere delen gestraft als je weg rende of niet binnen een bepaalde tijd aanviel, maar nu krijg je een bonus erbij als je juist wel aanvalt. Aanvallers komen uiteindelijk in Active Flow een status waarin je extra schade doet en je Burst Meter sneller weer vult. Het zogenaamde turtlen wordt zo dubbel gestraft en de makers zorgen er zo voor dat matches veel agressiever gespeeld worden. Het is ietwat riskant om constant aan te vallen, want roekeloos gaan slaan en schopppen wordt natuurlijk flink aangepakt door je tegenstander. Er zijn meerdere systemen wat aangepakt, zoals Exceed Accels; nieuwe special moves waarbij je alle knoppen moet indrukken als je in Overdrive bent. Makkelijk uit te voeren dus prima voor nieuwkomers en geen enkel probleem voor bekenden van de serie.

Om alles te leren is er genoeg te doen. De tutorials zijn niet zo uitgebreid als Guilty Gear, een vechtspel dat van dezelfde maker is. Naast de verhaalmodus en arcade-modus zijn er ook enkele apartere modi om los op te gaan. Er is een Alliance-modus waarin je een team van vier personages maakt en daarna team battles doet tegen de computer. Er is ook een Speed Star-modus waar je geen leven verliest, maar juist je comboteller moet laten gaan om zo binnen de tijd de tegenstander te overwinnen. Naast leren om te gaan met tijd, combo's en meer levert het ook ingame geld op waarmee je jouw kostuums een nieuw kleurtje kan geven.

BlazBlue: Central Fiction eindigt het verhaal van Ragna, en het voelt als een waardige afsluiting. Er zijn open eindjes zat om niet de laatste BlazBlue te zijn, maar dat zal de tijd leren. Ondertussen levert dit deel meer gevarieerde personages, meer mechanieken om snel en agressief spel te bevorderen en heeft het heel veel modi met een twist. De graphics gaan mensen die er vatbaar voor zijn zeker een epileptische aanval bezorgen en de muziek is hardrock, grunt en meer opzwepende muziek. Jammer dat men denkt meteen weer heel veel DLC aan te moeten bieden. Voor nieuwkomers zal het verhaal echt totaal van het padje zijn, maar wees gerust, dat is het voor bekenden van eerdere delen ook. De presentatie van het verhaal is een anime op zich, en dat is cool. Alleen zijn de Engelse stemmen in dit deel verdwenen, een aparte keuze gezien alle eerdere delen dit wel hadden. We zullen het dus moeten doen met ondertiteling. BlazBlue: Central Fiction is een oldschool 2D-fighter, maar gelukkig wel in een modern jasje.